René Levasseur

René Levasseur
Rysunek.
Funkcje
Zastępca Sarthe
6 września 1792 - 26 października 1795
( 3 lata, 1 miesiąc i 20 dni )
Rząd Konwencja krajowa
Biografia
Data urodzenia 27 maja 1747
Miejsce urodzenia Mans ( Sarthe )
Data śmierci 17 września 1834
Miejsce śmierci Mans ( Sarthe )
Narodowość Francuski
Partia polityczna Góra
Zawód Chirurg
posłowie z Sarthe

René Levasseur , znany jako Levasseur de la Sarthe, urodzony dnia27 maja 1747w Sainte-Croix, od czasu włączenia do miasta Le Mans , zmarł w dniu17 września 1834w Le Mans, to położna chirurg i francuski polityk, zastępca Sarthe w konwencji .

Chirurg specjalizujący się w położnictwie

Studiował chirurgię w Paryżu: w Luty 1771, jest uczniem szkoły Saint-Cosme w Paryżu ”i deklaruje, że„ jego preferencje koncentrowały się na studiach położniczych ”; w 1772 r. przedstawił się jako „były chirurg w szpitalu ogólnym w Paryżu”.

Do Le Mans został przyjęty jako chirurg w 1773 roku. Specjalizuje się w położnictwie i jest położną.

Już w 1771 r. Biuro Rolnictwa Le Mans przekazało swoje żądanie pierwszemu chirurgowi króla do pierwszego chirurga króla o utworzenie szkoły położniczej.

Pod koniec 1795 r. Został mianowany lekarzem szpitala wojskowego im. Jeana-Jacquesa w Dijon.

Przez kilka lat był „profesorem wydziału położnictwa” w Sarthe.

Przekonany republikanin

René Levasseur w 1790 r. Należał do gminy Le Mans, a od 1791 r. Do zarządu powiatu.

Został wybrany zastępcą Konwentu przez departament Sarthe (1792). On głosował za śmierć króla „bez wytchnienia i bez odwołania się do ludzi” podczas procesu Ludwika XVI (Styczeń 1793). W marcu następnego roku stał się źródłem powstania Sądu Rewolucyjnego „bez odwołania i bez uciekania się do sądu kasacyjnego”. Okazuje się, że jest jednym z najbardziej zaciekłych wrogów Girondinów , zwłaszcza 31 maja i 2 czerwca 1793 r. , Twierdząc dziś, że prawo wymagało aresztowania wszystkich podejrzanych ludzi, a Żyrondini byli wybitnie podejrzani z powodu wrogość wobec mieszkańców Paryża . Z misją dla Armii Północy walczył pod Hondschoote (6-8 września 1793) i widzi zabitego konia. Odpowiedzialny za przywrócenie porządku w Beauvais i Oise ,Październik 1793, jest uważany za zbyt umiarkowanego w represjach i jest powiązany z André Dumontem .

W listopadzie następnego roku został wysłany do dystryktu Gonesse w Seine-et-Oise , aby stłumić tam epidemie. Następnie zostaje zastąpiony przez Clémence.

Brał udział w głosowaniu za zniesieniem niewolnictwa w rLuty 1794.

Levasseur jest źródłem aktu oskarżenia swojego kolegi Philippeaux - który został zgilotynowany - i wysłania do trybunału rewolucyjnego dziesięciu „bazinistycznych spiskowców”, którzy zostali uniewinnieni. René Levasseur, jeden z „tombeurów” dantonistów lub odpustów , został wysłany w kwietniu 1794 r., Aby przywrócić porządek w Ardenach . Wyróżniał się swoją zaciekłością, wysyłając 28 radnych miejskich do trybunału rewolucyjnego w Paryżu, z których wszystkich zgilotynowano, znajdując tam swój przydomek „rzeźnik z Sedanu”. Z powrotem w Paryżu, jesienią Robespierre na 9 Thermidor Year II (27 lipca 1794), ten „mieszkaniec gór”, ale zbliżony do głosów „nieprzekupnych” z Thermidorianami , co pozwoli mu uniknąć aresztowania. Następnie siedząc na „małej górze” atakuje „następców tyrana”. Ten „kaznodzieja buntów” bierze udział w powstaniu germinalnym i po piętnastu dniach ukrywania się zostaje aresztowany i osadzony w więzieniu w Besançon do czasu uchwalenia przez Konwencję amnestii w sprawie jego separacji (Październik 1795).

„Wróg z zasady Napoleona”

Pod dyrekcją zaprzestał wszelkiej działalności politycznej. Wrócił do Sarthe i wrócił do swojej działalności medycznej. Został mianowany głównym lekarzem hospicjów i więzienia w Le Mans.

W 1816 r. Został zmuszony do wygnania na mocy prawa z 12 stycznia 1816wykluczenie królobójców z amnestii. Osiadł w Belgii.

Korzystając z prawa amnestii 11 września 1830, wrócił do Le Mans, gdzie zmarł 17 września 1834, nie zrzekając się żadnego ze swoich wcześniejszych zobowiązań. W 1829 i 1831 opublikował swoje wspomnienia w dużej mierze napisane przez Achille Roche i jego syna Francisa Levasseura.

