RAW (magazyn)

RAW jest dziennik amerykański z komiksów prowadzone przez Art Spiegelman i Françoise Mouly i opublikowanych w dwóch serii od 1980 do 1991 roku.

W Stanach Zjednoczonych była to ikoniczna publikacja awangardowych komiksów, bardziej intelektualna kontrapunkta dla Weirdo , recenzji Roberta Crumba i główne miejsce publikacji ówczesnej europejskiej produkcji. Jej bardzo wysoka jakość, chwalona wówczas, jest do dziś jednogłośnie uznawana.

Geneza projektu

Spiegelman często wyjaśniał ścieżkę, która doprowadziła go do wydania magazynu z Mouly: po zniknięciu Arcade , antologii podziemnych komiksów, które redagował z Billem Griffithem i osłabieniu sceny undergroundowej, obawiał się zniknięcia czystych i prostych komiksów dla dorosłych. Przysiągł sobie, że z powodu napięć i zazdrości, które wywołało, nie rozpocznie przygody z publikowaniem swoich rówieśników, ale Mouly chciała spróbować takiej przygody: założyła swoje małe wydawnictwo. Raw Books & Graphics w 1978 roku i pomyślał, że magazyn prezentujący jego gusta literackie i graficzne będzie bardziej efektywnym medium, ponieważ w tym czasie wielkoformatowe magazyny graficzne, Punk i New-Wave, podobnie jak Wet , były dystrybuowane przez niezależnych księgarzy. Ustawiła prasę na ich poddaszu na czwartym piętrze i próbowała swoich sił w technikach drukarskich.

Mouly i Spiegelman wybrali dla RAW nazwę „graphix magazine”, mając nadzieję, że to nowe podejście rozwieje uprzedzenia czytelników dotyczące komiksów i sprawi, że zainteresują się prezentowanymi pracami świeżym okiem.

Publikacje

RAW mieszane autorów amerykańskich (w tym niektóre studentów Spiegelman w School of Visual Arts ) i Europejskich autorów z innych autorów z całego świata (argentyński duet José Muñoz i Carlos Sampayo , kongijska malarz Cheri Samba , japoński z Garo czasopism Wiele spraw wprowadzonych ilustracja, ilustrowany tekst, eseje; na przykład RAW Volume 2 Issue 2 zawierał jeden z pierwszych opublikowanych artykułów na temat artysty Outsidera Henry'ego Dargera , z reprodukcjami jego rysunków i jego dziennika. jako George Herriman , Gustave Doré i Winsor McCay .

Najbardziej znanym opublikowanym dziełem była powieść graficzna Spiegelmana Maus .

Liczby

Tom 1

1. (Lipiec 1980) - The Graphix Magazine odroczonych samobójstw
2. (Grudzień 1980) - The Graphix Magazine for Damned Intellectuals
3. (Lipiec 1981) - Magazyn Graphix, który stracił wiarę w nihilizm
4. (Marzec 1982) - Magazyn Graphix na stolik kawowy Twojego schronu bombowego
5. (Marzec 1983) - The Graphix Magazine of Abstract Depressionism
6. (Maj 1984) - Magazyn Graphix przeceniający gust amerykańskiej publiczności
7. (Maj 1985) - The Torn-Again Graphix Magazine
8. (Wrzesień 1986) - The Graphic Aspirin for War Fever

Głośność 2

1. (1989) - Otwarte rany od ostrza Commix
2. (1990) - Lektura wymagana dla osób post-piśmiennych
3. (1991) - Wysoka kultura dla niskich braci

Ważne prace opublikowane w RAW

• Maus przez Art Spiegelman
• Tutaj ( tutaj ) przez Richarda McGuire'a

RAW  : przedruki i książki

• Agony autorstwa Marka Beyera
• Duży dziecka przez Charlesa Burnsa
• Hard-Boiled Defective Stories autorstwa Charlesa Burnsa
• X przez Sue Coe
• Cheap Novelties: The Pleasures of Urban Decay autorstwa Bena Katchora
• Jack Survives by Jerry Moriarty
• Invasion of the Elvis Zombies autorstwa Gary'ego Pantera
• Jimbo przez Gary Panter
• Jak popełnić samobójstwo w RPA przez Holly Metz i Sue Coe

Ważni współpracownicy

• Lynda Barry
• Mark Beyer
• Karol płonie
• Sue coe
• Robert Crumb
• Kim deitch
• Julie doucet
• Justin Green
• Bill Griffith
• Fletcher Hanks
• Kamagurka & Herr Seele
• Ben Katchor
• Kaz
• Krystine Krytter
• Loustal
• Richard McGuire
• Lorenzo Mattotti
• Francis Masse
• Ever Meulen
• Jerry Moriarty
• Francoise Mouly
• Jose muñoz
• Mark Newgarden
• Gary Panter
• Kochana Samba
• Robert Sikoryak
• Edward Sorel
• Sztuka spiegelman
• Joost swarte
• Jacques Tardi
• Yoshiharu Tsuge
• Chris Ware

Obecność frankofonów

• Raw, wersja 1 nr 1 (1980): Alfred Jarry , Bruno Richard , Jacques Tardi , Bazooka , Françoise Mouly
• Raw wer. 1 nr 2 (1980): Caran d'Ache , Cathy Millet (pseudonim: Christian Roux)
• Raw, wersja 1, nr 3 (1981): Cathy Millet, Françoise Mouly
• Raw, w. 1 nr 4 (1982): Bruno Richard , Francis Masse , Jacques Tardi, Kiki Picasso
• Raw, w. 1 nr 5 (1983): Francis Masse , Pascal Doury , Jacques Tardi, Bruno Richard
• Raw, wersja 1, nr 6 (1984): Marc Caro , Pascal Doury
• Surowy, w. 1, nr 7 (1985): Francis Masse
• Raw v.1 nr 8 (1986): Bruno Richard, Marc Caro, Kiki Picasso, Théophile Alexandre Steinlen , Baru , Françoise Mouly
• Raw v.2 n.1 (1989): Jacques Loustal & Marc Villard , Pascal Doury, Baru
• Raw, werset 2, nr 2 (1990): Jacques Tardi
• Raw, w. 2, nr 3 (1991): Francis Masse , Jacques Loustal, Marc Caro, Gustave Doré

Załączniki

Dokumentacja

• (w) John Clifton, „  Bite Now, frajery!  " , Comics Journal , n O  90,Czerwiec 1984, s.  101-108.
• (en) Michael W. Hancock, „Raw” , w: M. Keith Booker (red.), Encyklopedia komiksów i powieści graficznych , Santa Barbara , Grenwood ,2010, xxii-xix-763  s. ( ISBN  9780313357466 ) , str.  502-504.
• (en) Bill Kartalopoulos, „  A RAW History  ” , Indy Magazine ,2005( czytaj online ).
• Patrick Gaumer , „RAW” , w World Comic Book Dictionary , Larousse,2010( ISBN  978-2035843319 ) , str.  711-712.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Thierry Joor postrzega je jako „najlepsze czasopismo na świecie” w 1984 roku, zgodnie z artykułem „Widziane z Nowego Jorku”, opublikowanym w Les Cahiers de la comic strip nr 56, Glénat , styczeń-luty 1984, str. 41

Bibliografia