Pierre-Nicole Street

5 th arr t Pierre-Nicole Street

Widok na ulicę z Boulevard de Port-Royal .

Sytuacja

Początek

27, rue des Feuillantines

Koniec

88, boulevard de Port-Royal

Morfologia

Długość

370 m

Szerokość

12 m

Historyczny

kreacja

1864

Określenie

5 kwietnia 1904

Dawna nazwa

Rue Nicole
Rue Pierre-Nicole przedłużona

Geokodowanie

Miasto Paryż

7425

DGI

7467

Geolokalizacja na mapie: 5. dzielnica Paryża

Geolokalizacja na mapie: Paryż

Zdjęcia na Wikimedia Commons

Pierre Nicole Ulica jest droga znajduje się w dzielnicy Val-de-Grace „s 5 th arrondissement z Paryża .

Lokalizacja i dojazd

Rue Pierre-Nicole jest obsługiwana w pobliżu przez RER B do stacji Port-Royal , a także przez linie autobusowe RATP 38 91 83 .

Pochodzenie nazwy

Nosi imię teologa opactwa Port-Royal Pierre Nicole (1625-1695).

Historyczny

Pierwsza część ulicy, pomiędzy rue du Val-de-Grâce i bulwarem de Port-Royal , została otwarta od 1864 roku pod nazwą „rue Nicole”:

Dekret z dnia 10 sierpnia 1868

„ Napoleon itp.,

Na podstawie raportu naszego Ministra Sekretarza Stanu w Departamencie Spraw Wewnętrznych ,
uwzględniając rozporządzenie z 10 lipca 1816 r .;
uwzględniając propozycje prefekta Sekwany ;
Postanowiły i zarządziły, co następuje: Artykuł 2. - Droga biegnąca między rue Saint-Jacques a bulwarem de Port-Royal będzie nazywana rue Nicole , itp. Artykuł 17. - Za wykonanie niniejszego dekretu odpowiedzialny jest nasz Minister Sekretarz Stanu w Departamencie Spraw Wewnętrznych . Sporządzono w Pałacu Fontainebleau , 10 sierpnia 1868 r. "

Ta część przyjmuje nazwę „rue Pierre-Nicole” dekretem z dnia 5 kwietnia 1904.

Został przedłużony w 1908 r. Między rue des Feuillantines a rue du Val-de-Grâce pod nazwą „rue Pierre-Nicole przedłuŜony”, po czym dekretem wydanym przez5 kwietnia 1904.

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

Ulica biegnie wzdłuż tyłu Lycée Lavoisier .
N o 7 (powrót do n ° 27, rue des Feuillantines): budynku mieszkalnego wielorodzinnego (1905) w Freestone, Beaux-Arts styl , sygnowany i datowany na fasadzie: „Gorges [sic] Courtois, architekt, 1905”. Byli mieszkańcy to m.in .:
- ok. 1905 r. Marguerite Moreno (1871–1948), francuska aktorka;
- około 1915/1918, Rose-Marie Ormond (1893-1918), siostrzenica, muza i modelka malarza Johna Singera Sargenta (1856-1925), wdowa André-Michel, która zginęła29 marca 1918W wieku 24 lat, podczas nieszporów w Wielki Piątek , pod gruzami podziemiach kościoła Saint-Gervais-Saint-Protais który właśnie zawalił się pod wpływem muszli wroga;
- przed? 1915-1926, Henri-Louis Cordier (1853-1926), francuski rzeźbiarz, który zmarł pod tym adresem w swoim domu. Mieszkał tam już w 1915 roku, kiedy jego marmurowa rzeźba zatytułowana Nymphéa była wystawiana w San Francisco na Międzynarodowej Wystawie Panama Pacific ;
- w 1924 r. Camille Cautru (1879–1969), prawnik i polityk, następnie zastępca departamentu Calvados i burmistrz Lassy .
N o 9: Akademik (1962) "Maison des mines et des mosty et chaussées", którego główny budynek (1932) znajduje się za nim, przy 270, rue Saint-Jacques (patrz ten adres).
N o 11 bis: współczesny budynek mieszkalny sygnowany i datowany na fasadzie przez architektów , 1979 , postmodernistycznego stylu , obejmujący pięć pięter i tyle mieszkań, z których dwa są dwupoziomowe. Fasada, pokryta białymi płytkami ceramicznymi i wyposażona w czerwoną stolarkę zewnętrzną, przedstawia na parterze oryginalną obróbkę w fałszywych ruinach i fresku. Te dwie prace zostały zamówione przez firmę architektoniczną od plastyka Ngoc Duong.
N OS 14 bis: w podziemnym parkingu budynku wybudowanym w 1960 roku na miejscu dawnego obudowy klasztoru karmelitanek w Faubourg Saint-Jacques, nie są mocno przerobione resztki krypcie katedry Notre-Dame-des-Champs . W powszechnej wyobraźni i zgodnie z ustną tradycją krypta ta byłaby miejscem pierwszych nawróceń dokonanych przez Saint Denis . To stamtąd udał się z IV -tego wieku procesje ku czci świętego Denisa. W 2018 roku miasto Paryż negocjuje zakup tego miejsca od dwóch współwłasności. Ustawa o stowarzyszeniu 1901 została utworzona, aby spróbować uratować i ulepszyć tę kryptę.
N o 15: Édith Thomas (1909/70), pisarz i dziennikarz gospodarzemLuty 1943podczas wyzwolenia Paryża oporni intelektualiści, członkowie Narodowego Komitetu Pisarzy .
N o 24: kościół ewangelicki Saint-Marcel z Lutheran kultu .
N o 28: Sévigné College , założony na3 listopada 1880przez M lle Marchef-Girard i przez pewien czas prowadzony przez Mathilde Solomon.
N o 35/37: współczesny budynek mieszkalny (1958).
- Jean Guéhenno (1890-1978), pisarz , krytyk literacki i członek Akademii Francuskiej , spędził tu ostatnie dwadzieścia lat swojego życia;
- Laurent Schwartz (1915-2002), matematyk i zdobywca Medalu Fieldsa , mieszkał tam od 1958 do 2002 roku;
- Raymonde Temkine (1911-2010), krytyk dramat, również mieszkał pod tym adresem ( N O 37) z 1963 roku i nadal zamieszkuje tam w roku 2005. Zmarła15 lutego 2010 99 lat.
N o 41: Była siedziba Maurice Glomeau edycjach .
N o 43: współczesnego budynku administracyjnego i społeczno-kulturowej (1972-1978, architekt Jean Willerval) pod kątem rue Fustel-de Coulanges i 88 ter, Boulevard de Port-Royal (patrz ten adres).

