Roberto Luongo

Roberto Luongo (ur.4 kwietnia 1979w Montrealu , Quebec , Kanada ) jest kanadyjską profesjonalny lód hokej gracz włoskiego pochodzenia, który grał Goaltender.

Biografia

Dzieciństwo

Roberto Luongo urodził się dnia 4 kwietnia 1979w mieście Montreal w Quebecu . Jest synem Pasqualiny i Antonio Luongo: jego matka ma podwójne obywatelstwo irlandzko-kanadyjskie , a ojciec wyemigrował do Stanów Zjednoczonych z Santa Paolina we Włoszech pod koniec lat siedemdziesiątych.

Roberto Luongo dorastał we włoskiej dzielnicy Montrealu, Saint-Léonard, i wtedy biegle posługiwał się językiem angielskim, francuskim i włoskim. Ma dwóch młodszych braci, Leo i Fabio, a trzej chłopcy dorastają grając w hokeja na lodzie. Roberto grał także w piłkę nożną + do 14 roku życia. Najstarszy z rodziny kontynuował naukę w programie studiów sportowych w szkole Antoine de St-Exupéry na początku lat 90. We wczesnych latach grał jako napastnik w hokeju na lodzie. Chociaż zawsze chciał grać jako bramkarz , jego rodzice twierdzą, że dobrze jeździ na łyżwach i gra do przodu . Wciąż zastępuje jeden z jego towarzyszy podczas meczu i przeprowadza shutout . Wsierpień 2009, arena Heberta, na której zadebiutował, została przemianowana na arenę Roberto-Luongo. W wieku 15 lat Roberto Luongo ewoluuje, tworząc Montreal-Bourassa, zespół, który gościł w przeszłości Martina Brodeura i Félixa Potvina . Następnie wymienia Granta Fuhra jako swojego ulubionego gracza ze względu na jego raty z rękawicą.

Jego młodsze lata

Po rozegraniu sezonu 1994-1995 z drużyną Montrealu, Luongo wziął udział w drafcie Quebec Major Junior Hockey League . Został wybrany przez Val-d'Or Foreurs w pierwszej rundzie i jest drugim graczem wybranym po Pierre Dagenais . Zadebiutował w Foreurs w sezonie 1995-1996 , rozgrywając 23 mecze z sześcioma zwycięstwami, a następnie grając w trzech meczach podczas play - offów .

Luongo jest początkowym bramkarzem Foreurs w następnym sezonie , rozegrał 60 meczów, co dało rekord drużynowy 32 zwycięstw. Został wyproszony przez QMJHL, otrzymując Trofeum Michaela Bossy'ego za najlepszą perspektywę zawodową sezonu. Jego zespół zajął trzecie miejsce w lidze Lebel, ale przegrał w finale dywizji z Olympiques de Hull , przyszłymi zwycięzcami serii. W czerwcu 1997 , Luongo został wybrany w projekcie wejścia w National Hockey League  ; zostaje powołany przez New York Islanders jako czwarty gracz. Jest pierwszym bramkarzem, który został tak szybko wybrany od czasu amatorskiego draftu w 1968 roku .

Pomimo tej selekcji, kariera Luongo dopiero się rozpoczęła i nadal gra w QMJHL w sezonie 1997-1998 . Następnie zanotował 27 zwycięstw w 54 meczach, w tym siedem przegranych, co jest rekordem w lidze juniorów, rekordem wciąż aktualnym na początku sezonu 2013-2014. W sezonie rywalizuje z drużyną Kanady na Mistrzostwach Świata Juniorów w.grudzień 1997-styczeń 1998 ; jest jednym z dwóch bramkarzy drużyny z Mathieu Garonem i bierze udział w trzech spotkaniach swojej drużyny, podczas gdy ten ostatni zajmuje ósme miejsce w konkursie. Drużyna Val-d'Or zajęła czwarte miejsce w sezonie zasadniczym, ale dotarła do finału play-off przeciwko Rimouski Océanic . Wystarczą cztery mecze, aby drużyna prowadzona ofensywnie przez Jean-Pierre'a Dumonta , najlepszego strzelca play-offów, zdobyła Puchar Prezydenta .

