| Znany jako | Radulfus Cadomensis |
|---|---|
| Narodziny |
około 1080 Caen |
| Śmierć | ok. 1120 |
| Podstawowa działalność | Pisarz |
Podstawowe prace
Raoul de Caen ( po łacinie Radulf lub Radulfus Cadomensis ), urodzony około 1080 w mieście Caen, skąd wziął swoje imię i zmarł około 1120 , jest normandzkim pisarzem i autorem Gesta Tancredi .
Raoul de Caen studiował w Caen u Arnoula de Rœux , który później został patriarchą Jerozolimy i którego chwali w więcej niż jednej części swojej pracy. W swoim przedmowie przywołuje krytykę Arnoula jako mistrza i prosi go o poprawienie swojej książki, wycięcie tego, czego może w niej brakować, albo ze względu na prawdę, albo ze względu na stylowe ozdoby.
Przede wszystkim wojownik, Raoul jest rycerzem normańskim. Opuścił ojczyznę wcześnie, aby szukać chwały pod bronią w służbie księcia Boemonda z Tarentu , zwłaszcza podczas wyprawy tego ostatniego do Grecji w 1107 roku . Był, również z rozkazu tego ostatniego, w siedzibie Durrazzo, w roku swoich siedemnastu lat. W 1108 roku znajdujemy go w Ziemi Świętej , a dokładniej w dzisiejszej Syrii , aby tymczasowo służyć Tancrède de Hauteville , księciu Antiochii, podczas nieobecności Boemond.
Raoul wspomina w swoim przedmowie, że Bohémond et Tancrède, któremu każdego dnia słyszał, jak opowiadał o wielkich wydarzeniach, w których brali udział, nalegał, aby opowiedział historię krucjaty, ponieważ obserwowali go jako zdolniejszego niż ktokolwiek inny. inne związane z wykonywaniem tego przedsięwzięcia. Ale Raoul, aby nie zostać oskarżonym o pochlebstwa, postanowił powstrzymać się od wychwalania Tancrède'a za życia i nie publikować swojej pracy aż do śmierci tego wojownika.
Po śmierci Tancrède w 1112 , Raoul dlatego napisał jego Gesta Tancredi przypomnieć wyczyny swojego księcia dzielnego, Tancrède de Hauteville , wnuk Robert Guiscard , bratanka Boemund z Taranto , a jednym z bohaterów krucjaty ( 1095 - 1099 ). Pełna nazwa tej pracy to „ Gesta Tancredi In Expeditione Hierosolymitana ”.
Dzieło zostało napisane przed 1118 r., Ale nagle się kończy w 1105 r. , Reszta dokumentu z pewnością zaginęła. Ta historia, wszystko na cześć Tankreda, jest nie mniej cenna dla ogólnej historii pierwszej wyprawy krzyżowców na Wschód. Jeśli Raoul nie widział na własne oczy tego, co mówi, przynajmniej był w stanie być lepiej niż ktokolwiek poinformowany o tym, co wydarzyło się od 1096 do 1107 roku , kiedy został naocznym świadkiem wydarzeń.
Ta kronika jest napisana w rozdziałach, a te rozdziały są czasami w prozie, a czasami w wierszach. Raoul, jako historyk, musi być badany ze szczególną uwagą, aby naświetlić lub skorygować pewne kwestie historyczne, ponieważ często różni się w swoich relacjach od współczesnych autorów.
Raoul de Caen relacjonował akty kanibalizmu popełnione przez krzyżowców podczas pierwszej krucjaty, w swojej kolumnie pisze, że „Nasi ludzie gotowali żywcem dorosłych pogan w garnkach i mocowali dzieci na rożnie, aby pożreć je z grilla”. Te przypadki antropofagii zostały popełnione przez armię krzyżowców w syryjskiej miejscowości Ma'arrat al-Numan .