Requiem (Saint-Saëns)
Requiem opus 54 jest to praca przez Camille Saint-Saëns skomponowany w 1878 roku .
Struktura
Ruchy
Utwór składa się z ośmiu części:
- Kyrie
- Dies Irae
- Rex tremendae
- Oro Supplex
- Hostias (Ofertory)
- Sanctus
- Benedictus
- Agnus Dei
Oprzyrządowanie
| Instrumentacja Requiem autorstwa Saint-Saënsa |
| Smyczki |
|---|
|
pierwsze skrzypce , drugie skrzypce , altówki , wiolonczele , kontrabasy . |
| Drewno |
| 4 flety poprzeczne , 2 oboje , 4 fagoty |
| Mosiądz |
| 2 rogi angielskie , 4 waltornie , 4 puzony |
| Inny |
|
kotły , 4 harfy , 1 organ „towarzyszący” |
| Głos |
| Soliści: sopran , alt , tenor , baryton . Chór : soprany, alty, tenory, basy |
Muzyka
Początek pracy:
Historia
Saint-Saëns napisał Requiem wKwiecień 1878w osiem dni w Bernie . Tekst, podobnie jak w przypadku większości Requiem, jest po łacinie . Utwór nie jest częścią często wykonywanych kompozycji Saint-Saënsa.
Requiem jest dedykowane Albertowi Libonowi , od którego Saint-Saëns otrzymał 100 000 franków w 1877 roku. Powstało22 maja 1878w kościele Saint-Sulpice w Paryżu , sześć dni przed tym, jak André, pierwszy syn Saint-Saëns, w wieku dwóch i pół lat, zabił się, spadając z okna. Kreacja nie została ogłoszona ani skomentowana przez prasę.
Dyskografia
- Danielle Galland, Sopran, Jeannine Collard , Viola, Francis Bardot , Tenor, Jacques Villisech, Bass i Micheline Lagache , Organista, Lyric Orchestra of the ORTF, Choral Ensemble "CONTREPOINT" reż. Jean-Gabriel Gaussens. LP stereo RCA Sonocord (1976).
- Françoise Pollet , sopran, Magali Chalmeau-Damonte, mezzosopran, Jean-Luc Viala, tenor, Nicolas Rivenq , baryton, Choir National Vittoria, Orchester National d'Ile-de-France , reż. Jacques Mercier. CD Adda 1989
- Anne Constantin, sopran, Jacqueline Mayeur, mezzosopran, Francis Bardot , tenor, Lionel Peintre, bas, François Houtart , organy, Maîtrise des Hauts-de-Seine , Orchester d'Orléans reż. Jean-Marc Cochereau . CD Solstice 1991
- Marie Paule Dotti, sopran, Guillemette Laurens , mezzosopran, Luca Lombardo, tenor, Nicolas Testé, bas, Francesco Cera , organy, Coro della Radio Swizzera, Lugano, Orchestra della Swizzera Italiana , reż. Diego Fasolis . CD Chandos 2004
- Clémentine Decouture, sopran, Le madrigal de Paris, reż. Pierre Calmenet. CD Bayard Musique 2010. Orphée d'Or 2011 dla najlepszej inicjatywy dyskograficznej na cześć francuskiego kompozytora
- Tinuke Olafimihan, sopran, Catherine Wyn-Rogers, kontralt, Anthony Roden, tenor, Simon Kirkbride, bas, James O'Donnell, organy, The Hertfordshire, Harlow i East London Choruses , London Philarmonic Orchestra , reż. Geoffrey Simon SACD Gala records ltd 1993 przełożenie 2019
Bibliografia
- Michael Stegemann. Camille Saint-Saëns z osobistymi zeznaniami i dokumentami zdjęciowymi Rowohlt, 1988