Pismo capitalis quadrata (lub w skrócie quadrata , czasem także „pismo kwadratowe”) jest pismem rzymskim . W czasach rzymskich littera quadrata oznacza wszystkie kapitele, „monumentalne” wyryte w kamieniu , tak jak jego wersja zapisana tatarakiem na papirusie lub pergaminie .
Dziś wyróżniamy monumentalną stolicę (ze wszystkimi jej typograficznymi tłumaczeniami), najczęściej grawerowaną w kamieniu lub metalu, oraz quadrata, która oznacza pisanie tatarakiem lub pędzlem, chociaż jest to mniej więcej to samo pismo odręczne różnymi narzędziami.
Wzorowana na modelu stosowanego w epigrafice lapidarium, że Monumentalis kapitalizowane , w quadrata z innych pism kapitału , służył do komponowania niewielką liczbę rękopisów łacińskich z I st wieku. Nie należy go mylić z textura quadrata, który jest gotyckim pismem . Pojęcie „kapitału” czy „kapitału” nie istniało w czasach rzymskich, pismo znało tylko tę formę. Rozróżnienie nastąpiło wraz z rozwojem pisarstwa aż do średniowiecza, a nazwy „kapitał” i „maleńka” pochodzą z okresu renesansu.
Nazwa tego pisma nie pochodzi z żadnego kwadratowego kształtu, ani nawet z założenia, że litera pasuje do kwadratu, ale ze znaczenia wywodzącego się z przymiotnika quadratus , co może również oznaczać „proporcjonalny”, w przeciwieństwie do bardziej nieregularnego skrypty, takie jak rustica lub cursive .
Teoretycznie kwadraty są zapisane w „pięciolinii”, która wyznacza górną i dolną część liter. Podobnie jak capitalis monumentalis , pismo to ma szeryfy ; z drugiej strony skróty i ligatury są raczej rzadkie. Nie ma typograficzne przestrzeń między słowami (w tym stosowanie pojawi się tylko z Uncial piśmie pomiędzy VI TH i VIII th wieku ) lub znaków interpunkcyjnych .
Od drugiej połowy I st wieku pne. BC na koniec III th century , to znaczy, pod panowaniem cesarzy Augusta , Tyberiusza , do Trajana , Hadriana i Marka Aureliusza , pisanie quadrata rozkwitała. Wzdłuż Uncial, pozostał w użyciu aż do VI XX wieku , a następnie w rękopisów prestiżu i dyplomów , nawet w IX th century . Jego użycie jest kontynuowane w inicjałach i tytułach.
Podczas gdy skrypt quadrata był używany głównie do ręcznej transkrypcji klasyków (jak widać na przykład w Vergilius Augusteus ), w obecnych rękopisach częściej używano dużych , mniej tłustych i mniej sztywnych skryptów : rustica .
Ponadto w przypadku banknotów życia codziennego używaliśmy najczęściej pisma kursywnego wywodzącego się z kwadratów , rzymskiej kursywy (wielkiej kursywy), o prostszym i szybszym układzie. Quadrata napisany na pergaminie uznano ślepy zaułek, trudne do wykonania i bez możliwości ewolucji pomimo znakomitych przykładów, które mogłyby uzasadniać jego oznaczenie „eleganckiej stolicy”.