| Narodziny |
25 lutego 1926 lub 25 lutego 1927 Korek |
|---|---|
| Śmierć |
3 stycznia 1975 r. Santander |
| Pogrzeb | Cmentarz Robermont |
| Narodowość | belgijski |
| Zajęcia | Gitarzysta , muzyk jazzowy , gitarzysta jazzowy |
| Okres działalności | Od 1975 |
| Instrument | Gitara |
|---|---|
| Etykiety | Polydor Records , Moda ( w ) |
| Gatunek artystyczny | Jazz |
René Thomas jest gitarzysta z jazzowym belgijskich , urodzony25 lutego 1926w Liège i zmarł dnia3 stycznia 1975 r.w Santander ( Hiszpania ).
Urodzony w 1926 r. (a nie w 1927 r., jak błędnie podają niektóre źródła) , René Thomas nauczył się gry na gitarze w wieku około 10 lat dzięki towarzyszce swojej siostry, włoskiemu gitarzyście amatorowi. Zaczął występować na scenie około trzynastego roku życia w orkiestrach w regionie Liège. Słychać to chociażby z wokalistką Mary Drom czy saksofonistą Raoulem Faisantem . W 1943 roku w Brukseli René grał i nagrywał z „balową” orkiestrą akordeonisty Huberta Simplisse'a . W tym czasie jego styl był mocno inspirowany stylem Django Reinhardta (ten ostatni podczas trasy zadedykował mu również zdjęcie „Przyszłemu belgijskiemu Django”!).
Po wojnie zaczął grać z wschodzącymi gwiazdami belgijskiego jazzu, w tym z saksofonistami Jacquesem Pelzerem, a zwłaszcza Bobbym Jasparem . Na początku lat pięćdziesiątych René Thomas zaczął interesować się bebopem, ale także cool jazzem i muzyką Lenniego Tristano . Kiedy jego ojciec zmarł w 1952 roku , René Thomas odziedziczył rodzinną fabrykę worków jutowych. Woli rozpocząć prawdziwą karierę jako profesjonalny muzyk. W tym celu przeniósł się do Paryża, gdzie intensywnie występował w klubach. On spełnia Jimmy Gourley który wprowadza go do muzyki gitarzysta Jimmy Raney . Thomas inspiruje się stylem Raneya i Reinhardta i tworzy bardzo osobisty styl. W latach 1954-1956 René Thomas, który zaczął być rozpoznawany przez rówieśników, nagrał pod swoim nazwiskiem lub jako sideman kilka płyt dla Vogue i Barclay .
W międzyczasie jego siostra Juliette przeniosła się do Montrealu w Quebecu, a Bobby Jaspar wyjechał do Nowego Jorku. WKwiecień 1956, René Thomas przeniósł się do Montrealu wraz z rodziną i przyjacielem perkusistą José Bourguignon. Thomas pozostał w Montrealu przez 5 lat, gdzie był kluczowym członkiem montrealskiej społeczności jazzowej, bardzo wówczas żywej. Często podróżował z Montrealu do Nowego Jorku, by tam pracować z amerykańskimi gwiazdami. Słychać to u uznanych muzyków, takich jak Jackie McLean , Sonny Rollins czy przyszłych gwiazd, takich jak Herbie Hancock i Wayne Shorter . Znajdujemy go z jego byłym wspólnikiem Bobbym Jasparem do nagrania płyty pianisty Toshiko Akiyoshiego . W 1960 roku nagrał pod swoim nazwiskiem niezwykły album „Guitar Groove” z JR Monterose na saksofonie.
W 1961 powrócił z rodziną i Bourguignon do Belgii. René Thomas i Bobby Jaspar tworzą genialny, ale efemeryczny „ Międzynarodowy Kwintet Jazzowy ”. W 1962 roku odnajdujemy dwóch wspólników we Włoszech , do nagrania dla RCA albumu Cheta Bakera (" Chet powraca ") oraz ścieżki dźwiękowej do filmu skomponowanej przez Johna Lewisa (" Una Storia Milanese ") z muzyką Eriprando Viscontiego . W 1962 Bobby Jaspar miał poważne problemy zdrowotne i Thomas występował w nowym składzie z Jacquesem Pelzerem na saksofonie. Organista Lou Bennett zaprasza René Thomasa do założenia trio z Kennym Clarke'em na perkusji. To „ combo organowe ” staje się jedną z flagowych formacji paryskich klubów. Na festiwalu Antibes René Thomas występuje jako akompaniator organisty Jimmy'ego Smitha .
W 1963 roku René Thomas prowadził intensywną działalność. Nagrywa jako sideman takich muzyków jak Lou Bennett, Sonny Criss , Jacques Pelzer czy Ingfried Hoffmann . Graweruje pod swoim nazwiskiem, dla Barclay , znakomity album „ Spotkanie z panem Thomasem ”.
Kolejne dwa lata współpraca z Lou Bennettem jest szczególnie owocna. Ale możesz usłyszeć René Thomasa z jego własną grupą lub w innych formacjach. Na przykład w 1965 r. był na krótko częścią Lee Konitza . W 1966 roku René Thomas, mimo uznania przez krytyków, wycofał się na pewien czas ze sceny muzycznej. Rozpoczyna się dość mroczny okres, kiedy przygnębiony gitarzysta przez większość czasu przebywa w domu.
W 1968 producent zmusił go do powrotu z formacją złożoną z mało znanych muzyków.
Nagrywa m.in. z Eddym Louisem i Kennym Clarke („Eddy Louiss Trio” wyprodukował i nagrał Yves Chamberland).
W 1969 możemy go usłyszeć z Vincem Benedettim , potem JR Monterose . Nagrywa jako sideman Lucky Thompsona („ A Lucky Songbook In Europe ”). W tym samym roku, René Thomas wykonywane w trio, które przez prawie dwa lata, cieszył się prawdziwy sukces: na organach Hammonda , Eddy Louiss ; na perkusji Kenny Clarke, potem Bernard Lubat . Pod koniec 1970 roku Stan Getz zatrudnił grupę do akompaniowania mu na koncertach w Europie. To właśnie z tym szkoleniem Getz nagrał dla Verve, wMarzec 1971, niezwykły podwójny album " Dynasty ".
W 1972 René Thomas grał z Pelzerem. Tworzą TPL ( Thomas-Pelzer Limited ). Muzyka inspirowana jest także modalnym jazzem . W 1974 ponownie usłyszymy René Thomasa w trio z Eddym Louissem i Bernardem Lubatem, następnie w grupie założonej z pianistą Raymondem Le Sénéchalem . Występuje również w "kombo organowym" z Lou Bennettem i perkusistą Alem Jonesem . Pod koniec 1974 roku trzej muzycy wyjechali na tournée do Hiszpanii. To tutaj where3 stycznia 1975 r., René Thomas umiera na atak serca.
Mało znany „ogólnej publiczności” René Thomas jest wybitnym muzykiem europejskiego jazzu i niezwykle oryginalnym gitarzystą. W 1969 roku , Larry Coryell i John McLaughlin poświęcony ścieżkę do niego o nazwie „ Motyw Rene za ” (w rzeczywistości jest to środkowa część składu Rene nazwie „ Ballada Dla Leo «) na płycie» Spaces ” wydany. Pod nazwą Coryell w 1974 roku ) . W 1975 roku w swoim albumie „Guitars” anglo-belgijski gitarzysta Philip Catherine zadedykował mu utwór zatytułowany po prostu „René Thomas”. Towarzyszą mu Charlie Mariano (saksofon), John Lee (bas) i Gerry Brown (perkusja).
René Thomas grał kolejno na Gibsonie ES-150 (model Charliego Christiana ), potem na Gibsonie ES-175 D, by następnie wznowić swój gibson ES-150.
Został pochowany na cmentarzu Robermont w Liège .
Uwaga: podane tytuły i etykiety dotyczą oryginalnych albumów. Niektóre zostały wznowione pod innymi tytułami.
1943:
1954:
1955:
1956:
1958:
1960:
1962:
1963:
1964:
1965:
1966:
1968:
1969:
1971:
1974: