Qiang (trad: 槍; simpl: 枪; pinyin: qīang ) to chińskie określenie włóczni z kłami lub bez. W Shaolin Kung fu nazywana jest „królem broni”. Należący do kategorii broni długiej, jest jedną z czterech podstawowych broni chińskiej sztuki walki (obok laski , miecza i szabli ).
Włócznia to długi kij z ostrym końcem. Zwykle jest wykonany z drewna jesionowego, co nadaje mu wytrzymałość i elastyczność.
Aby zmylić przeciwnika, czubek jest zakryty długimi kolorowymi nitkami, które pierwotnie były wykonane z włosia końskiego.
W północnych Chinach włócznię trzyma się prawą ręką na pięcie, a na południu lewą ręką.
Jego praktyka nazywa się Qiangshu .
W Walczących Królestwach włócznia staje się preferowaną bronią piechoty, która w ten sposób może stać w zwartych szeregach i stopniowo zastępuje halabardę. Pod Hanem był używany zarówno przez kawalerię, jak i piechotę. W okresie Trzech Królestw jego znaczenie nadal rosło, wyprzedzając znaczenie halabardy. Pod piosenką rozwija się użycie kija i często jest związane z włócznią podczas nauki. Za panowania Mongołów preferowano lancę o podwójnym ostrzu, prawdopodobnie w celu ułatwienia manewrów na koniu. We wszystkich regionach Chin Ming wymieniono wiele stylów ćwiczących lancę .
Jego obsługa szczególnie pod wrażeniem Zachodu wojskowych w XIX th century do tego stopnia, że niektórzy zwolennicy głośno informował przeciwne niż bagnet .
(Uwaga: w tym czasie na Zachodzie zmalała sztuka walki na bagnety, ofiara wzrostu siły ognia, podczas gdy chińska włócznia pozostawała w użyciu aż do rewolucji bokserów)