Proces komunikacji

Proces komunikacji lub proces komunikacji jest model komunikacyjny opracowany psycholog Taibi Kahler , który sam pochodzi z szkoły analizy transakcyjnej . Oferuje narzędzia do wyjaśniania problemów napotkanych podczas nieporozumień , ich rozwiązywania i przywracania komunikacji. Jego celem jest ułatwienie wymiany między ludźmi w najczęstszych sytuacjach komunikacyjnych, zwłaszcza w biznesie.

Historia

Amerykański psycholog Taibi Kahler jest praktykiem psychoterapii i ekspertem w dziedzinie analizy transakcyjnej . Od 1969 roku zajmował się badaniem interakcji między ludźmi i projektowaniem mini-scenariuszy, które miały stanowić podstawę Process Com i za które w 1977 roku otrzymał nagrodę naukową Erica Berne'a (projektanta analizy transakcyjnej).

We wczesnych latach siedemdziesiątych psychiatra odpowiedzialny za rekrutację astronautów w NASA , Terry McGuire, wezwał Taibi Kahler, który pracował nad mini-scenariuszami analizy transakcyjnej, aby zapewnić najlepszą możliwą współpracę między astronautami podczas ich misji.

Taibi Kahler bada interakcje między ludźmi. Próbuje zrozumieć, dlaczego jedne generują pozytywne skutki (wzmocniona motywacja, pobudzenie do działania i osiąganie rezultatów itp.), A inne prowadzą do negatywnych skutków (demotywacja, bezruch, agresywność, depresja itp.). Opierając się na koncepcjach analizy transakcyjnej, zauważa kilka zjawisk:

• Każda osoba stosuje powtarzające się wzorce zachowań zwane „scenariuszami”. Dzieje się tak, ponieważ nieustannie stara się zaspokajać swoje potrzeby zgodnie ze strategiami, których często uczono się dawno temu i stale się rozmnaża. Oto 6 scenariuszy opracowanych przez Erica Berne'a w jego książce „Co powiesz po przywitaniu się?” (strona 177). Potrzeby psychologiczne (głód lub apetyt) pochodzą z książki Erica Berne'a „Miłość, seks i związki” (strony 204 i 205)
• U poszczególnych osób wzorce zachowań są różne.
• Trudności w komunikacji są tym ważniejsze, że jednostki mają odległe wzorce zachowań.

Na koniec swoich obserwacji proponuje klasyfikację tych diagramów na 6 kategorii, „typy osobowości” oraz metodę zmniejszania trudności komunikacyjnych. Nazywa swój model komunikacją procesową . Aby opracować mini-scenariusze, Taïbi Kahler wykorzystał diagnozę behawioralną Berne'a (słowa, głos, mimika, gesty, postawy), aby zidentyfikować sposób, w jaki sześć scenariuszy Erica Berne'a wyrażało się fizycznie. Taïbi Kahler wyjaśnia w swojej książce „Le grand livre de la Process Thérapie”, że filmował pacjentów w psychoterapii, a następnie oglądał w zwolnionym tempie sekwencje, w których byli w swoim „scenariuszu”. Jego praca polegała następnie na zapisywaniu sygnałów fizycznych (diagnoza behawioralna w Bernie) w celu zdefiniowania miniscenarios. Mini-scenariusze również noszą nazwę „sterowników” lub „wiążących komunikatów”.

W latach 90. koncepcja ta została nazwana Model Komunikacji Procesu (PCM), zanim stała się Process Com, która wyróżnia się na tle innych metod rozwoju osobistego poprzez podkreślanie relacji z innymi.

Tworząc Process Com, Taibi Kahler połączył swoją koncepcję sześciu osobowości z analizą transakcyjną i pojęciem drzwi komunikacyjnych doktora Paula Ware'a.

Opis

Process Com składa się z trzech komponentów: mini-scenariuszy odkrytych przez Taibi Kahler, sześciu typów osobowości, z których każdy jest powiązany z mechanizmem sukcesu i mechanizmem niepowodzenia analizy transakcyjnej oraz trzech punktów wejścia komunikacji psychoterapeuty Paula Ware'a ( niesie myśli, niesie uczucia i działa).

Sześć typów osobowości i trzy stopnie stresu

Taibi Kahler oferuje sześć typów osobowości, które można znaleźć w każdej osobie. Według niego, każdy typ ma pewną ilość stresu, na który Process Com dostarcza antidotum. Każdy typ ma nazwę (w nawiasach, nazwa w języku angielskim):

• Pracownik ( myśliciel ),
• Wytrwałość ( upierać się lub wierzyć ),
• Rebel ( buntownik lub funster ),
• Promotor ( promotor lub wykonawca ),
• Empatyczny ( empatyczny lub harmonizujący ),
• Marzyciel ( marzyciel lub wyobraź sobie ).

Kwestionariusz opracowany dla NASA ocenia kolejność typów osobowości związanych ze wskaźnikiem energii, a także mechanizmy sukcesu i porażki uczestników. Sześć typów jest następnie reprezentowanych jako stos, „budynek”, gdzie dominujący typ nazywany jest „bazowym”. Według Kahlera ta podstawa jest ustalana w wieku około 7 lat i pozostaje podstawą na całe życie. Jednak dominujący typ może zmieniać się w trakcie życia, zwłaszcza w okresie intensywnego stresu (pozytywnego lub negatywnego) w „zmianie fazy”, która nadaje dominującą rolę temu nowemu typowi osobowości. Baza pozostaje; ale staje się mniej widoczne, ponieważ jest maskowane przez nowy typ osobowości.