We wrześniu uczęszcza na obóz treningowy Islanders, a nawet bierze udział w sparingach, ale liderzy drużyn uważają, że nie jest jeszcze gotowy i że wciąż musi poprawić niektóre aspekty swojej gry.Poniżej 20 roku życia jest również za młody, aby mieć możliwość dołączenia do stowarzyszenia Islanders' American Hockey League , Lowell Lock Monsters . Luongo rozpoczął sezon 1998-1999 z Foreurs, a następnie w grudniu dołączył do kanadyjskiej drużyny na mistrzostwa świata juniorów . Wyniki kanadyjskiego zespołu mają lepsze wyniki niż w poprzednim sezonie, ponieważ awansują do finału mistrzostw przed swoją publicznością. W finale Kanada zmierzy się z rosyjską drużyną, która wygrywa 3-2 w dogrywce po bramce Artioma Tchoubarova . Mimo to Luongo jest wyróżniony przez dziennikarzy i Międzynarodową Federację Hokej na Lodzie, ponieważ otrzymuje tytuł najlepszego bramkarza turnieju i zostaje wybrany do typowej drużyny turnieju.

Podczas mistrzostw świata został sprzedany i opuścił Foreurs, aby dołączyć do Acadie-Bathurst Titan w handlu z udziałem sześciu graczy. Kilka dni później8 styczniapodpisuje swój pierwszy profesjonalny kontrakt na trzy sezony i kwotę 2,5 miliona dolarów. Tytan zakończył sezon na trzecim miejscu w dywizji Frank-Dilio, a następnie awansował do play-offów. Luongo pomaga swojej drużynie wygrać Puchar Prezydenta z czterema zwycięstwami i trzema porażkami przeciwko drużynie Hull. Drużyna grała wtedy w Memorial Cup, ale po raz kolejny drużyna Luongo nie przeszła pierwszej rundy i przegrała w trzech meczach. WSierpień 2012zespół Tytana oddaje mu hołd, „wycofując jego numer”.

Jego profesjonalny debiut z New York Islanders

Luongo rozpoczął sezon 1999-2000 z Lowell Lock Monsters w AHL, ale w listopadzie dołączył do zespołu NHL po kontuzji barku bramkarza Wade'a Flaherty'ego . Gra swój pierwszy mecz w wielkiej lidze na28 listopadaprzeciwko Boston Bruins , wygrał 2-1 i wykonał 43 interwencje. Podczas spotkań jego występy są takie, że w grudniu drużyna Islanders nie zawahała się wymienić swojego tytularnego bramkarza Potvina na Vancouver Canucks w zamian za Kevina Weekesa . 27 grudnia, dokonał pierwszego zamknięcia w swojej karierze w wygranym 3:0 meczu z Bostonem. Gra w 26 meczach AHL i 24 mecze NHL. W ciągu sezonu Luongo rozegrał 24 mecze w NHL i 27 w AHL. Islanders nie kwalifikują się do serii Pucharu Stanleya, ale te z Lock Monsters. Luongo bierze udział w serii AHL, która kończy się w drugiej rundzie po pokonaniu w czterech meczach przez Providence Bruins .

Z Panterami, sezony bez serii

W drafcie z 2000 r. Islanders wybrali Ricka DiPietro jako pierwszy wybór w sesji. Decydują się uczynić go swoim początkowym bramkarzem i wymieniają Luongo z Olli Jokinen w zamian za Olega Kvacha i Marka Parrisha w Florida Panthers . Przed tą wymianą drużyna Islanders rozstała się już z Weekesem i podczas gdy Luongo, już widząc się jako bramkarz drużyny nr 1 na następny sezon, jest zaskoczony nagłą decyzją.

Luongo dołącza do swojej nowej drużyny na sezon 2000-2001 i gra jako dublet Trevora Kidda , bardziej doświadczonego niż Luongo w NHL. Przez cały sezon gra trzy spotkania AHL z Louisville Panthers , spędzając większość czasu w NHL. Tak więc pod koniec sezonu zasadniczego ma za sobą 47 meczów rozegranych przeciwko 42 dla Kidda. Z pięcioma przerwami w sezonie, bije rekord, który wcześniej posiadał John Vanbiesbrouck . Drużyna Luongo nie kwalifikuje się do play-offów, ale zostaje zaproszony do gry o mistrzostwo świata 2001 z Kanadą. Luongo i Fred Brathwaite podzielili się meczami, a Luongo wygrał swój pierwszy mecz w turnieju z Włochami 3:1. Swój drugi mecz ze Szwajcarią rozegrał w drugiej rundzie, ale na początku drugiej połowy na przerwie w rękawicy złamał palec wskazujący, a następnie opuścił mecz i rywalizację.

