Renaud Granier (lub Grenier)

Renaud Grenier Obraz w Infobox. Tytuły szlacheckie
Hrabia Sydonu
1171-1187
Poprzednik Géraud Grenier
Hrabia Sydonu
1197-1202
Następca Guy de Montfort
Biografia
Narodziny W kierunku 1130
Śmierć 1202 lub 1202
Czynność Feudacyjny
Tata Géraud Grenier
Matka Agnes of Bures
Małżonkowie Agnès de Courtenay (od1170 w 1184)
Helvis d'Ibelin (od1189)
Dzieci Balian Grenier
Agnès Grenier ( d )
Euphémie Grenier ( d )

Renaud Granier czasami Rainaldus lub Reynald (lub Grenier) (urodzony około 1130 - zmarł w 1202 ) był Panem Sydonu .

Początki

Renaud był synem Géraud Granier (lub Grenier) i Agnès de Bures oraz wnukiem Eustache Granier (lub Grenier) . W 1170 poślubił Agnès de Courtenay , która była już trzykrotnie żonata: najpierw z Renaudem de Marash, który zostawił ją wdową; po drugie do Amaury I st Jerozolimy , hrabiego Jaffy i Askalonu i przyszłego króla Jerozolimy , z którym miała dwoje dzieci, Baldwin i Sibylla , a wreszcie do Hugh z Ibelinu , który właśnie zmarł. Jego małżeństwo z Amaurym zostało unieważnione w 1163 roku, kiedy odkryto, że obaj małżonkowie byli spokrewnieni z zakazanym stopniem pokrewieństwa. Kilku historyków twierdziło, że jej małżeństwo z Renaudem również zostało unieważnione, ponieważ oni również byli związani ze stopniem zakazu małżeństwa, ale wydaje się, że jest to spowodowane zamieszaniem w tekstach Wilhelma z Tyru ; Guillaume mówi, że Géraud odkrył powiązanie rodzinne między „dwiema osobami wymienionymi powyżej”, ale wydaje się, że uwaga ta w rzeczywistości odnosi się do małżeństwa Agnes i Amaury (patrz Hamilton, The Leper King & his Heirs ( Le trędowaty król i jego spadkobiercy ) za kontrowersje na ten temat).

Gdyby, jak się wydaje, Renaud był nadal żonaty z Agnes, kiedy Amaury zmarł w 1174 r., A jego syn Baudouin IV, trędowaty i zaledwie 13 lat, objął po nim następcę, Renaud byłby więc teściem króla. Kiedy trzeba było wybrać komornika królestwa, Renaud poparł kandydaturę Rajmunda III z Trypolisu (kuzyna Amaury) przeciwko Milonowi de Plancy.

Renaud był obecny w bitwie pod Mont Gisard w 1177 r. , Ale nie w bitwie pod brodem Jakuba w 1179 r. , Ponieważ przybył za późno ze swoimi żołnierzami. Według Williama z Tyru mógł uratować wielu ocalałych z bitwy, gdyby kontynuował swoją drogę, ale zgodnie z radą pierwszych zbiegów, których spotkał, wrócił do Sydonu , pozostawiając wielu ocalałych do zabicia w serii zasadzek . Brał udział w obronie królestwa, gdy Saladyn najechał to terytorium w 1183 roku  ; tam Wilhelm z Tyru wymienił go wśród tych, którzy „wyróżnili się walecznością”. Jego żona była czasami obecna podczas kampanii wojskowych, opiekując się trędowatym królem, jego chorym, ale zdeterminowanym synem.

Walki o władzę

W tym okresie Baudouin IV rządził sam, bez potrzeby regenta. Kłaniając się żądaniom swojej owdowiałej siostry Sybille, ale także w nadziei na przyciągnięcie pomocy króla Anglii Henryka II, Baudouin poślubił ją w 1180 roku ze szlachetnym Poitevinem , Guy de Lusignan , wasalem Anjou i którego starszy brat Amaury II Lusignan zrobił już sobie miejsce na dworze jerozolimskim. Gdy Baudouin IV zobaczył, że jego zdrowie się pogarsza, mianował Guya na regenta, ustępując jego partii pod wodzą Agnès de Courtenay i Aimery de Lusignan, chociaż Raymond z Trypolisu i jego sojusznicy byli bardzo nieprzychylni. Wkrótce potem król stracił złudzenia co do umiejętności Guya i odebrał mu regencję. W 1183 r. Koronował króla Baudouina V , młodego syna jego siostry Sibylle i jej pierwszego męża, Guillaume de Montferrat , próbując uniemożliwić Guyowi zastąpienie go. Renaud opowiedział się za tą decyzją i był obecny na koronacji.

Agnes zmarła prawdopodobnie w drugiej połowie 1184 r. , A Baldwin IV zmarł wiosną tego samego roku. Baldwin V, z Raymondem III z Trypolisu jako regentem, był królem przez mniej niż rok, aż do swojej śmierci w 1186 roku . Renaud był jednym ze szlachciców, którzy razem z Rajmundem III z Trypolisu próbowali na próżno przeszkodzić Guyowi i Sybille w panowaniu.