Rodzina

Jest synem Gabriela Levasseura, mistrza krawiectwa i Anny David. Ożenił się dwukrotnie:

1. pułkownik René Gabriel Levasseur (1772-1830), kawaler Legii Honorowej dnia11 grudnia 1803i oficer rozkazu w dniu 14 czerwca 1804, która poślubia Sophie Amélie Widt;

2 ° François Laurent, nazywany Francisem Levasseur (1776-1872 Château-du-Loir ), nauczyciel i pisarz

3 ° królowa Levasseur (1777-1867), która poślubiła w Le Mans the 10 grudnia 1798 (20 Frimaire, VII rok), Edme Marin Lemaître (1761 Nevers-1833 Le Mans), zaprzysiężony na byłym księdzu, parafii Rouez-en-Champagne, a następnie zatrudniony na stanowisku dyrektora departamentu Sarthe, wdowiec.

René Levasseur i Marie Reine Lafosse rozwiedli się w Le Mans na 1st Prairial, rok V.

4 ° Anne Adélaïde Levasseur (Le Mans 1802-?) Kto poślubia Aimé Eugène Laurence Dumont w Ixelles , syna André Dumonta , byłego zastępcy Sommy i Marie Thérèse Reine Victoire Prévost.

W swoich Wspomnieniach (tom 1), w rozdziale o dekrecie z 16 Pluviôse II roku, napisał , że jego sprzeciw wobec handlu niewolnikami pokłóciłby go z Jeanem Davidem de la Brosse, jego wujem ze strony matki, plantatorem w Saint-Domingue i właściciel „kilkuset Murzynów”, którzy by go wydziedziczyli.

Pracuje

Daniny

Uwagi i odniesienia

  1. André Bouton, Le Maine: liv. 2. XIX wiek. The Dawn of New Times w Maine , Impr. Monnoyer, 1974, s. 42.
  2. Proponuje utworzenie „praktycznej i bezpłatnej szkoły do ​​nauczania teorii i praktyki rodzenia głównie dla położnych wiejskich”. André Bouton, Le Maine: liv. 2. XIX wiek. The Dawn of New Times w Maine , Impr. Monnoyer, 1974, s. 42.
  3. G. Pottier, „René Levasseur de la Sarthe…”, Prowincja Maine , 1972, s. 159.
  4. „... najlepszym rządem jest rząd republikański…” René Levasseur, Mémoires , Paryż, Levavasseur, tom 4, str. 282.
  5. "Przemówienie miasta Hondschoote (północ), które wita przedstawiciela ludu Levasseur, dzięki któremu wróg zostaje wypędzony z ich miasta, podczas sesji pierwszego II roku Sans-culottide" (17 września 1794). Digitalizacja w serwisie Perseus . W swoich Wspomnieniach Levasseur wspomina, że ​​jego przeciwnikami byli tam emigranci (tom 4, s. 281).
  6. „René Levasseur”,  Jean Tulard , Jean-François Fayard i Alfred Fierro , Historia i słownik rewolucji francuskiej. 1789-1799 , Paryż, wyd. Robert Laffont , pot.  „Książki”, 1987, 1998 [ szczegóły wydań ] ( ISBN  978-2-221-08850-0 ) , s.  950
  7. René Levasseur, Memoirs , Paryż, Levavasseur, tom 4, str. 279. Online
  8. Archiwa departamentalne Sarthe, 1 MI 1097 R3, księga parafialna Pont-de-Gennes (1760-1779), widoki 232-233, 11 lutego 1772, małżeństwo Levasseur-Lafosse.
  9. „  Cote LH / 1624/88  ” , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury , Archiwa Narodowe, Akta Legii Honorowej René Gabriela Levasseura (z wyciągiem z chrztu)
  10. Zobacz jego uwagi na stronie BNF: https://data.bnf.fr/fr/15484219/francois-laurent_levasseur/
  11. G. Pottier, „René Levasseur ...”, La Province du Maine , 1965, s. 377.
  12. Gaston Pottier, „René Levasseur ...”, Prowincja Maine , 1972.
  13. Robert Legrand , Dziesięć lat konfliktów w Pikardii: 1789-1799 , Abbeville, Impr. F. Paillard, 1992, s. 79.
  14. Jean David de la Brosse jest właścicielem domu w Saint-Domingue (należącego do Jean-Rabel), ale zmarł w Nantes przed 30 maja 1785 r. Gustave René Esnault, Inventory of old minutes of the notaries of Le Mans (XVII & XVIII wiek ) , Le Mans, Leguicheux, 1895, s. 80.
  15. „  Pomnik René Levasseura  ” , na www.perche-gouet.net
  16. „  Pomnik René Levasseura  ” , na www.ouest-france.fr
  17. Serge Bertin (pod kierownictwem), Wspólne terytorium: przewodnik po cmentarzach w Sarthe , wydania Le Mans, Cénomane,2009, 207  str. ( ISBN  978-2-916329-17-8 ), strona 123.
  18. Ernst Jünger ( tłumaczenie  z języka niemieckiego), Druga gazeta paryska: dziennik III, 1943-1945 , Paryż, redaktor Christian Bourgois, 1995, 427,  str. ( ISBN  2-267-01303-7 ), strona 128
  19. „  Wystawa o René Levasseur  ” , na www.archives.sarthe.com

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Club René Levasseur de la Sarthe