René-Nicolas Ehni

René-Nicolas Ehni Biografia

Narodziny	29 kwietnia 1935 Eschentzwiller
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Pisarz , dramaturg

René-Nicolas Ehni , urodzony w 1935 roku w Eschentzwiller ( Alzacja ), jest francuskim pisarzem i dramaturgiem .

Biografia

Urodzony w robotniczej i chłopskiej rodzinie w Alzacji , René-Nicolas Ehni przeniósł się do Paryża i w wieku dwudziestu lat pobierał lekcje dramatu w szkole teatralnej przy rue Blanche . Gra w powieściach fotograficznych i reklamach, zanim został wezwany do Algierii .

Po dwóch i pół roku wojny wyjechał na wygnanie do Rzymu, gdzie spotkał Laurę Betti , Alberto Moravię , Franco Zeffirelli , po czym wrócił do Paryża i współpracował z Modern Times . WWrzesień 1964wydał swoją pierwszą książkę, La Gloire du vaurien , opublikowaną przez Christiana Bourgoisa , ówczesnego dyrektora wydawnictw Julliard . Prasa ściga młodego autora, który opowiada o cierpieniach młodego homoseksualisty, którego wspiera Simone de Beauvoir .

Następnie Enhi zaczyna pisać dla telewizji, radia, a zwłaszcza dla teatru: Co będziesz robić w listopadzie? (1967) i Super-position (1970) są kontynuacją Oh! Kalkuta! . W 1974 r. Opuścił Paryż, aby wyjechać na kampanię do Alzacji przeciwko energii atomowej i językom regionalnym. W 1976 dał Chaillotowi sztukę w języku alzackim .

W 1980 przeszedł na prawosławie .

Mieszka w Plaka Apokorouno na Krecie od 1991 roku.

W 1997 roku grał w filmie postać jeść zupę przez Mathieu Amalric .

Utwory romantyczne i teatralne

Poniższe prace zostały opublikowane w wydaniach Christiana Bourgoisa, chyba że zaznaczono inaczej:

Glory of the Rascal (1963).
Co będziesz robić w listopadzie? (Teatr I, 1967).
L'Amie Rose (Teatr II, 1968).
Potem byliśmy w Palmyre , wydanie Gallimard (1968).
Superpozycje (Teatr III, 1970).
Babilon, byłeś tam, nagi wśród drzew bananowych (1971).
Eugénie Kroponime (Teatr III, 1972).
Perliczka (1974).
Jocasta (1976).
Kapryśny powód. Roman du pays , współautorka z Louisem Schittly , wydanie Gallimard (1978).
Le Mariage de Gudrun , bezpłatne wydania Halliera (1979).
Heïdi jest wszędzie (2002).
Algieria-Roman (2002).
Chantefable , wydania Blue Cloud (2007).
Bezdech , autobiografia (2008).

Uwagi i odniesienia

Éric Loret, „Klub papieża René-Nicolasa Ehniego” , wydanie z 13 stycznia 2000 r.
„Apnée” , na stronie France Culture , sierpień 2008

Zobacz też

Bibliografia

Jean-Pierre Kintz , „René-Nicolas Ehni” w New Dictionary of Alsatian Biography , T. 44 s. 4583.
Gilles Pudlowski , „René-Nicolas Ehni”, w Lover's Dictionary of Alsace , Plon, Paryż, 2010 s. 231-234 ( ISBN 978-2-259-20947-2 )

Filmografia

Germain Muller , „Tiens… sie redde au elsaessisch: René Nicolas Ehni” , na stronie ina.fr ,12 maja 1978, 26:08
France 3 Alsace, spotkanie z René Nicolas Ehni , na stronie ina.fr ,28 stycznia 2000, 2 min 39 s.
Gisèle i Luc Meichler, „Prorok w swoim kraju” , na stronie Uniwersytetu Lotaryngii,31 marca 1991, 58 min.
Gisèle i Luc Meichler, „Le mariage de Nicolas” , na stronie internetowej Uniwersytetu Lotaryngii,30 kwietnia 1992, 46 min.