Rodolfo Opazo

Rodolfo Opazo Obraz w Infobox. Imágenes de Barrio , Rodolfo Opazo (2006) w El Golf stacji metra , Santiago de Chile .
Narodziny 8 marca 1935
Santiago
Śmierć 27 czerwca 2019 r(w wieku 84 lat)
Santiago
Inne nazwy Opazo bernales
Narodowość chilijski
Czynność Malarz , rytownik , rzeźbiarz
Trening Uniwersytet Chile
Miejsce pracy Chile
Pokrewieństwo Pedro Opaso Cousiño ( d )
Luis Cousiño Mac Iver ( d )
Pedro Opazo (bratanek)
Eduardo Opazo Letelier ( d ) (bratanek)
Nagrody Krajowa nagroda za sztuki plastyczne Chile (2001)

Rodolfo Opazo Bernales , urodzony w Santiago de Chile dnia8 marca 1935 i zmarł w tym samym mieście dnia 27 czerwca 2019 r, jest malarzem , rytownikiem , rzeźbiarzem i profesorem chilijskich uniwersytetów .

Biografia

Rodolfo Opazo urodził się w 1935 roku w Santiago de Chile. Jest synem Rodolfo Opazo Tocornal i Pauliny Diaz del Valle (córki Graciano Bernales Riesco i Marii Diaz del Valle).

Opisuje swoje wpływy podczas studiów i swoje życie jako artysty w następujący sposób:

„Jako dziecko, ojciec kazał mi słuchać dużo muzyki, podobnie jak to miało miejsce z moich braci, zwłaszcza Pierścienia Nibelunga z Wagnera  ; ponadto mój ojciec kazał nam odkryć rysunki Gustave'a Dore'a . Bardzo mi to zaimponowało i zacząłem lubić muzykę. "

Studia i początki jako artysta

Rodolfo Opazo został przyjęty do Kolegium Najświętszego Serca w Santiago, ale jego nauka została przerwana z powodu jąkania: wstąpił do szkoły dla jąkających, a także pobierał prywatne lekcje w domu. Wraca, aby skończyć studia w tej samej szkole.

Uczył się w School of Fine Arts of Chile  (es) , zanim rozpoczął swoją działalność artystyczną w 1957 roku w wieku 22 lat. Następnie dołączył do Taller 99 („warsztat 99”), aby studiować grawerowanie , ale rok później „wyjechał do Włoch, aby zbadać muzea, aby pochłonąć abstrakcyjny język, pozostając pod wpływem pracy Modiglianiego i jego rodaków Roberto. Matta i Enrique Zañartu . "

W 1961 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie uzyskał stypendium Pan American Union  (y) na studia artystyczne w Art Center PrattGraphic. Należał do pokolenia lat sześćdziesiątych, razem z Roser Bur , José Balmesem i innymi. Jednak jego twórczość należy do surrealistycznej linii Roberto Matty, Enrique Zañartu i jego starszego brata Nemesio Antúnez Zañartu .

nauczyciel uniwersytecki

Po powrocie do Chile w 1963 roku Rodolfo Opazo rozpoczął karierę nauczyciela w School of Applied Arts. W 1969 roku został mianowany profesorem zwyczajnym w pracowniach malarstwa Wydziału Sztuki Uniwersytetu Chile  (es) , którą pełnił do 1993 roku.

Podczas swojego nauczania miał silny wpływ na uczniów w latach osiemdziesiątych, takich jak Samy Benmayor  (es) , Carlos Maturana  (es) , Matias Pinto D'Aguilar i Omar Gatica. Artyści ci tworzą tzw. Promocja lat 80.

W wywiadzie dla magazynu Capital z dnia26 grudnia 2013tak opisuje relacje między malarstwem a poezją:

„W 1970 roku zostałem profesorem w Warsztatach Malarstwa Uniwersytetu w Chile i zainteresowałem się refleksją, jaką poezja generuje w malarstwie . Powiedziałem sobie, że gdyby zrozumieli Vicente Huidobro , Michela Foucault czy TS Eliot , mogliby zrozumieć, jak stworzyliśmy rzeczywistość. Niektórym udało się uchwycić głębię tej myśli, ale innym nie. "

Koniec życia

Plik 26 grudnia 2013, Rodolfo Opazo ujawnia w wywiadzie dla magazynu Capital, że miał wypadek sercowo-naczyniowy w 2008 roku; to skłania go do zakończenia kariery.

On umarł na 27 czerwca 2019 rw Santiago w wieku 84 lat. Czuwanie organizowane jest w Salón Blanco Narodowego Muzeum Sztuk Pięknych, a jego pochówek odbywa się w Parque del Recuerdo  (es) .