Galeria

Widok na ulicę od strony rue du Val-de-Grâce .
Tył Lycée Lavoisier .
Fałszywe ruin w n o 11.
Płyta n O 15 w hołdzie Edith Thomas , który przywitał oporu intelektualnego w latach 1943-1944.
Kolegium Sévigné.
Kościół ewangelicki Saint-Marcel .
Krypta Notre-Dame-des-Champs pod budynkiem na 14 bis.
Tablica w hołdzie dla Jean Guéhenno w nn . 35-37, który mieszkał tam przez dwadzieścia lat.

Uwagi i odniesienia

Jacques Hillairet , słownik historyczny ulic Paryża , Paryż , Les Éditions de Minuit , 1972, 1985, 1991, 1997 itd. ( 1 st ed. 1960), 1476 , str. , 2 obj. [ szczegóły wydań ] ( ISBN 2-7073-1054-9 , OCLC 466966117 ), s. 273 .
MM. Alphand, A. Deville i Hochereau, Zbiór listów patentowych, zarządzeń królewskich, dekretów i zarządzeń prefektur dotyczących dróg publicznych .
Paul Léautaud , Literary Journal , z dnia 31 października 1905.
Bob Hufford, Rose-Marie Ormond André-Michel ( online ) na findagrave.com (dostęp 18 marca 2020)
Karen Corsano, Daniel Williman, John Singer Sargent i jego muza: malowanie miłości i straty , Rowman & Littlefield, 2014 ( online ), s. 144 .
Robert André-Michel (1884-1914), archiwista-paleograf, śmiertelnie ranny w wieku 30 lat na początku I wojny światowej, syn historyka sztuki André Michela (1853-1925).
Paul de Coubertin, Złota księga ofiar bombardowania kościoła Saint-Gervais ,1919( czytaj na Wikiźródłach )
Rejestr zgonów w 5. dzielnicy Paryża, arkusz 2 / nr 13 ( online ).
Komitet amerykańskiego mecenatu francuskiego wydziału sztuk pięknych, Panama Pacific International Exposition San Francisco , Fine-Arts French Section: Catalogue , Paryż, Librairie Centrale des Beaux-Arts, 1915, s. 178 ( online ).
Entry Cautru (Camille) W Kim jesteś? : Yearbook of Contemporaries , 1924 ( online ), s. 154 .
ed architects na stronie pps-archi.eu (dostęp 19 marca 2020)
11 bis, rue Pierre-Nicole na stronie pps-archi.eu (dostęp 19 marca 2020).
Josette Kupperschmitt, Od krypty Saint-Denis, znanej jako Notre-Dame des Champs, do Karmelu Faubourg Saint-Jacques , wydanie L'Harmattan.
Marie-Anne Gairaud, „ Paryż: tajna krypta wkrótce otwarta dla publiczności? » , Na www.leparisien.fr ,20 listopada 2018 r(dostęp 24 listopada 2018 ) .
Stowarzyszenie na rzecz ochrony krypty Notre-Dame-des-Champs (ASCNDC), patrz oficjalna strona internetowa ascndc.fr .
Zgodnie z tablicą umieszczoną na elewacji na jego cześć.
35 rue Pierre Nicole ( online ) na stronie bercail.com .
„Rue Pierre-Nicole” , www.parisrues.com .
Raymonde Temkine arkusz , teatralne edycje ( on-line )
Pour l'Art , dwumiesięcznik opinię, N o 91-92, lipiec-październik 1963, s. 70 ( online )
List ze Związku Zawodowego teatru, muzyki i krytyków tańca N O 50, październik 2005 , str. 7 ( online ).
Armelle Héliot, Raymonde Temkine, życie dla teatru na blog.lefigaro.fr Le Grand Théâtre du Monde , Le Figaro , 22 lutego 2010.