Rue des Charpentiers

Sytuacja
Rue des Charpentiers

Informacje kontaktowe	48 ° 35 ′ 03 ″ na północ, 7 ° 45 ′ 06 ″ na wschód
Kraj	Francja
Miasto	Strasburg
Początek	rue Brûlée
Koniec	ulica Żydów

Rue des Charpentiers (w Alzacji : Zimmerlitgass ) jest droga w Strasburgu administracyjnie przyłączony do dzielnicy Centrum . Jest oczywiste z n o 8 do spalonego ul na n ° 19 z ulicy Żydów .

Wąska i kręta ulica, część swojej topografii zawdzięcza przetrwaniu rzymskiej siatki, druga zaś ma rodowód średniowieczny. Wraz z prostopadłą do niej rue des Juifs tworzyła obwód, na którym bardzo wcześnie została zainstalowana społeczność żydowska w Strasburgu, która została zniszczona przez masakrę podczas czarnej śmierci w 1349 roku.

Na przestrzeni wieków trasa nosi kolejno różne nazwy, w języku niemieckim lub francuskim: Bippernanzgasse (1247), Bippermannsgasse (1437), Bimpernanzgasse lub Pimpernusgasse (1580), Zimmerleutgasse (1637), rue des Charpentiers (1792), rue de l ' Amitié (1794), rue des Charpentiers (1817, 1918), Zimmerleut-Gasse (1817), Zimmerleutgasse (1872, 1940), a następnie ponownie rue des Charpentiers w 1945.

Adolphe Seyboth , zwłaszcza oparte na badaniach Pawła Ristelhuber szacuje, że ulica ma swoją oryginalną nazwę n ° 16 ( Zum Bippernatz ), karczmę, które mogą należeć do pewnego Ignatius Bipper (potocznie nazwanego „Bipper Natz”). Nazwa ta byłaby wówczas zniekształcona, zaczynając od „niejasnej współbrzmienia”, aby dać w szczególności Bippernanzgasse , Bimpermann , a nawet Pimpernuss „(pistachio”). Ze swej strony, Jean-Daniel Schoepflin odnotowano w 1852 roku, że plemię z Stolarze mieli za znak Zum Pimpernuss ( „Pistacje”), w Zimmerleutgasse .

Ta korporacja stolarzy, która nadała nazwę ulicy, zainstalowała tam swój „piec” (siedzibę) w 1446 r. Według Friedricha Karla Heitza, który w 1856 r. Poświęcił dogłębne studium korporacjom strasburskim, pozostała tam, aż do 1666, po czym przenosi się do N o 18 z ulicy Cloud niebieski .

Od 1995 r. Gmina wprowadziła dwujęzyczne znaki drogowe, zarówno w języku francuskim, jak i alzackim . Tak jest w przypadku Zimmerlitgass .

Niezwykłe budynki

n O 4: Ta domu z podwórza należy do rodziny Fleckenstein aż 1720.
n O 6: Nazywany „Sęp House” ( Zum Greiffen ), został odbudowany w 1776 roku w Strasburgu rokokowym stylu .
Nie kość 8 do 12: Są to małe domy o konstrukcji wspornikowej i drewna stronach XVI TH - XVII -tego wieku.
n O 16: prywatnej rezydencji z portalem, w stylu rokokowym Strasburga, został odbudowany po 1750 roku na miejscu dawnej siedziby korporacji z Charpentiers.
n os 17-19: Znany również jako " hotel Dartein ", nazwany na cześć swojego właściciela po rewolucji, hotel został przebudowany około 1762 r. przez Samuela Wernera, architekta miejskiego dla hrabiego Christiana Frederika Waldnera Freundsteina na terenie posiadłości należącej do Boecklin rodzina z Boecklinsau , która była jej właścicielem od trzech stuleci.
Elewacja, stosunkowo skromna, wyznacza przejście: dolną Regencję dodaje rokokowe elementy - zszywki skały po obu stronach środka okna, inne pod gzymsem - prefigurując neoklasycyzm , z fryzem licowych słupków oddzielającym pierwszy z drugiego piętra. Umieszczony we wnęce oznaczonej wklęsłymi narożnymi łańcuchami składa się z pięciu przęseł po trzy kondygnacje.
Ta fasada ulicy i klatka schodowa od 1927 roku zaliczane są do zabytków .

Hotel Waldner we Freundstein.
Fasada.
Portal.
Zszywki rokoko.
Fryzy formowane.

n O 20: nowoczesny budynek położony jest na terenie o dawnej żydowskiej łaźni rytualnej ( mykwy ) z XIII TH - XIV th stulecia, odkryta w połowie 1980 roku, gdy praca rehabilitacja grupy budynków, które należały do trzech wieków do prasy drukarskiej Istra i której maszyny, a następnie centrala, opuściły teren. W szczególności odkrywamy sklepienie czworokątne z romańskimi wspornikami oraz sklepienie kolebkowe z zenitalnym okulusem .
Schody dostępu, garderoba i rytuał kąpieli są przedmiotem rejestracji jako zabytki na15 listopada 1985. Aby umożliwić dostęp do mykwy, zamontowano drzwi wejściowe przy rue des Charpentiers .

Lokalizacja starej mykwy (nr 20).
Lokalizacja.
Płyta z mosiądzu.
Mikveh.

n o 25: oryginalnego domu na rogu z n o 21 ulicy Żydów datowany 1302 przez dendrologiczne . Ma ścianę szczytową ze średniowiecznymi szachulcowymi podłogami, pokrytą tynkiem i mocną konsolą od strony rue des Charpentiers.

Na rogu rue des Charpentiers i rue des Juifs.
Około 1900 roku.
W 2020r.

Uwagi i odniesienia

Roland Recht , Jean-Pierre Klein i Georges Foessel (reż.), „Rue des Charpentiers”, w Knowing Strasbourg: katedry, muzea, kościoły, pomniki, pałace i domy, place i ulice , Alsatia, 1998 (nowe poprawione wydanie), str. 124-125 ( ISBN 2-7032-0207-5 )
„Dzielnica żydowska w Strasburgu”, Żydzi i judaizm w sztuce średniowiecznej w Alzacji , 2003 [1]
Maurice Moszberger (dir.), "Charpentiers (rue des)", w Historical Dictionary of ulicach Strasburga , Le Verger, Barr, 2012 (nowe wydanie poprawione), s. 51 ( ISBN 9782845741393 )
Paul Ristelhuber , Strasburg i Bolonia: badania biograficzne i literackie dotyczące studentów alzackich zarejestrowanych na Uniwersytecie Bolońskim w latach 1289-1562 , Leroux, 1891, s. 82
Adolphe Seyboth , Historyczny i malowniczy Strasburg od jego powstania do 1870 r. , The Imprimerie alsacienne, 1894, s. 83
Jean-Daniel Schoepflin , Illustrated Alsace , François Perrin, 1852, str. 124
(From) Friedrich Karl Heitz, "18. Die Zimmerleut-Zunft", " Das Zunftwesen w Strassburgu. Geschichtliche Darstellung, begleitet von Urkunden und Aktenstuecken. Mit einem Vorworte von Ludwig Spach , Heitz, Strasbourg, 1856, s. 72 , [ czytaj online ]
„Alzatczyk ma prawo do ulicy w Strasburgu”, Wyzwolenie , 31 marca 1995, [ czytaj online ]
" Hôtel de Dartein " , zawiadomienie n o PA00085052, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury
Robert Weyl , „The Jewish ritual bath of Strasbourg”, Tribune juive , 1986 [2]
„ żydowska łaźnia rytualna Strasburga ” , zawiadomienie n o PA00085013, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
Jean-Marie Pérouse de Montclos i Brigitte Parent, Alsace: The Dictionary of Heritage , Éditions Place des Victoires, Paryż, 2011, s. 253 ( ISBN 978-2809901870 )

Zobacz też

Bibliografia

Jean Daltroff , „Ponowne odkrycie żydowskiej łaźni rytualnej: mykwa w Strasburgu”, w: Freddy Raphaël (red.), Le judaïsme alsacien: histoire, patrimoine, traditions , La Nués bleue , Strasbourg , 1999 , s. 24-31 ( ISBN 2-7165-0482-2 )
Maurice Moszberger (reż.), „Charpentiers (rue des)”, w: Historical Dictionary of the Streets of Strasbourg , Le Verger, Barr, 2012 (nowe wydanie poprawione), s. 51 ( ISBN 9782845741393 )
Jean-Marie Pérouse de Montclos i Brigitte Parent, Alsace: The Dictionary of Heritage , Éditions Place des Victoires, Paryż 2011, s. 253 ( ISBN 978-2809901870 )
Roland Recht , Jean-Pierre Klein i Georges Foessel (reż.), „Rue des Charpentiers”, w Knowing Strasbourg: katedry, muzea, kościoły, pomniki, pałace i domy, place i ulice , Alzacja, 1998 (nowe wydanie poprawione), p. 124-125 ( ISBN 2-7032-0207-5 )
(autor) Adolphe Seyboth , „ Zimmerleutgasse . Rue des Charpentiers ”, w Das alte Strassburg, vom 13. Jahrhundert bis zum Jahre 1870; geschichtliche Topographie nach den Urkunden und Chroniken , Strasbourg, 1890, s. 18-19 , [ czytaj online ]
Marie-Dominique Waton, „Żydowska łaźnia rytualna: Strasburg, Istra, 20 rue des Charpentiers”, w: Martine Onipenko, Marie-Jeanne Geyer i Bernadette Schnitzler, Życie w średniowieczu. Trzydzieści lat średniowiecznej archeologii w Alzacji , Muzeum Miejskie, Strasburg , 1990 (katalog wystawy)

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

„Rue des Charpentiers (Strasburg)” (ArchiWiki)
"Stolarzy (ulica) - Zimmerleutgass " ( Strasburg domy Study historyczna Strasburga domów między XVI. Th i XX XX )