Ogee Street
| Ogee Street | ||||
| Sytuacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 47 ° 13 ′ 07 ″ północ, 1 ° 33 ′ 06 ″ zachód | |||
| Kraj | Francja | |||
| Region | Kraj Loary | |||
| Miasto | Nantes | |||
| Okolice | Śródmieście | |||
| Początek | Rue du Roi-Albert | |||
| Koniec | Dumoustier Square | |||
| Morfologia | ||||
| Rodzaj | Ulica | |||
| Formularz | Prosty, dwupoziomowy | |||
| Historia | ||||
| kreacja | Średniowiecze ; na początku XIX th century | |||
| Stare nazwy | rue du Cloître Notre-Dame rue Solon rue Lanoue rue Portail |
|||
Geolokalizacja na mapie: Loara Atlantycka
| ||||
Ulica Cyma jest droga znajduje się w mieście w Nantes we Francji .
Opis
Rue Ogée, która łączy rue du Roi-Albert z Place Dumoustier , ma mniej niż 70 metrów długości. Cechuje go to, że ma dwa poziomy oddzielone żelazną barierą. Najwyższy poziom przebiega przez całą ulicę, najniższy natomiast zatrzymuje się przy budynku, od którego zwęża się szerokość ulicy, gdyż nie jest ona kompletna. Ulica jest częściowo utwardzona , częściowo asfaltowa . Jest otwarty dla ruchu samochodowego .
Określenie
Ulica ta nosiła nazwę „klasztoru Notre-Dame”, a podczas rewolucji francuskiej została nazwana „rue Solon” . Wydaje się, że na początku Restauracji rozważano nazwanie go „rue Portail”, ale w liście François-Jean-Baptiste Ogée z 1816 r. Ten ostatni zaprotestował przeciwko temu, że nosi imię jego ojca Jean- Baptiste Ogée (1728-1789), francuski inżynier geograf, autor publikacji o Bretanii . Édouard Pied wskazuje, że to zaniedbanie nie zostanie naprawione do27 października 1837.
Historyczny
Przed XIX -tego wieku , w miejscu obecnej ulicy jest częścią klasztoru w Kolegiata Matki Boskiej Nantes , który od dawna jest klasztor . Przed zniszczenia murów miejskich , rozpoczętej w późnych latach XVIII -tego wieku , obszar jest ustawione pod ścianami, których trasa w tej dziedzinie, które pozostały z Gallo-Roman . Obecna ulica Ogée jest więc pierwotnie ślepą uliczką.
Od Wrzesień 1470do rewolucji francuskiej północno-zachodnią stronę obecnej ulicy zajmował cmentarz parafialny Notre-Dame, który stał się niepotrzebny po utworzeniu cmentarza La Bouteillerie , otwartego w celu spełnienia nowych wymogów higieny publicznej, które wykluczają obecność miejsc pochówku w pobliżu mieszkania. Na południe od obecnej ulicy znajduje się wówczas zespół budynków należących do zakonu: dwór Szefa Kuchni, psallette itp., Otaczający krużganek, czyli „place des Orbeaux”.
Prace miejskie z XVIII -tego wieku prowadzą do głębokich przemian w sąsiedztwie, w tym niszczenia umocnień, stał się bezużyteczny. Dzięki temu architekt Jean-Baptiste Ceineray może przeprowadzić wiercenie nowej drogi łączącej katedrę z izbą obrachunkową Bretanii . Od tego czasu rue Ogée stała się środkiem komunikacji z tą nową ulicą „rue Royale”, która od tego czasu stała się rue du Roi-Albert .
Podczas rewolucji francuskiej wiele miejsc zajmowanych lub używanych przez osoby religijne zostało przeniesionych, uszkodzonych lub zniszczonych. Tak jest w przypadku kolegiaty Notre-Dame, sprzedawanej jako dobro publiczne . Przecięta na dwie części przedłużoną ulicą Saint-Denis , służy jako baza dla nowych konstrukcji: część zachodnia staje się odlewnią, część wschodnia mieści domy. Rue Ogée jest przedłużona wzdłuż tej ostatniej części.
Ulica na północ od starego kościoła, dawniej „rue Portail” i „cloître Notre-Dame”, służy do wznoszenia budynków; rue Ogée nie przecina żadnego pasa. Domy na południowy wschód od ulicy mają dawno zachowane ślady kolegiaty i jej kaplic.
Ulica nie skorzystała w pełni z wyrównania sąsiednich ulic i Place Dumoustier , który został nawet wyrównany w 1857 roku, podczas gdy Rue Ogée zachowała charakterystyczny spadek. W 1869 r. Projekt wyrównania ulicy na poziomie placu Saint-Pierre natknął się na względy ekonomiczne. Koszt operacji obniża decyzja o przećwiczeniu transformacji tylko na południowej połowie ulicy. Mieszkańcy sprzeciwiają się temu, że w tej konfiguracji nie byłoby możliwości poruszania się wozami . Różnica poziomów jest nieco przesunięta w kierunku północnym, przy czym ta strona jest w każdym razie obciążona przekroczeniem schodów prowadzących do budynków, tak że górna część ma około 4 metry szerokości, w porównaniu z 5 metrami w dolnej części. Maksymalna różnica wysokości w połowie wysokości ulicy wynosi 1,5 metra; poręczy jest zainstalowana w celu zapobiegania upadkom. Prace zakończono w 1871 roku.
Bibliografia
- Foot 1906 , str. 217.
- Pajot 2010 , s. 157
- Stéphane de La Nicollière-Teijeiro , Royal and Collegiate Church of Notre-Dame de Nantes , Nantes, Vincent Forest i Émile Grimaud, 1865, 438 str. ( BNF Ogłoszenie n o FRBNF30736346 , czytać on-line ) , s. 86-87.
- Claude Kahn i Jean Landais , Miejsca pamięci: piętnaście cmentarzy w Nantes , Nantes, Ouest éditions i Inter-Age University of Nantes, Grudzień 1990, 224 s. ( ISBN 978-2-908261-01-1 , LCCN 92161105 ) , str. 23.
- Collective , Mathurin Crucy (1749-1826): neoklasyczny architekt z Nantes, Nantes, muzeum Dobrée , 1986, 154 str. ( BNF Wskazówki n O FRBNF34868424 ) , str. 60.
- Nicole gołębi " Badania " List Nantes Renaissance , Nantes Renaissance, n O 77, styczeń 2011, s. 3 ( czytaj online ).
- Henri de Berranger , Evocation of old Nantes , Paris, Les Éditions de Minuit , 1975( Rozrod. 1994), 2 th ed. ( 1 st ed. 1960), 300 , str. ( ISBN 2-7073-0061-6 , OCLC 312748431 ).
- Foot 1906 , str. 100.
- Olart 2009 , s. 69.
Zobacz też
Bibliografia
- Catherine Olart ( fot. Laurent Allenou), Sekretne i niezwykłe Nantes: ukryte skarby miasta książąt , Paryż, Les Beaux Jours / Compagnie parisienne du livre,kwiecień 2009, 176 str. ( ISBN 978-2-35179-040-3 ) , str. 69.
- Édouard Pied , Ogłoszenia na ulicach Nantes , A. Dugas,1906, 331 str. , s. 217.
- Stéphane Pajot , Nantes street story , Les Sables d'Olonne, d'Orbestier,2010, 215 str. ( ISBN 978-2-84238-126-4 ).