Początek wrzesień 2001podpisuje przedłużenie kontraktu z Panterami na cztery sezony. W sezonie 2001-2002 NHL organizuje nowe wydarzenie podczas tradycyjnej NHL All-Star Game  : mecz pomiędzy debiutantami ligi. Kristian Huselius i Luongo to dwaj reprezentanci zespołu w zespole „Melrose”, który wygrywa 37 interwencjami Luongo i dwoma golami swojego kolegi z drużyny. Zespół z Florydy jest czwarty w swojej lidze, a Luongo nie kończy sezonu z powodu kontuzji odniesionej pod koniec marca w meczu z Montreal Canadiens .

Luongo powraca do Panter na sezon 2002-2003 i6 lutego 2003 r.Wyreżyserował shutout, z 14 th w karierze z zespołem na Florydzie, a następnie przekroczy rekord Vanbiesbrouck. Kilkanaście dni później ma szóste zakończenie sezonu, a następnie bije swój własny rekord ustanowiony w pierwszym sezonie. Gdy jej drużyna zajęła czwarte miejsce w Dywizji Południowo-Wschodniej, po raz kolejny zostali wyeliminowani z playoffów. Bierze udział w mistrzostwach świata 2003 rozgrywanych w Finlandii . Wchodzi na drugi mecz drużyny przeciwko Łotwie i pomaga Kanadzie wygrać 6:1. Luongo odnosi drugie zwycięstwo w przegranym 2:0 meczu ze Szwajcarią. Sean Burke gra gole dla Kanady w ćwierćfinałowym zwycięstwie nad Niemcami, ale Luongo wchodzi w półfinale, kiedy Burke wychodzi po półgodzinnej grze z Czechami  ; Kanada wygrywa 8-4. W finale turnieju Kanada zmierzy się więc ze Szwecją . Kanada wygrywa po dogrywce 3:2, z Ansonem Carterem jako decydującym strzelcem swojego kraju.

W luty 2004Zagrał 54 th Star Game NHL . Miesiąc później2 marca, wygrał swój siódmy odpad w sezonie , ustanawiając nowy rekord zespołu , ale ten ostatni zajął czwarte miejsce w swojej lidze pod koniec sezonu 2003-2004 . Luongo otrzymuje rekord NHL 2745 strzałów w sezonie zasadniczym i jest jednym z graczy nominowanych do przeglądu Trofeum Vézina na najlepszego bramkarza sezonu. Poprzedził go jednak inny rodowity bramkarz Montrealu, Martin Brodeur. Podobnie jak w poprzednim sezonie, Luongo dołączył do reprezentacji narodowej na mistrzostwa świata, ale tym razem jako bramkarz numer jeden w drużynie. W finale turnieju Kanada ponownie zmierzyła się ze Szwecją, a Luongo zdobył kolejny złoty medal, gdy jego drużyna wygrała 5:3.

Brał udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006 z pięcioma innymi graczami ze swojej drużyny, gdy Kanada ukończyła turniej olimpijski na siódmym miejscu. 13 kwietnia 2006On wygrał 107 th  zwycięstwo w NHL z zespołem Florida bicia rekordu zwycięstw posiadanych przez Vanbiesbrouck. Przed końcem sezonu pomaga swojej drużynie odnieść kolejne zwycięstwo, ale będzie to ostatnie na długi czas. Rzeczywiście,23 czerwca 2006, zostaje sprzedany do Vancouver Canucks z obrońcą Lukasem Krajickiem w zamian za napastnika Todda Bertuzziego , obrońcę Bryana Allena i bramkarza Alexa Aulda. W ciągu pięciu sezonów ustanowił wiele rekordów dla Panter: najwięcej meczów – 317, najwięcej zwycięstw – 107, a także najwięcej przegranych – 26.

Kontynuacja jego kariery

Zawodnik podpisuje czterosezonową umowę z Canucks na 28 czerwcaza średnią pensję 6,8 mln USD rocznie. Po transferze Luongo zakończył swój pierwszy sezon w Canucks z rekordem 47 zwycięstw w 75 rozegranych meczach. Ten plik pozwolił mu po raz pierwszy wziąć udział w play-offach. W swoim pierwszym meczu play-off11 kwietnia 2007 r., udało mu się zablokować 72 z 76 strzałów skierowanych do niego przez Dallas Stars, rekord w NHL, po 138 minutach i 6 sekundach gry.The Vancouver Canucks wygrali mecz pięć do czterech, po czterech dogrywkach. W 2007 roku grał w 55. meczu All-Star National Hockey League .

