Baron |
---|
Narodziny |
27 marca 1905 Lubin |
---|---|
Śmierć |
27 stycznia 1980(w wieku 74 lat) Monachium |
Pogrzeb | Cmentarz Wschodni ( w ) |
Narodowość | Niemiecki |
Wierność | Trzecia Rzesza |
Zajęcia | Wojskowy, odporny |
Małżonka | Maria-Eva von Waldenburg ( d ) (od1953) |
Uzbrojony | Reichswehr |
---|---|
Stopień wojskowy | generał brygady |
Konflikt | Druga wojna światowa |
Nagrody |
Krzyż Kawalerski Żelaznego Krzyża Komandora Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1979) |
Rudolf-Christoph Freiherr von Gersdorff , urodzony dnia27 marca 1905w Lüben i zmarł dnia27 stycznia 1980w Monachium , to niemiecki baron, oficer w Reichswehry i generał brygady w Wehrmachcie . Członkiem czynnym oporem oficerów Wehrmachtu przeciwko Hitlerowi , próbował zamordować przez zamachowca-samobójcę , a odkryto masowe groby z Katynia . W 1979 r. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec .
Jego ojciec, baron Ernst von Gersdorff (1864-1926), zakotwiczone na Śląsku, kapitan z kawalerii , który później stał się generał , pochodzi z jednego z najstarszych rodów w niemieckich arystokratów. Jego matka, Anna Adele Alexandrine Christine (Berlin9 stycznia 1880-Breslau 24 czerwca 1944) (pseudonim „Tina”), urodzona hrabina i burgrabia (tytuły Świętego Cesarstwa Rzymskiego odpowiadające we Francji tytułowi hrabiego ) zu Dohna-Schlodien (1880-1944), pochodzi z Prus Wschodnich.
Urodzony w Lubinie , mieście garnizonowym na Śląsku , młodszy syn, baron Rudolf-Christoph von Gersdorff kształcił się w Lubinie do Abitur, a następnie wstąpił jako pomocnik do Reichswehry w 1923 roku. W 1934 roku ożenił się z Renatą Kracker von Schwarzenfeld (1913- Berlin15 stycznia 1942, samobójstwo), spadkobierca śląskiej dynastii przemysłowej von Kramsta. Z tego małżeństwa urodzi się córka Lory Reinach. W 1953 roku ożenił się ponownie Marie-Eva (Hanover-Linden26 grudnia 1925-Murnau 12 stycznia 1986), żona w pierwszym małżeństwie (ur. 1952) Kurta von Wallenberg Pachaly (b. Kentschkau) von Waldenburg, potomka księcia Augusta pruskiego (1779-1843). To małżeństwo zakończyło się rozwodem trzy lata później (1956), a von Gersdorff po raz trzeci ożenił się z jeszcze jednym Ślązakiem imieniem Irmgard.
Gersdorff otrzymał podstawową edukację wojskową w Breslau w słynnych koszar Kleinburger gdzie od pokoleń, a jego przodkowie służyli w 1 st Regiment śląskich kirasjerów Wielki Elektor . Został awansowany do rangi od podporucznika w 1926 roku, a kapitanem kawalerii w 1938 roku Od 1938 do 1939 przebywał na Preußische Kriegsakademie w Berlinie , aby otrzymać szkolenie jako oficer sztabowy (Offiziere im Generalstabs).
W 1939 roku Gersdorff wziął udział w kampanii polskiej z powierzoną mu jednostką po sukcesach w Szkole Wojennej. W 1941 roku, za pośrednictwem swojego kuzyna Fabiana von Schlabrendorffa , został przeniesiony do Centrum Grupy Armii do Operacji Barbarossa . Tam służył w Stabsabteilung jak z Abwehry oficera łącznikowego i skierował usługi rozpoznawcze. Celem tej zmiany było przede wszystkim umożliwienie mu dostępu do kręgu spiskowców, który uformował się wokół osoby Henninga von Tresckowa .
Wkrótce po nieudanej próbie pułkownika sztabowego Henninga von Tresckowa do13 marca 1943 rzabić Hitlera z bombą ukrytą w jego płaszczyźnie, Gersdorff postanowił popełnić zamach samobójczy przeciwko Hitlerowi.
Plik 21 marca 1943Hitler zainaugurował z okazji Święta Bohaterów (obchody upamiętnienia bohaterów) wystawę w berlińskim Arsenale poświęconą broni odebranej Sowietom. Gersdorff został oddelegowany jako ekspert do wystawy. Chciał się poświęcić, wysadzając Hitlera i innych obecnych przywódców - Göringa , Himmlera , Keitela i Dönitza - za pomocą dwóch magnetycznych min typu Clam, które trzymał w kieszeniach płaszcza. Kiedy uznał za stosowne, Gersdorff odizolował się i udało mu się uruchomić tylko jeden z dwóch timerów, a następnie miał dziesięć minut na podejście do Hitlera. Ale odwiedził wystawę w biegu i opuścił budynek, zanim Gersdorff zdążył do niego dołączyć. W skrajnych przypadkach ten ostatni udaje się rozbroić detonator w toalecie. Po tej porażce został natychmiast przeniesiony na front wschodni .
W związku ze spiskiem z 20 lipca 1944 r. Gersdorff zatrzymał dla Clausa von Stauffenberga materiał wybuchowy i detonator, skradzione wcześniej z zapasów Abwehry przez konspiratora Wessela Freytaga von Loringhovena . Współwięźniowie, którzy go nie wydali, zdołali uniknąć więzienia i procesu. W ten sposób Gersdorff był jednym z nielicznych członków Wehrmachtu, którzy aktywnie stawiali opór dyktaturze narodowego socjalizmu, aby przeżyć wojnę.
W Kwiecień 1943, Gersdorff przypadkowo odkryto masowe groby ponad 4000 polskich oficerów zamordowanych i pochowanych przez jednostki radzieckie z NKWD w zbrodni katyńskiej w 1940 roku.
W 1944 roku został przeniesiony do Francji na Wale Atlantyckim i otrzymał dyplom26 sierpnia 1944, rycerski krzyż żelaznego krzyża za jego plan odwrotu z bitwy pod Falaise . W 1945 roku awansowany do stopnia generała brygady, następnie wzięty do niewoli przez Amerykanów , aż do uwolnienia w 1947 roku.
Po wojnie, pomimo jego kompetencji i licznych medali, wszelkie próby zaciągnięcia oficera do Bundeswehry poszły na marne z powodu sprzeciwu sekretarza stanu Hansa Globke - bliskiego przyjaciela Adenauera - i byli oficerowie Wehrmachtu, którzy nie chcieli „zdrajcy” w Bundeswehrze.
Gersdorff, który później został sparaliżowany po wypadku podczas jazdy konnej, resztę swojego życia poświęcił pracy charytatywnej na rzecz Suwerennego Zakonu Maltańskiego , którego był honorowym dowódcą. Był założycielem Prezesa służb ratowniczych z zakonu joannitów, przewodniczący rady dyrektorów od 1952 do 1963. W 1979 roku, dowódca Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec przyznano mu w nagrodę za jego wyjątkową służbę.
Koszary Generalmajor-Freiherr-von-Gersdorff w Euskirchen otrzymały swoją nazwę na jego cześć.