Albańskie bunty 1910-1912

Albańskie bunty
1910-1912 Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Reprezentacja powstania we włoskim przeglądzie
„La Tribuna Illustrata” z 30 kwietnia 1911 r Ogólne informacje
Przestarzały Bunt 1910: 24 maja-lipca
Bunt 1911: 24 marca-4 sierpnia
Bunt 1912: styczeń-sierpień
Lokalizacja Albania ( Imperium Osmańskie ) i Czarnogóra
Wojujący
Imperium Osmańskie Albańscy buntownicy

W Albański bunty to seria powstań o różnej wielkości, ale zawsze na bazach antytureckiej. To są pierwsze kroki narodu i tożsamości albańskiej. Napięcia prowadzą następnie do trzech kolejnych wielkich buntów: buntów z lat 1910 , 1911 i 1912, które są źródłem niepodległości Albanii .

Kontekst

W przededniu I wojny światowej The Imperium Osmańskie było już w spadku . Początkowo żądania koncentrują się bardziej na autonomii Albanii, niż na niezależności. Osmanowie stawiają czoła rosnącemu nacjonalizmowi na Bałkanach przeciwko jego władzy, co jeszcze bardziej osłabia pozycję Wzniosłej Porty .

Bunt 1910 roku

Albańska rewolta 1910 r. Była reakcją na działania rządzącej wówczas partii Młodych Turków . Nałożenie nowych podatków na początku 1910 r. Skłoniło albańskiego przywódcę, Isę Boletiniego , do poprowadzenia nowej rewolty. Konflikt będzie trwał od maja do24 lipca 1910. Represje osmańskie są zaciekłe: zbiorowe egzekucje i zakaz używania albańskiego alfabetu.

Bunt 1911 roku

Rewolta 1911 r., Czyli bunt Malësi, nazwa regionu w północnej Albanii, wynikała z niepowodzenia buntu 1910 r. Wielu Albańczyków uciekło do Czarnogóry . Podgorica była wówczas tylną bazą uciekających albańskich rebeliantów przy wsparciu Mikołaja I Czarnogóry . Przy wsparciu wojsk czarnogórskich rebelianci albańscy wygrali bitwę pod Dušići (lub bitwę pod Deçiq). Terenzio Tocci ogłasza niepodległość z przywódcami lokalnych klanów. Jednak nie ma jedności między Albańczykami, Turcy wykorzystują to do walki z rewoltą w mniej brutalny sposób. Po kilku walkach bunt został stłumiony. Jeśli bunt się nie powiedzie, pozostaje punktem zwrotnym. Rzeczywiście, plik23 czerwca 1911z inicjatywy Ismaila Qemali i około dwudziestu wodzów klanów sporządzono „Memorandum Gerče”: domagające się pewnych głównych zasad dotyczących autonomii Albanii. To jest dla uwagi Imperium, ale także reszty Europy.

Osmanowie nie chcą zwracać uwagi mieszkańców Zachodu na problem albański. Czerwiec 1911, Sułtan Mehmed V podczas wizyty w Prisztinie spotyka się z wodzami klanów, aby uspokoić sytuację, ogłasza amnestię dla rebeliantów. Turcy obiecują w szczególności otwarcie szkół w języku albańskim wśród innych środków skierowanych do ludności albańskiej.

Bunt 1912 roku

W zachodnim Kosowie wybucha bunt, na którego czele stoi m.in. Hasan Prisztina. Ismail Qemali jest w Europie i stara się znaleźć wsparcie finansowe i materialne. Należy również zwrócić uwagę europejskiej opinii publicznej na kwestię Albańczyków.

Sukces rewolty zależy od kilku czynników. Albańscy żołnierze opuszczają szeregi armii osmańskiej, by dołączyć do buntu. Oficerowie osmańscy niechętnie walczą z buntownikami, głównie muzułmańskimi Albańczykami. I wreszcie powstanie zbiega się z wojną włosko-turecką .

Plik 18 sierpnia 1912władze osmańskie przyjmują prawie wszystkie albańskie wnioski.

Zobacz też

Bibliografia