Radar z aktywną anteną lub radar AESA ( Active Electronically Scanned Array ) to radar wykorzystujący technikę fazowanego układu antenowego , który nie posiada pojedynczej anteny nadawczej, lecz kilkaset zestawionych ze sobą modułów , które zachowują się jak wiele radarów autonomicznych, koordynowanych przez centralny komputer.
Istnieją ogólnie aktywne elektroniczne anteny skanujące z pasywnych anten z układem fazowym ( Pasive Electronically Scanned Array w języku angielskim). W przypadku pasywnych elektronicznych anten skanujących, pojedyncze źródło wytwarza falę, która jest następnie odpowiednio przesunięta w fazie dla każdego z promieniujących elementów anteny. W aktywnych elektronicznych antenach skanujących antena jest w rzeczywistości zestawem kilku (zazwyczaj 1000 do 1500) podanten niezależnych od siebie i każda z własnym źródłem. Zaletą tego ostatniego podejścia jest możliwość zapewnienia działania systemu po rekonfiguracji, nawet jeśli jedna z podanten jest uszkodzona. Technologia ta jest kontynuacją radarów z antenami mechanicznymi i radarów PESA ( Pasive Electronically Scanned Array ). To rosnąca miniaturyzacja komponentów powiązanych z radarem umożliwiła jego pojawienie się. Jego technologia jest trudna do opanowania (miniaturyzacja), ale ma wiele zalet w stosunku do starych technologii radarowych:
Pierwszym radarem tej kategorii jest OPS-24 (w) opracowany przez Instytut Badań i Rozwoju Technicznego Japońskiej Agencji Obrony . Zbudowany przez Mitsubishi Electric , jest instalowany na niszczycielu japońskich morskich sił samoobrony DD-155 Asagiri, który wszedł do służby wstyczeń 1990.
Przeznaczony w swoich początkach do wysokowydajnych samolotów bojowych, aktywny radar antenowy zaczął być demokratyzowany od końca lat 2010. Jest dostępny w 2020 roku na niektórych lekkich myśliwcach i oferowany w modernizacji do samolotów szkoleniowych lub bombowców.