Bitwa pod Hattin i trzecia krucjata

Spór o władzę między Guyem i Raymondem zagroził bezpieczeństwu Królestwa, Guy planował oblężenie miasta Tyberiada , twierdzy Raymonda, który sam sprzymierzył się z Saladynem. Balian d'Ibelin , inny sojusznik Raymonda, zasugerował, aby Guy wysłał ambasadę do Raymonda, uchodźcy w jego twierdzy w Trypolisie , mając nadzieję, że obaj pogodzą się, zanim stanie się nieuniknione (Saladyn był w środku przygotowań do wojny). Renaud towarzyszył Balianowi, Gérardowi de Ridefort (Wielkiemu Mistrzowi Templariuszy), Rogerowi de Moulins (Wielkiemu Mistrzowi Szpitalników) i arcybiskupowi Tyru w Trypolisie. 1 maja templariusze i szpitalnicy zostali pokonani przez syna Saladyna Al-Afdhala w bitwie pod La Fontaine du Cresson  ; Balian wycofał się do swojej twierdzy Nablus i Renaud do swojego zamku Beaufort i dlatego nie był obecny podczas walki. Raymond usłyszał o klęsce, spotkał wrak ambasady w Tyberiadzie i odprowadził ją z powrotem do Jerozolimy.

Punktem kulminacyjnym inwazji była bitwa pod Hattin . To była całkowita klęska krzyżowców; Renaudowi udało się uciec z okrążenia wojsk muzułmańskich z Balianem i Josselinem III z Edessy , bratem zmarłej wówczas jego żony Agnieszki. Na drugim skrzydle armii również Rajmundowi III z Trypolisu udało się sforsować przejście. Renaud przybył do Tyru, gdzie na krótko przejął władzę, by zorganizować obronę. The of Continuator William of Tire , znany również jako Kronika Ernoula , donosi, że negocjował kapitulację miasta z Saladynem, kiedy przybył Konrad z Montferratu Saladyn przekazał już swoje sztandary Renaudu , które unoszą się na wieżach miasta, ale Renaud bał się, że mieszkańcy nie dotrzymają słowa, jeśli Saladyn nie będzie obecny. Conrad wrzucił te sztandary do rowu i wyrzucił Renauda. Jednak wszystko to jest dyskusyjne: arabscy ​​kronikarze nic o tym wszystkim nie mówią, a faktycznie Conrad i Renaud byli bardzo bliskimi sojusznikami. W każdym razie Renaud opuścił Tyru i udał się do swojej fortecy Beaufort (Sidon, jego główna twierdza, została zdobyta po bitwie pod Hattin), wkrótce po wyjeździe Raymonda III do Trypolisu: każdy szlachcic miał priorytet w obronie własnego terytorium.

W 1189 Saladyn oblegał Beaufort. Renaud starał się zyskać na czasie podstępem i zaproponował przejście na emeryturę do Damaszku i przejście na islam . Miał rzeczywiście dobrą znajomość historii muzułmańskiej i języka arabskiego, który oczarował Saladyna. Ale jego podstęp, zdemaskowany przez Saladyna, wezwał obrońców, po arabsku, do poddania się, dodając po francusku, do kontynuowania walki. Według Kroniki Ernoula Saladyn torturował Renauda aż do kapitulacji tego miejsca, chociaż w rzeczywistości zamek został zdobyty dopiero rok później,22 kwietnia 1190; w zamian za wolność uwięzionego w Damaszku Renauda.

Renaud odegrał wtedy ważną rolę w polityce trzeciej krucjaty . Poparł unieważnienie małżeństwa Onfroya IV z Toron i Izabeli z Jerozolimy , aby Isabella mogła poślubić Konrada z Montferratu. Jego znajomość języka arabskiego uczyniła go skutecznym dyplomatą: negocjował z Saladynem w imieniu Conrada w latach 1191-92, aw 1192 pomagał negocjować pokój między Ryszardem Lwie Serce i Saladynem. Sydon został mu przywrócony w 1197 roku na znak przyjaźni Saladyna.

Życie osobiste

W książce Lignages d'Outremer jest powiedziane, że Renaud był wyjątkowo brzydki, ale szczególnie inteligentny. Podobnie jak inni baronowie Franków znał arabski. Pasjonował się literaturą arabską i przyjaźnił się z bratem Saladyna Al Adila . Kiedy negocjował w imieniu Conrada z Al Adilem, Ryszard Lwie Serce, który wspierał swojego przeciwnika Guy de Lusignan, dowiedział się o tym od Onfroi de Toron, a następnie oderwał się od Renaud. To, w połączeniu z faktem, że uciekł w bitwie pod Hattin, sprawiło, że zachodni kronikarze nawet niesłusznie oskarżali go i Raymonda z Trypolisu o potajemne przejście na islam.
Kilka lat po śmierci Agnieszki, prawdopodobnie po 1190 r., Poślubił Helvis d'Ibelin, córkę jego przyjaciół Baliana i Marie Comnène. Miał troje dzieci, najwyraźniej wszystkie z małżeństwa z Helvis, chociaż niektórzy historycy uważają, że dwie córki pochodziły od Agnieszki: jest to możliwe w przypadku Agnieszki, najstarszej, która w ten sposób nosiła imię matki, co jest częstym zjawiskiem w czas.

Uwagi i odniesienia

  1. Charles Du Fresne Du Cange, The Overseas Families of Du Cange , Imprimerie Impériale 1869, strony 275 i 285.
  2. Charles Du Fresne Du Cange, The Overseas Families of Du Cange , Imprimerie Impériale 1869 P.432,433, Czytaj online
  3. (w) Bernard Hamilton, Trędowaty król i jego spadkobiercy: Baldwin IV and the Crusader Kingdom of Jerusalem Goole Books
  4. (w) Renaud Garnier z Sydonu w Jerozolimie Szlachta fmg.ac

Źródła