Wybrany również na 56 th  grę , w końcu powiedział, że nie wolałby grać. Rzeczywiście, jego żona Gina, będąc w ciąży, woli przegapić mecz, a także mecz swojej drużyny29 styczniaprzeciwko Dallas Stars, by dołączyć do niej na Florydzie .

Jest siedemnastym bramkarzem w historii NHL, który był kapitanem swojej drużyny Vancouver Canucks po przeniesieniu Markusa Näslunda do New York Rangers , pierwszym od czasów Billa Durnana z Montreal Canadiens w latach 1947-1948 .

W 2011 roku , z rekordem 38 zwycięstw, 15 porażek i 7 porażek w dogrywce w 60 meczach, jest kandydatem do trofeum Véziny, które wygrywa Tim Thomas . Canucks zdobywają trofeum prezydentów z 117 punktami. Dokonując playoffów, Canucks i Luongo kolejno wyeliminowali obrońców tytułu Chicago Blackhawks w 7 meczach, Nashville Predators w 6 meczach i San José Sharks w 5 meczach, aby awansować do trzeciego finału Pucharu Stanleya w Canucks i premiery Luongo. W finale zmierzą się z Boston Bruins pod wodzą Tima Thomasa. W serii mimo trudnych meczów 4-0 i 8-1 Luongo i Vancouver spychają serię do siódmego spotkania. Luongo i Vancouver przegrali jednak u siebie wynikiem 4-0.

W marzec 2014, opuszcza Canucks i wraca do gry z Panterami.

26 czerwca 2019, ogłasza przejście na emeryturę z zawodowego hokeja.

Kariera międzynarodowa

Złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 w Vancouver , członek Team Canada . Występował we wszystkich meczach poza jednym, USA-Kanada, w którym grał Martin Brodeur .

Statystyka

Aby poznać znaczenie skrótów, zobacz Statystyki hokeja na lodzie .

Statystyki klubowe

Statystyki międzynarodowe

Transakcje

• 21 czerwca 1997 r.- Wybrany przez New York Islanders w 1 st rundy, 4 th w sumie podczas Draft 1997 NHL Entry
• 8 stycznia 1999 r. - Podpisuje 3-letni kontrakt o wartości 2 775 000 USD z New York Islanders.
• 24 czerwca 2001- Wymieniony z Florida Panthers z Olli Jokinen za Marka Parrisha i Olega Kvacha .
• 25 sierpnia 2005 - Podpisuje roczny kontrakt o wartości 3 200 000 $ z Florida Panthers w arbitrażu.
• 23 czerwca 2006- sprzedany do Vancouver Canucks z Lukas Krajicek i wybór 6 th  rundy w zamian za Todd Bertuzzi , Bryan Allen i Alex Auld .
• 29 czerwca 2006 - Podpisuje 4-letni kontrakt o wartości 27 000 000 $ z Vancouver Canucks.
• 2 września 2009 - Podpisuje 12-letnie przedłużenie kontraktu o wartości 64 000 000 $ z Vancouver Canucks.
• 4 marca 2014- W zamian zamienione z Florida Panthers ze Stevenem Anthonym, Vancouver Canucks zdobywają Jacoba Markströma i Shawna Matthiasa .

Osobiste trofea i wyróżnienia

• 1996-1997: Mike Bossy Trophy za najlepszą perspektywę zawodową w QMJHL
• 1997-1998: Puchar Prezydenta QMJHL
• 1998-1999:
  • Srebrny medal Mistrzostw Świata Juniorów
  • Najlepszy bramkarz mistrzostw świata juniorów
  • Wybrany w typowej drużynie według dziennikarzy mistrzostw świata juniorów
  • Puchar Prezydenta QMJHL
• 2001-2002: gra rozpoczyna Rookies w 52 nd  all-Star Game
• 2002-2003: złoty medal na Mistrzostwach Świata
• 2003-2004:
  • gra w 54. Starszą  grę
  • złoty medal na mistrzostwach świata
  • Członek drugiej drużyny gwiazd NHL
  • Złoty medal na Pucharze Świata
• 2004-2005: Srebrny medal Mistrzostw Świata
• 2006-2007:
  • Gość na NHL All-Star Game
  • Członek drugiej drużyny gwiazd NHL
• 2008-2009:
  • Gość na NHL All-Star Game
  • NHL Fan Ulubiony zdobywca trofeum - Scotiabank Fan Fav Award
• 2010-2011:
  • laureat wraz z Corym Schneiderem z trofeum Williama M. Jenningsa NHL
  • Najbardziej zwycięski bramkarz w tym sezonie, 38 lat, w NHL
• 2013-2014: Zdobywca złotego medalu na turnieju olimpijskim z drużyną Kanady
• 2014-2015: Gość na NHL All-Star Game
• 2015-2016: gość na NHL All-Star Game
• Numer 1 wycofany przez Foreurs de Val-d'Or
• Numer 1 na emeryturze przez Titan d'Acadie-Bathurst
• Numer 1 na emeryturze przez Florida Panthers

Uwagi i referencje

Uwagi

1. bramkarz wykonuje „  shutout  ”, kiedy nie udaje się przyznać gola podczas całego meczu. Musi być także jedynym bramkarzem w drużynie, który grał.
2. Określenie „projekt” to kanadyjska termin odpowiadający anglicyzmem projektu i wyznacza roczną prezent zdarzenia we wszystkich Ameryki Północnej zespołu sportu , porównywalną do stypendium dla zawodników, gdzie zespoły wybrać sportowców z uczelni, z liceum lub innej ligi lub nawet inny zespół.
3. Drużyna może oddać hołd graczowi, decydując się „zdjąć koszulkę”. W ten sposób replika koszulki jest zawieszona na arenie drużyny i żaden inny gracz nigdy nie będzie w stanie zagrać w grę zespołową z danym numerem na plecach.
4. Termin „  rookie  ” oznacza zawodnika w jego pierwszym zawodowym sezonie, w języku angielskim używany jest termin „  rookie  ”.

Bibliografia

1. (en) Anthony McCarron, „  Luongo osiągnął cel: Fuhr zainspirował debiutanta Isles do kontynuowania kariery w sieci  ” ,26 grudnia 1999(dostęp 2 marca 2014 )
2. (en) Tarik El-Bashir , „  HOKEJ; Bramkarz jest w przyszłości wyspiarzy  ” , The New York Times ,10 stycznia 1999 r.( przeczytaj online , skonsultowano 2 marca 2014 r. )
3. (it) "  Hockey su ghiaccio - W Santa Paolina przybył Roberto Luongo  " , na www.irpinianews.it ,21 czerwca 2010(dostęp 2 marca 2014 )
4. "  Witamy na arenie Roberta-Luongo  " , na www.rds.ca ,22 sierpnia 2009
5. (w) David Fleming , „  The First To Go Fourth  ” na sportsillustrated.cnn.com ,30 czerwca 1997 r.(dostęp 9 sierpnia 2014 ) ,s.  2
6. „  Roberto Luongo - Statistics  ” , na stronie www.nhl.com
7. Przewodnik 2013-2014 QMJHL , s.  156
8. Przewodnik 2013-2014 QMJHL , s.  228
9. Przewodnik 2013-2014 z QMJHL , str.  211
10. Przewodnik 2013-2014 QMJHL , s.  258
11. „  1998 IIHF World Junior Championship Roster / Canada / Finals / Statistics  ”, na www.hockeycanada.ca (dostęp 3 marca 2014 )
12. Greg Alexis, „  Dodatkowy czas, dodatkowe ciśnienie  ” na www.hockeycanada.ca ,5 stycznia 2006(dostęp 3 marca 2014 )
13. Marc Branchu, „  Mistrzostwa Świata Under-20 1998/99 Under-20  ”, na www.passionhockey.com (dostęp 3 marca 2014 )
14. (w) Neil Hodge , „  Tytan Sagueneens dokonuje wymiany hitów  ” , Journal Bathurst ,1999
15. Przewodnik 2013-2014 QMJHL , s.  212
16. "  The Acadie-Bathurst Titan składa hołd Roberto Luongo  " , na www.radio-canada.ca ,20 sierpnia 2012 r.(dostęp 4 marca 2014 )
17. (w) „  Isles Rookie Stifles Bruins  ” na www.cbsnews.com ,28 listopada 1999(dostęp 4 marca 2014 )
18. (pl) Jenny Kellner , „  HOKEJ; Isles na ścieżce zwycięskiej z pierwszym zamknięciem Luongo  ” , The New York Times ,28 grudnia 1999 r.( przeczytaj online , skonsultowano 4 marca 2014 r. )
19. (w) "  Wyniki Playoff 1999-2000 AHL Playoff  " na www.hockeydb.com (dostęp 5 marca 2014 )
20. (w) „  Bramkarz idzie pierwszy w NHL Draft  ” na www.cbc.ca ,25 czerwca 2000 r.(dostęp 5 marca 2014 )
21. 2013-2014 Przewodnik medialny Panthers , s.  232
22. (w) David Amber, „  Q & A z bramkarzem Panthers Roberto Luongo  ” na sports.espn.go.com ,24 marca 2006(dostęp 5 marca 2014 )
23. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  207
24. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  172
25. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  233
26. Marc Branchu, „  Report of the Canada - Italy match (30 kwietnia 2001),  ” na www.passionhockey.com (dostęp 5 marca 2014 )
27. Marc Branchu, „  Report of the Canada – Switzerland match (4 maja 2001),  ” na www.passionhockey.com (dostęp 5 marca 2014 )
28. (pl) "  HOKEJ; PANTHERS  ” , na www.nytimes.com ,14 września 2001(dostęp 9 marca 2014 )
29. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  189
30. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  208
31. (w) „  Luongo Valeri Bure out for season  ” na www.cbc.ca ,21 marca 2002 r.(dostęp 9 marca 2014 )
32. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  234
33. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  209
34. Marc Branchu , „  Raport z meczu hokeja na lodzie Kanada – Łotwa (27 kwietnia 2003 r.)  ” , na stronie www.passionhockey.com ,27 kwietnia 2003 r.(dostęp 9 marca 2014 )
35. Marc Branchu , „  Raport z meczu w hokeja na lodzie Kanada-Szwajcaria (4 maja 2003 r.)  ” , na stronie www.passionhockey.com ,4 maja 2003 r.(dostęp 9 marca 2014 )
36. Marc Branchu , „  Raport z meczu hokeja na lodzie Kanada – Czechy (9 maja 2003 r.)  ” , na stronie www.passionhockey.com ,9 maja 2003 r.(dostęp 9 marca 2014 )
37. Marc Branchu , „  Raport z meczu w hokeja na lodzie kanadyjsko-szwedzkim (11 maja 2003)  ” , na stronie www.passionhockey.com ,11 maja 2003 r.(dostęp 9 marca 2014 )
38. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  235
39. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  210
40. (w) Ken Campbell , "  Brodeur Wyłącza Out Luongo Vezina  " na articles.sun-sentinel.com ,11 czerwca 2004(dostęp 9 marca 2014 )
41. Marc Branchu , „  Prezentacja mistrzostw świata  ” , na www.passionhockey.com ,kwiecień 2004(dostęp 9 marca 2014 )
42. Marc Branchu , „  Szwecja – Kanada Ice Hockey Game Report (9 maja 2004),  ” na www.passionhockey.com ,9 maja 2004(dostęp 9 marca 2014 )
43. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  236
44. 2013-14 Panthers Media Guide , s.  185
45. https://www.tvasports.ca/2019/06/26/roberto-luongo-annonce-sa-retraite
46. (w) „  Roberto Luongo statystyki i profil hokej  ” , w The Internet Hockey Database
47. (w) „  Profil Roberto Luongo  ” na Eurohockey.com
48. "  Swetry na emeryturze - Val-d'Or, Foreurs  " (dostęp 8 marca 2020 r. )
49. "  Sweter Roberto Luongo wycofany przez Tytana  " , na La Presse ,20 sierpnia 2012 r.(dostęp 8 marca 2020 r. )
50. Zone Sports- ICI.Radio-Canada.ca , „  Sweter Roberto Luongo usunięty przez Pantery przed pojedynkiem z CH  ” na Radio-Canada.ca (dostęp 8 marca 2020 r. )

Bibliografia

• QMJHL, Przewodnik 2013-14 QMJHL ,2013, 354  s.
• (w) Florida Panthers, 2013-14 Panthers Media Guide ,2013, 272  s.