Pteros (po grecku „skrzydlaty”, cytowany przez Apoloniusza z Rodos i Herodota ) to miejscowość w delcie Dunaju , w Dobrogée , historycznym regionie dzisiejszej Rumunii . Znajduje się w pobliżu obecnej wioski Dunavățu de Jos (ro) , niedaleko odnogi Saint George , najbardziej wysuniętej na południe części delty.
W starożytnych źródłach ten przylądek, który wówczas wychodził na most Euxin , określany jest jako „cypel Pteros” (Πτεροϛ Ακρα) „z widokiem na wyspę Peuké” (Πε peutη, być może wyspa Popina lub część delty Dunaju położony między ramionami Suliny i Saint-Georges ). W późnych rzymskich czasów, gdy Danubian aluwium już pchnął z powrotem na morze, stoi Castrum z Platei Pegiae tutaj . Alaric I st przyszły król Wizygotów , następnie Foederati od Cesarstwa (od słowa łacina foedus : wojsko barbarzyńcy nieregularny pod dowództwem rzymskiego), tam rodzi się 370 . Wkrótce potem Castrum zostaje zniszczone przez Hunów i opuszczone.
Cypel pozostaje strategicznym miejscu, jednak w 680 bizantyjski flota ominąć go, próbując zapobiec Bułgarów z przekroczeniem Dunaju, ale Grecy zostali pokonani w bitwie pod Ongal : Bułgarzy wszedł do Bizancjum i założył się najpierw Imperium bułgarskie na Bałkanach . W 970 The rosyjski car , Światosław I er założył obozie, o nazwie Péréïaslavetz, podczas jego kampanii przeciwko imperium bułgarskiego. Przeszedł po stronie bułgarskiej, w następnym roku został pokonany przez Greków , którzy odzyskali kontrolę nad krajem.
Mamy również znaleźć tutaj ruiny latarni (prawdopodobnie Genueńczyków , ponieważ XIV th century Genueńczyków miał wiele placówek w regionie, takie Licostomo blisko Chilia ).
Pod koniec XVII th century te banki, dotychczas zaludnione przez Wołochów z języka greckiego i turecku , powitał również lipowanie , jednego z wyznań staroobrzędowców rosyjskim wyznawcy Daniel Filipov Pustosviat ( „święty pustelnik”) z Kostroma (1672 -1742). Ci pobożni uchodźcy, uciekając przed autokracją carów , nauczyli się budowania statków i rybołówstwa od tubylców , a także nazw, głównie pochodzenia greckiego, ryb i żeglugi morskiej. Na mapie Rosji i europejskiej Turcji sporządzonej w 1811 r. Przez kapitana E. Lapie z Korpusu Inżynierów Geograficznych (opublikowanej w 1812 r. Przez PAP Tardieu) pojawiają się dwie lipoveńskie wioski Bârleni i Filipești (po rosyjsku Barleny i Filipeskoïé), które odpowiadają obecnym wioskom Dunavățu de Sus i Dunavățu de Jos.