Bank centralny

Bank centralny jednego (lub więcej) państwach jest instytucją pobierane przez państwa (lub grupy państw w przypadku strefy walutowej , takich jak strefy euro ), aby podjąć decyzję o stosowaniu polityki pieniężnej . Odgrywa wszystkie lub część następujących trzech ról:

Banki centralne nie mają ściśle identycznych ról lub tej samej organizacji we wszystkich krajach; w szczególności mogą dzielić swoje uprawnienia z innymi instytucjami.

Instytucja ta może być niezależna od władzy politycznej, całkowicie tak jak Europejski Bank Centralny (EBC) lub częściowo, jak Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych ( Fed ), gdzie współistnieje Federalna Rada Gubernatorów ( Federalna Rada Gubernatorów). ) oraz sieć banków prywatnych, dwunastu banków federalnych.

Cele polityki pieniężnej banków centralnych określają ich statuty. Statuty te są zróżnicowane i wyznaczają cele, które mogą obejmować, oprócz stabilności cen, inne cele, takie jak zmniejszenie bezrobocia . Europejski Bank Centralny musi „główny cel [...] w celu utrzymania stabilności cen” . Podczas gdy Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych ma trzy cele: „szybkość maksymalna zatrudnienia, stabilne ceny i niskie długoterminowe stopy procentowe .  ” Dlatego Fed musi przede wszystkim poprzez swój statut dążyć do wpływania na bezrobocie przy jednoczesnym utrzymywaniu stabilnych cen, podczas gdy podstawowym celem Europejskiego Banku Centralnego jest sama stabilność cen.

Banki centralne mogą dążyć do osiągnięcia celu względnej stabilności cen za pomocą kilku instrumentów, które pozwalają im różnicować podaż pieniądza w obiegu w kraju oraz koszt pożyczek udzielanych osobom fizycznym i przedsiębiorstwom. Głównym instrumentem jest ustalanie kluczowych stawek . Stopy te określają koszt, jaki banki komercyjne będą musiały refinansować w banku centralnym.

Rola i funkcjonowanie polityki pieniężnej

Działania banku centralnego

Banki centralne realizują politykę pieniężną poprzez różne elementy, takie jak:

Gdy te polityki nie osiągają swoich celów, banki centralne dysponują niekonwencjonalnymi narzędziami, takimi jak luzowanie ilościowe i system dwupoziomowy .

Wpływ banku centralnego na gospodarkę

Oprocentowanie rynkowe refinansowania banku komercyjnego overnight jest obsługiwane przez bank centralny. Stąd jego nazwa kluczowej stawki.

Gdy stopa procentowa spada, podmioty gospodarcze pożyczają więcej na zakup, co powoduje wzrost popytu, a tym samym tendencję do wzrostu cen. I odwrotnie, kiedy stopa procentowa rośnie, podmioty gospodarcze pożyczają mniej, a zatem kupują mniej, i występuje tendencja spadkowa cen.

Zmiana głównej stopy jest głównym sposobem oddziaływania banku centralnego na gospodarkę. Klasyczny diagram reprezentujący prawo podaży i popytu uczy że przy równej podaży, gdy popyt wzrasta, ceny rosną, a gdy popyt spada, ceny spadają. To na tym prostym schemacie opiera się działanie Banku Centralnego.

Bank centralny wykorzystuje tę obserwację makroekonomiczną, aby waluta zachowała stabilną wartość, stabilną siłę nabywczą . Ta siła nabywcza jest oceniana za pomocą wskaźnika cen . Kiedy więc ceny idą w górę lub prawdopodobnie wzrosną, bank centralny podnosi stopę procentową. Prowadzi to do zmniejszenia wielkości kredytu, a tym samym popytu na produkty i usługi, co spowalnia ten wzrost cen. I odwrotnie, gdy ceny mają tendencję do spadania, bank centralny obniża stopę procentową, co zwiększa popyt, co ma tendencję do wzrostu cen.

Wiarygodność banku centralnego

Inflacja jest determinowana konkretnie przez zachowanie agentów (wybór cen sprzedaży przez firmy, zachowania kupna i oszczędzania gospodarstw domowych, rynki finansowe itp.). Agenci ci określają swoje zachowanie na podstawie swoich oczekiwań co do przyszłej inflacji . Dlatego dla banku centralnego ważne jest, aby ci agenci wierzyli w jego zdolność do zrealizowania celów inflacyjnych w celu ich osiągnięcia.

Osiągnięcie wiarygodności banku centralnego wymaga lat, a czasem dziesięcioleci. Opiera się na przekonaniu podmiotów gospodarczych, że bank centralny będzie w stanie poradzić sobie ze wstrząsami gospodarczymi przy odpowiedniej polityce pieniężnej.

Niezależność banku centralnego

Alisna i Summers Bank Centralny Niezależność kontra inflacja.gif

Temat niezależności banku centralnego jest przedmiotem bogatej i różnorodnej literatury empirycznej i teoretycznej w badaniach nauk ekonomicznych . Koncepcja ta stara się docenić niezależność, jaką bank centralny może mieć w stosunku do polityków, na ogół reprezentowanych przez rząd w strukturze „  problemu niespójności czasowej  ”. Różne indeksy umożliwiają jego pomiar i każdy z nich stara się maksymalnie docenić niezależność tej władzy monetarnej. Koncepcja ta podkreśla jednak zasadniczą różnicę między niezależnością prawną a rzeczywistą niezależnością tego banku centralnego. W zależności od zastosowanej miary niezależności istnieje mniej lub bardziej silna korelacja między inflacją a niezależnością. Uważa się, że niezależność banków centralnych może ograniczyć inflację , Alesina i Summers (1993) zamierzali wykazać związek między niską stopą inflacji a wysoką niezależnością banków centralnych, ale badania opierały się na bardziej precyzyjnym wskaźniku niezależności, jakim jest Cukierman (1992). ) i przeprowadzone w większej liczbie krajów znacznie relatywizują ten pierwszy wniosek.

Niezależność prawna

Aby zmierzyć niezależność banku centralnego, mamy dwa główne wskaźniki: wskaźnik Vittorio Grilliego, Donato Masciandaro i Guido Tabelliniego (1991), zwany wskaźnikiem GMT , oraz wskaźnik Cukiermana (1992). Każdy z tych wskaźników ocenia prawa banków centralnych poprzez obliczenie indeksu liczbowego oceniającego niezależność prawną każdego z banków centralnych.

Indeks GMT składa się z dwóch subindeksów, niezależności politycznej i niezależności ekonomicznej od banku centralnego. Pojęcie niezależności politycznej składa się z trzech elementów obejmujących procedury powoływania liderów banku centralnego, relacje między zarządem a rządem oraz obowiązki urzędowe przypisane bankowi centralnemu. . Na niezależność ekonomiczną banku centralnego składa się siedem subindeksów, które uwzględniają kwestię finansowania budżetu banku centralnego oraz charakter instrumentów monetarnych. Każdy z tych podindeksów jest oceniany zgodnie z systemem binarnym, w którym liczba 1 jest przypisana lub nie. Indeks globalny uzyskuje się przez proste dodanie wyników uzyskanych za niezależność polityczną i niezależność ekonomiczną.

Indeks Cukierman (1992) zawiera szesnaście sub-indeksów, które pozwalają nam na ocenę prawną niezależność banku centralnego. Te subindeksy są pogrupowane według czterech głównych tematów:

  1. Zmienne dotyczące statusu dyrektora wykonawczego (kadencja, tryb mianowania i rezygnacji oraz klauzule niezgodności);
  2. Zmienne dotyczące formułowania polityki pieniężnej;
  3. Cele banku centralnego;
  4. Regulacje dotyczące limitów pożyczkowych.

Każdemu z tych szesnastu subindeksów przypisywana jest punktacja od 0 do 1. Innymi słowy, indeks Cukiermana stara się być bardziej precyzyjny niż indeks GMT.

Oceny te zawierają jednak pewne ograniczenia. Zostały one pogrupowane przez Mangano (1998) w trzy kategorie, według niego wartość tych wskaźników w zbyt dużym stopniu zależy od:

  1. Kryteria zawarte w indeksie;
  2. Interpretacja i ocena prawa w odniesieniu do każdego indywidualnego kryterium;
  3. Jak oceny są agregowane i ważone w celu uzyskania ogólnego wyniku.

Od tego czasu niektórzy ekonomiści próbowali tworzyć wskaźniki rzeczywistej niezależności banków centralnych.

Prawdziwa niezależność

Aby ocenić tę rzeczywistą niezależność, większość ekonomistów tworzy wskaźniki oparte na rzeczywistym zachowaniu.

I tak Cukierman / Webb / Neypati (1992) obliczają stopę zmian prezesów banków centralnych na lata 1950-1989. Wskaźnik ten opiera się na założeniu, że częstsza zmiana prezesów banku centralnego oznacza słabszą niezależność banku centralnego. Według nich, długa kadencja nie oznacza automatycznie większej niezależności, ale okresy sprawowania urzędu krótsze niż cykl wyborczy mogą oznaczać słabszą niezależność.

Z drugiej strony Alpanda i Honig (2007) badają zakres, w jakim polityka monetarna jest manipulowana z powodów politycznych, testując możliwość wystąpienia politycznych cykli monetarnych w latach 1972-2001 w wielu krajach. W ten sposób obserwują ewolucję agregatów monetarnych podczas kampanii politycznych. Zgodnie z ich wynikiem cykle te występują przede wszystkim w krajach rozwijających się, co oznacza mniejszą realną niezależność w tych krajach.

Wreszcie Eijffinger i Keulen (1995) dokonują pewnego rodzaju syntezy niezależności prawnej i rzeczywistej, ponieważ wykazują empirycznie, że przeciętnie około pięciu lat, aby prawo regulujące status i procedury banku centralnego zostało skutecznie zastosowane.

Główne banki centralne na świecie

Strefa franka  :

Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS), z siedzibą w Bazylei, jest często przedstawiany jako „bank centralny banków centralnych”, na tej podstawie, że tylko banki centralne są jej udziałowcami, ale nie podziela ich funkcje.

Krytyka i konkurencja monetarna

System monetarny, który przeciwstawia się monopolowi banku centralnego, to system konkurencji walut .

Szkoła austriacka krytykuje działania banków centralnych, które jej zdaniem są odpowiedzialne za powtarzające się kryzysy finansowe. Milton Friedman, na przykład, przypisuje deflacyjnej spirali z 1930 roku do upadku Rezerwy Federalnej USA , aby zapewnić wystarczającą płynność w fazie skurczu. W szczególności oświadcza na ten temat, że „jednym z wielkich problemów ekonomicznych naszych czasów, który pozostaje do rozwiązania, jest zniesienie Rezerwy Federalnej” .

Opublikowana w 1976 roku w Stanach Zjednoczonych książka Friedricha Hayeka For Real Currency Competition jest wezwaniem do monetarnej wolnej woli, opowiadającym się za zniesieniem monopolu banku centralnego. Opublikowana we Francji w 2015 r. przez księgarnie PUF , ta książka jest według EBC najnowszym aktualnym terminem , ponieważ byłaby teoretyczną podstawą Bitcoin (i technologii blockchain ), gdzie tysiące prywatnych walut konkuruje ze sobą .

Publikacje naukowe

Banki centralne zatrudniają wielu badaczy do badania polityki gospodarczej, oceny decyzji monetarnych, regulacji monetarnych, dostępu do kredytu… W badaniu opublikowanym w 2020 roku Brian Fabo, Martina Jančoková, Elisabeth Kempf i Lubos Pastor zauważają, że gdy badacze banku centralnego ocenili politykę luzowania ilościowego , jedną z kluczowych reakcji banków na kryzys finansowy z lat 2008-2009, stwierdzili większy wpływ tych polityk niż niezależni ekonomiści ze środowisk akademickich. Konflikty interesów mogą wyjaśniać „różowe” wnioski badaczy banku centralnego. Rzeczywiście, kierownictwo banku wpływa zarówno na proces badawczy, jak i decyduje, kto zostanie awansowany. Badanie wskazuje, że ocena własnej polityki przez bank centralny może prowadzić do zbyt optymistycznych wyników badań, co z kolei może kształtować społeczne postrzeganie skuteczności polityki banku centralnego. Badacze nie dochodzą jednak do wniosku, że badania banku centralnego są skażone uprzedzeniami. Argumentują, że banki centralne można zmusić do postrzegania własnej polityki z niskim poziomem krytyki, ale jednocześnie chcą zachować swoją wiarygodność.

Uwagi i referencje

  1. Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu [PDF] Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego .
  2. Robert Barro, „  Niezależność banku centralnego: cudowny przepis na inflację?  » , Melchior - strona nauk ekonomicznych i społecznych,1997wyciąg z Roberta Barro, Czynniki wzrostu gospodarczego, analiza przekrojowa według kraju , Paryż, Economica ,1997
  3. (w) Grilli, V., D. Masciandaro i G. Tabellini (1991), „ Instytucje polityczne i monetarne oraz polityka finansowa publiczna w ekonomii przemysłowej” , „Polityka gospodarcza”, tom 13, s. 341-92
  4. (w) Cukierman, A. Webb, S. i Neyapti, B., (1992), „Measure the Independence of Central Bank and Its Effects on Policy Outcomes” , „World Bank Economic Review”, 6, 353-598
  5. (w) Mangano, G., (1998), Mierząc bank centralny: opowieść o subiektywności i konsekwencjach ict , Oxford Economic Papers, 50, 468-492
  6. Historia monetarna Stanów Zjednoczonych 1867-1960
  7. „Jednym z nierozwiązanych problemów gospodarczych dnia jest to, jak pozbyć się Rezerwy Federalnej”. - „  Wywiad z Miltonem Friedmanem  ” , Region , Rezerwa Federalna Minneapolis,Czerwiec 1992(dostęp 24 listopada 2011 ) .
  8. (en-GB) FA Hayek, Denacjonalizacja pieniądza ,1976( prezentacja online ).
  9. „  W przypadku konkurencji walutowej  ” na puf.com (dostęp 13 września 2017 r . ) .
  10. (w) „  Schematy walut wirtualnych EBC  ” na https://www.ecb.europa.eu ,październik 2012.
  11. (w) Jon Matonis , „  EBC” Korzenie Bitcoina można znaleźć w Austriackiej Szkole Ekonomii  ” , Forbes ,3 listopada 2012( przeczytaj online , skonsultowano 13 września 2017 r. ).
  12. (en-US) „  Cyfrowe waluty wprowadzają w rzeczywistość Wolne pieniądze rynkowe Hayeka – CryptoCoinsNews  ” , CryptoCoinsNews ,27 sierpnia 2016( przeczytaj online , skonsultowano 13 września 2017 r. ).
  13. (w) Michael Rapoport, bank centralny Czy ekonomiści przeceniają skuteczność QE? , recenzja.chicagobooth.edu, 9 grudnia 2020
  14. (w) Elizabeth Kempf, Lubos Pastor, Pięćdziesiąt twarzy QE: bankierzy centralni kontra naukowcy , voxeu.org, 5 października 2020 r.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne