| RPK-2 Viyuga (NATO: SS-N-15 "Rozgwiazda" ) | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Typ pocisku |
pocisk przeciw okrętom podwodnym krótkiego zasięgu |
| Budowniczy | Novator NPO |
| Rozlokowanie | 1969 -obecnie |
| Charakterystyka | |
| Silniki | silnik rakietowy na paliwo stałe |
| Msza przy starcie | 2445 kg |
| Średnica | 533 mm |
| Prędkość | Mach 0,9 |
| Zakres | 35 km |
| Ładowność | Torpeda Typ-40 lub ładunek głęboko w głowicy jądrowej 5 kT |
| Poradnictwo | pocisk: nawigacja bezwładnościowa (lot rejsowy) torpeda: sonar (podwodny) |
| Detonacja | wpływ |
| Uruchom platformę | statki i łodzie podwodne |
RPK-2 Viyuga ( rosyjski : "РПК-2" , "Вьюга" oznacza " zamieć " ), a także oznaczono 81R i wyznaczone przez NATO SS-N-15 "Starfish" , jest przeciwciało uległy pocisk systemu. Marino do jądrowej głowica wystrzelona z okrętów podwodnych . Rozpoczęty wyłącznie od 533mm torpedowych rur , został zaprojektowany w 1960 roku w Jekaterynburgu , w ramach Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (RFSRR).
Podobny do systemu SUBROC , używane przez okręty podwodne z US Navy opracowany w tym samym czasie, to jest przeznaczone do opalania z torped rur 533 mm okrętów podwodnych radzieckich. Przyspieszenie pocisku, aż do przebicia się na powierzchni, zapewnia kombinacja różnych systemów, w zależności od wersji. Po wyjściu z wody akcelerator na paliwo stałe napędza go i pozwala na dostarczenie ładunku na odległość 35 km . Głowica prowadzi może zmieniać się między „prosty” torpeda konwencjonalny typ-40 i ładunek głębokości do głowicy jądrowego 5 kT .
Istnieją dwie wersje, które są wystrzeliwane z powierzchni lub z pozycji zanurzonej. Jedyna różnica wynika z przeprowadzonego startu: pocisk wystrzelony ze statku najpierw zanurza się w wodzie, a następnie wypływa z powierzchni i odpala silnik.