Rodzina

Rodolfo Opazo poślubił Marię Pia Cousino Noah, córkę Luisa Cousino Mac Ivera i Ady Noah Pizzo. Mieli dwoje dzieci: Rodrigo i Diego Opazo Cousiño.

Ponownie poślubia artystkę Marię Paz Romero, z którą ma dwie córki: Camilę i Isidorę Opazo Romero.

Ma dla siostrzeńców Eduardo i Pedro Opazo oraz dla kuzyna Pedro Opaso Cousino .

Jego sztuka

Malarstwo Rodolfo Opazo Bernalesa naznaczone jest osobistymi doświadczeniami z dzieciństwa. Zastanawiając się nad swoim środowiskiem, człowiek, śmierć i duchowość są obecne w całej jego karierze. Wiersze TS Eliota , Césara Vallejo i Miguela Hernándeza, a także esej Michela Foucaulta zmieniły wiele jego dzieł, które „ przeszły z mistycznej do rzeczywistej postawy wobec wstrząśniętej, zranionej, konwulsyjnej istoty ludzkiej [to co] zaowocowało podzielonymi postaciami, intensywnymi kolorami i mocniejszymi rysami . „ Innym źródłem inspiracji jest Vicente Huidobro . Następnie odszedł od abstrakcji i gdy antropomorficzne formy zbliżyły się do postaci ludzkiej, na jego malarstwie pojawiła się biel. „W połowie lat sześćdziesiątych ta figura utrwaliła się jako figuratywna, jak prawdziwe ciało i zbiegła się z pojawieniem się tego, co wówczas nazywano nową figuracją. W latach 70. rozpoczął serię o wielkim dla niego znaczeniu, w której najważniejszym dziełem były Ołtarze do ukrycia się przed melancholią . "

W kolejnej dekadzie zainteresował się sportem i rozwinął krytyczną postawę wobec kreowanych przez media idoli; nękanie współczesnego człowieka przejawia się w pokonanych spojrzeniach, zwichniętych twarzach, wystawionych językach, palcach w oczy, kopnięciach w twarz itp.

W latach 90. bohaterowie tracą zarys i podporządkowanie formy na tle, ciała zaczynają integrować się z naturą, a Opazo eksploruje krajobraz. Wykorzystuje także erotyzm jako element sarkazmu i braku szacunku, prowokujący widza.

Jego wielka miłość do literatury, poezji, muzyki i otaczającego środowiska kraju jest dla niego stałym źródłem inspiracji.

Kategoryzacja jego sztuki

Twórczość Rodolfo Opazo można porównać do surrealizmu  ; artysta stara się tylko podnieść swój subiektywny punkt widzenia rzeczywistości naturalnej i życia codziennego poprzez określoną ikonografię, gdy jest to konieczne. Niepowtarzalne i specyficzne tworzenie obrazu świata zbiega się niekiedy z „przypadkowym działaniem” surrealizmu.

Charakterystyczną cechą twórczości Opazo jest niepokój, zupełna apatia, brak pełnej relacji, brak argumentacji, brak rezultatu, kolor i kompozycja, które się ze sobą łączą.

Nagrody i wyróżnienia

Ochrona

Uwagi i odniesienia

  1. (in) „  Opazo, Rodolfo  ” , zaczerpnięte z zapisu w słowniku Bénézit na Oxford Art Online ,2011( ISBN  9780199773787 )
  2. (Es) I Retire painting, Rodolfo Opazo Bernales Magazine Capital de Santiago de Chile, 26 grudnia 2013 r. „Archived copy” (wersja z 23 września 2015 r. W Internet Archive )
  3. (Es) Rodolfo Opazo Bernales on Biografías y Vidas .
  4. (es) Biografia Rodolfo Opazo Bernalesa na stronie Museo Nacional de Bellas Artes Chile.
  5. (es) Denisse Espinoza, „  Muestra de Rodolfo Opazo recorre 30 años de su melancólica obra  ” , na latercera.com ,13 kwietnia 2010(dostęp 26 czerwca 2016 ) .
  6. (ES) "  arkusz Rodolfo Opazo Bernales  " , na portalu Sztuki (dostępny 26 czerwca 2016 ) .
  7. (Es) „  A los 84 años fallece el destacado artista Rodolfo Opazo  ” , na uchile.cl ,27 czerwca 2019 r(dostęp 27 czerwca 2019 ) .
  8. Badania jego sztuki, Portal del Arte

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne