René de Goulaine de Laudonnière

René de Goulaine de Laudonnière
Przykładowe zdjęcie artykułu René de Goulaine de Laudonnière
René de Goulaine de Laudonnière.
Trawienie przez Karola Meryon po Crispin de Passe le Jeune .
Narodziny 1510
Śmierć 1574
Saint-Germain-en-Laye
Główne odkrycia poszukiwacz

René de Goulaine de Laudonnière , urodzony około 1510 roku i zmarł w 1574 roku w Saint-Germain-en-Laye , jest francuskim odkrywcą hugenotów , pochodzącym z regionu Nantes , założycielem bastionu Fort Caroline , w czasach francuskiej Florydy , niedaleko z dzisiejszej Jacksonville , na Florydzie .

René de Laudonnière pochodzi z młodszej gałęzi Goulaine, jest właścicielem ziemi i seigneury Laudonnière, dawniej Laudouinière en Vieillevigne, parafii "Advantageous Marches to Brittany on Poitou".

Pierwsza wycieczka

Jean Ribault i René de Goulaine de Laudonnière opuszczają Le Havre ze 150 mężczyznami na pokładzie dwóch królewskich statków na18 lutego 1562i adres Ameryka granice Florydy i Georgii dzisiaj po dwóch miesiącach żeglugi ( 1 st maja). Ochrzcili kraj Caroline na cześć Karola IX we Francji , nawiązali pokojowe kontakty z tubylcami „kraju Chicora” ( plemiona Potanos , Saturiwas i Tacatacuru ). Budują fort Charlesfort , na południe od dzisiejszego Port Royal w Karolinie Południowej .

René de Goulaine de Laudonnière zbadał region, który zostałby nazwany francuską Florydą i odkrył ogromne jezioro, Lake Okeechobee , które nazwał Surruque na cześć ludu narodu Majów , podczas swoich eksploracji w głębi lądów.

Po zainstalowaniu kolonii na Florydzie wrócili do Dieppe, aby poprosić o posiłki (20 lipca). Znajdują Francję w środku wojny domowej. Ribault woli poczekać w Anglii, aż sytuacja się uspokoi.

Kolonii, która zadowala się wykupem tubylców, kończy się żywność. Opóźnianie posiłków, spory wybuchały. Komandor Charlesfort zostaje zabity podczas buntu. W końcu osadnicy opuścili francuską Florydę na pokładzie prowizorycznej łodzi. Są zredukowani do zjedzenia jednego ze swoich towarzyszy, Lachère, wybranego przez los. Ocalałych zabiera angielski statek.

Druga podróż

Laudonnière zorganizował drugą wyprawę w 1564 r. Znalazł Charlesforta ogolonego po nalocie hiszpańskiego kapitana Roja. Laudonnière kazał następnie zbudować dzieło o większych wymiarach, 165 mil dalej na południe, zwane "la Caroline" (22 czerwca 1564). Wysłał dwa z czterech statków z powrotem do Francji i postanowił pozostać na miejscu. Jego zarządzanie jest katastrofalne: niezdarnie ingeruje w kłótnie między rywalizującymi plemionami, podzielonymi między zwolenników króla Saturiwy i jego rywala Utiny, i nie może przeszkodzić swoim ludziom, w większości panom opornym na ręczną pracę, przed rozweseleniem natury w poszukiwanie hipotetycznych skarbów.

Statek, który przybył z Francji w celu zaopatrzenia kolonii, pozwala jej pozbyć się przeszkadzających elementów, a jednocześnie wita stolarzy zdolnych do wzmocnienia obrony fortu. Ale ci rozpasają tuzin marynarzy, chwytają dwie łodzie w porcie i odpływają, by wykupić hiszpańskie galeony. Następnie Laudonnière zbudował dwie duże łodzie, które wpadły w ręce około sześćdziesięciu buntowników skażonych z kolei wirusem piractwa. Hiszpanie go zdobywają, zabijają większość Francuzów, ale zostawiają życie garstce mężczyzn, którzy lądują w Karolinie i świadczą o losie zarezerwowanym dla piratów. Po wyroku Laudonnière dokonał egzekucji większości ocalałych.

Po wymianie sprzętu z tubylcami na pożywienie, Francuzi z Karoliny, nie mając przedmiotów wymiennych, przystępują do grabieży i mordów. W reakcji27 lipca 1565tubylcy atakują kolonię, a Francuzów ratuje tylko interwencja angielskich handlarzy niewolników dowodzonych przez Johna Hawkinsa . Ten ostatni proponuje Laudonnière repatriację go, ale w obliczu jego odmowy zgadza się dać mu jeden ze swoich statków i trochę jedzenia. Po wyjeździe Anglików, tubylcy okazujący się agresywni, Laudonnière ustalił wyjazd kolonii na28 sierpnia 1565.

Powrót Ribault i koniec kolonii

We Francji Gaspard II de Coligny wysłał Jeana Ribaulta, aby zastąpił Laudonnière na Florydzie. Zaokrętował na sześciu statkach ponad sześciuset marynarzy, żołnierzy, rzemieślników i chłopów ( Dieppe ,22 maja 1565). Dotyka Ameryki14 sierpnia, ale Jean Ribault jest zaskoczony, u ujścia rzeki May, hiszpańską eskadrą sześciu statków Pedro Menéndez de Avilés , wysłanych przez Filipa II z Hiszpanii, aby wypędzić francuskich hugenotów, którzy zaatakowali go mocno i do których on ucieka tylko przy wejściu do rzeki. Ribault kładzie swoich ludzi na ziemi, ostrożnie ich odcina, wyrusza na poszukiwanie najlepszych żołnierzy Landonnière, których pozostawia w Fort Caroline z wszystkimi osobami niezdolnymi do noszenia broni i wyrusza ponownie, by sprowadzić wroga. Plik4 wrześniastatki hiszpańskie infiltrują między statkami francuskimi, które pozbawione ludzi zaciągają kotwicę i odpływają w noc. Hiszpanie spróbują ich ścigać, po czym zbudują fort u ujścia rzeki Rio San Augustin. Dywizjon francuski wraca do Karoliny (6 września) i informuje Ribault, który postanawia zaatakować hiszpański fort. Plik10 września, złapany przez burzę, rozbił się. Leadez ignoruje 500 nieuzbrojonych ocalałych, maszeruje w kierunku Karoliny, zajmuje ją i masakruje garnizon; chory, kobiety i dzieci, które pozostały w forcie, spotkał ten sam los (12 września). Laudonnière, malarz Jacques Le Moyne de Morgues , cieśla Nicolas Le Chailleux i część cywilów udaje się uciec drogą morską. Jean Ribaut i jego towarzysze zostają wzięci do niewoli (24 września) następnie zmasakrowano „nie jako Francuza, ale jako luteranina  ”.

Tylko Laudonnière i kilku osobom z jego rodziny udało się znaleźć sposób na powrót do Francji. Wraz z bezwarunkową kapitulacją garnizonu hugenotów - również w całości pociętego mieczem na rozkaz Hiszpana Pedro Menéndeza de Avilés - która nastąpiła, próba kolonizacji Ameryki przez hugenotów zakończyła się krwawą łaźnią.

Wrócił do Francji prawdopodobnie w Grudzień 1565przez Bristol i Londyn Laudonnière przeniósł się do La Rochelle jako kupiec. Uciekł z Saint-Barthélemy i zmarł w Saint-Germain-en-Laye w 1574 roku. Jego wspomnienia, The Notable History of Florida, zawierające trzy wyprawy francuskich kapitanów i pilotów , zostały opublikowane w 1586 roku.

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne