Punctum

Punctum1.gif

Punctum (od łacińskiego punctum , ukłucie, punkt, od pungo I Pierce) jest najprostszym neumy w gregoriańskich notacji . Odpowiada pojedynczej notatce.

Punctum pojawia się również w notacji związków neum najczęściej do oznaczenia neum subpunctis lub praepunctis . W tych samych pozycjach Punctum inclinatum jest kształtem diamentu używanym w notacji kwadratu gregoriańskiego neum złożonych, który z drugiej strony nigdy nie jest izolowany.

Pochodzenie

Ciężki akcent zaakcentowanej notacji graficznie przekształcony w małą poziomą kreskę, mniej więcej zredukowaną do punktu, z którego wyłania się zarówno punctum, jak i szerszy tractulus (z łaciny skrócenie drogi , coś narysowanego na długości, z traho tir), co jest w rzeczywistości epizemicznym punctum . Te dwie formy są dość odmienne w kursywnych zapisach Saint Gall i Laon, które można zobaczyć w Graduale Triplex , ale nie zawsze wyróżniają je epizemy w wydaniach Solesmes.

Interpretacja melodyczna

Kiedy jest sam na sylabie, punctum jest przeciwstawiane jako niska nuta w ruchu melodycznym, w przeciwieństwie do wyższej virgi .

Interpretacja rytmiczna

Serie są najczęściej jednorodne, ale czasami spotykamy zjazdy mieszane, gdzie tractulus oznacza koniec nacięcia (aw niektórych rękopisach jest nawet nieliczny). I odwrotnie, spotykamy niektóre przypadki clivis subpunctum Clivis subbipunctis.png , gdzie pierwsze dwa punkty zejścia to tractulus episemas, a reszta to punctum o niewielkiej wartości .

Nie ma konieczności podwojenia czasu trwania punctum w stosunku do tractulus : dla podstawowego rytmu „ limitowego ” rzędu 150 nut na minutę lekkie spowolnienie (120 / min) podkreśla indywidualność nut, natomiast niewielkie przyspieszenie (180 / min) podkreśla ogólny ruch. Grając po obu stronach tej granicy, możliwe jest przywrócenie tych rytmicznych niuansów bez przerywania ogólnego rytmicznego legato .