Reichsbank Reichsbank | |
kreacja | 1 st styczeń 1876 |
---|---|
Uwagi | Zaprzestanie działalności w maju 1945 r |
Reichsbank był bank centralny z Niemiec od 1876 do 1945. Założona na1 st styczeń 1876(wkrótce po utworzeniu Cesarstwa Niemieckiego w 1871 r.) należał do prywatnej firmy pruskiej , ale był ściśle monitorowany przez rząd Rzeszy . Jej pierwszym prezesem był Hermann von Dechend.
Przed zjednoczeniem w 1871 roku Niemcy miały 31 banków centralnych, Notenbanken , ponieważ każde niezależne państwo emitowało własną walutę. W 1870 r. Przyjęto ustawę, zgodnie z którą przywilej wydawania banknotów można uzyskać jedynie za zezwoleniem federalnym, zakazującym swobodnej kreacji pieniądza przez banki.
Niemieckie prawo pieniężna 9 lipca 1873 roku , a następnie przyspieszył unifikacji monetarnej Niemiec, ponieważ Goldmarka stał się również handlowych waluty. Jeden z jej zapisów nakazuje wycofanie od początku 1876 r. Pieniądza papierowego emitowanego przez rządy krajów związkowych Rzeszy. Obecnie dozwolone są tylko banknoty denominowane w markach. Talar , stary niemiecki waluty opartej na pieniądzu, dominowała aż do 1871 roku . Stanowi wtedy znaczny zasób, około 450 milionów marek, zostanie zdemonetyzowany w 1879 roku i stopniowo wycofywany z obiegu, aż zniknie.
W 1874 r. W Reichstagu wprowadzono ustawę . Po kilku modyfikacjach i kilku ustępstwach został przyjęty w 1875 roku i utworzono bank centralny jedyny w swoim rodzaju dla całego Cesarstwa Niemieckiego, Reichsbank, gwarant złotej marki . Jego struktura zbudowana jest na fundamentach Królewskiego Banku Prus , który od 1847 roku emitował banknoty papierowe. Goldmarka następnie stać się Papiermark od 1914 roku, a następnie Reichsmark po 1924 roku .
Pomimo utworzenia Reichsbank , cztery Notenbanken kontynuowały swoją działalność do 1918 r. W czterech krajach związkowych Rzeszy ( Wielkie Księstwo Badenia , Królestwo Bawarii , Królestwo Saksonii i Królestwo Wirtembergii ).
26 maja 1922 r. Pod naciskiem aliantów Niemcy przyjęły ustawę o autonomii banku Rzeszy ( Autonomiegesetz ). W związku z tym gubernator Banku Rzeszy nie jest już odpowiedzialny przed władzą wykonawczą, ale przed dyrektorem.
Dawes Plan z 1924 roku znacząco zmienił organizację Rzeszy. Jej przewodniczący jest obecnie mianowany przez radę czternastu dyrektorów, z których siedmiu jest obcokrajowców ( Francja , Wielka Brytania , Holandia , Belgia , Szwajcaria , Włochy , Stany Zjednoczone ). Dyrektorzy nie mogą być urzędnikami służby cywilnej ani członkami rządu w swoim kraju i są wybierani ze względu na swoją wiedzę techniczną. Mianowanie prezesa Banku Rzeszy jest zatwierdzane przez Prezydenta Rzeszy .
W 1923 roku musiał stawić czoła hiperinflacji Republiki Weimarskiej .
Od lata 1933 roku niemieccy eksporterzy mogli łamać przepisy porozumienia o kontroli dewizowej z 1931 roku.
Ponadto w latach 1933-1938 podaż pieniądza w obiegu systematycznie rosła: podczas gdy pod koniec 1932 r. W obiegu znajdowały się banknoty o wartości 3,5 miliarda marek Rzeszy, w banknotach było 7,7 miliarda marek Rzeszy. Październik 1938. Ta polityka inflacyjna, ściśle powiązana z polityką zwiększania kredytu, finansuje odbudowę niemieckiego aparatu wojskowego w tym okresie.
Lata 1938-1945Wraz z rozwojem Niemiec w Europie, Reichsbank odegrał płatną rolę dla żołnierzy na wsi, poprzez zmotoryzowane spółdzielcze kasy pożyczkowe.
W wyniku podbojów niemieckich terytoria zostały włączone do Rzeszy; na tych terytoriach waluty są demonetyzowane, a zatem wymieniane z Reichsbank, który ma w ten sposób wygodne rezerwy walut obcych we frankach , koronach , złotych , rublach itp.
I tak na przykład w okupowanej Francji część ekonomiczna dowództwa wojskowego we Francji jest organizowana przez urzędników Banku Rzeszy, którzy oceniają niemieckie potrzeby, a tym samym odpływ dla francuskiej gospodarki, na 35 milionów marek dziennie. Ponadto Reichsbank nałożył na Banque de France dewaluację franka w stosunku do marki o około 25% (1 reichsmarka była warta 16 franków przed wojną i 20 zLipiec 1940). Opłacane we frankach opłaty za użytkowanie należne od rządu francuskiego są przechowywane w Reichsbank; Kiedy niemiecka firma lub instytucja dokonuje zakupów we frankach francuskich, kierowany jest wniosek do Reichsbank, który następnie sprzedaje franki temu podmiotowi w okresie przedwojennym, uzyskując w ten sposób znaczny zysk.
W fazie przygotowawczej operacji Barbarossa Bank Rzeszy wyemitował banknoty na 1,5 miliarda marek i przewidywał utworzenie kilku banków centralnych na komisariatach Rzeszy, a następnie na etapie planowania. W 1942 r. Przewidziano utworzenie banku centralnego dla podbitych regionów, na czele którego stał jeden z dyrektorów Banku Rzeszy; projekt materializuje się tylko w Komisariacie Rzeszy na Ukrainie .