Na poziom stresu procesu komunikacji odpowiadają stopniowego obniżenia zdolności intelektualnych i emocjonalnych ludzi, który rozpoczyna się z problemami relacji i idzie aż do zablokowania komunikacji. Są trzy stopnie, od najlżejszego do najcięższego:

• po pierwsze: kierowca (z angielskiego na kierowanie , na kierowanie), co w tym kontekście można przetłumaczyć za pomocą „wiążącej wiadomości”)
• po drugie: mechanizm awarii,
• po trzecie: rozpacz.

Identyfikacja profilu stresu umożliwia określenie typu osobowości, na którą ma on wpływ, oraz zaproponowanie jednego lub dwóch specyficznych odtrutek na każdą formę poprzez zaspokojenie odpowiednich potrzeb psychologicznych.

Antidotum na komunikację

The Process Com proponuje rozwiązanie problemów komunikacyjnych poprzez odwrócenie spirali stresu. W tym celu zapewnia dla każdego typu osobowości rodzaj interakcji składający się z trzech elementów:

• podstawowa potrzeba psychologiczna,
• postrzeganie świata,
• preferowany kanał komunikacji.

Interakcja odpowiada zdaniu zbudowanemu z tych trzech elementów. Jedna lub dwie interakcje mogą uwolnić rozmówcę od stresu i wznowić spiralę sukcesu.

Potrzeby psychologiczne

Jest to najważniejsze narzędzie Process Com jako antidotum na stres. Tak jak zaspokajanie potrzeb fizycznych prowadzi do dobrego zdrowia, tak zaspokajanie potrzeb psychologicznych pomaga ludziom wyjść ze stresu.

Postrzeganie świata

Podstawowy typ osobowości człowieka wpływa na sposób, w jaki postrzega świat. Uwzględnienie tego sposobu widzenia rozmówcy usprawnia komunikację.

Kanały komunikacji

Kanał komunikacyjny reprezentuje wszystkie środki zastosowane w celu przekazania wiadomości. Środki te łączą ton głosu, postawę ciała (wyraz twarzy, gesty, postawy) i dobór słów. Model wyróżnia cztery kanały komunikacji, przy czym każdy typ osobowości ma swój preferowany kanał:

• kanał 1: przerywający. Kanał ten odpowiada komunikacji mającej na celu położenie kresu sytuacji silnego stresu lub odzyskanie nad nim kontroli. Ten kanał jest rzadko używany.
• kanał 2: dyrektywa, dla typów Promoter i Dreamer: poprzez myśl słowa pobudzają do działania (czasowniki rozkazujące), ton i nastawienie są spokojne, bez szczególnych emocji.
• kanał 3: informacyjny / pytający, dla wytrwałych i pracoholików: temat jest zorientowany na fakty lub opinie; często zawiera pytania, ton jest spokojny, bez szczególnych emocji, być może oparty na określonych słowach (kluczowych słowach przemówienia); wyraz twarzy jest trzeźwy, postawa ciała jest prosta.
• kanał 4: wychowawczy, dla typu empatycznego: słowa mówią o emocjach, o uczuciach, ton głosu jest spokojny, postawa jest uśmiechnięta, rozluźniona i zwrócona ku drugiemu.
• kanał 5: emocjonalny, dla typu Rebel: dużo onomatopei i wyrazistych słów w mowie; ton jest entuzjastyczny, któremu towarzyszą dynamiczne gesty.

Kanały komunikacyjne odnoszą się do transakcji w analizie transakcyjnej Erica Berne'a. Tak więc kanał wychowawczy odpowiada Rodzicowi Przybranemu, który zwraca się do Dziecka. Kanał informacyjny / pytający odpowiada Dorosłemu, który zwraca się do Dorosłego. Kanał emocjonalny odpowiada dziecku, które zwraca się do dziecka. Wreszcie kanał dyrektywy odpowiada Normatywnemu Rodzicowi, który zwraca się do osoby dorosłej.

Jak działa model

W 1 th etap komunikacji jest zidentyfikowanie kombinację prywatnego. Odbywa się to za pomocą testu osobowości . Wynik testu przedstawia „budynek” składający się z 6 typów osobowości, od najbardziej zaznaczonych do najsłabiej zaznaczonych. Każde „piętro” budynku nazywane jest fazą. Niższe piętro reprezentuje podstawę , jest to typ osobowości nabyty w dzieciństwie i który utrzymujemy przez całe życie. Tuż nad podstawą znajduje się faza aktywna , czyli typ osobowości, który najbardziej charakteryzuje się w chwili obecnej. Podstawowa i aktywna faza mogą być takie same. Na samym szczycie budynku jest mniej zaznaczony typ osobowości.

Osobowość jest zatem zasadniczo definiowana przez dwa typy osobowości (dwie fazy): fazę podstawową i fazę aktywną . Faza aktywna może trwać od kilku lat do końca życia.

Aby porozumiewać się w sposób zadowalający, dwoje ludzi spróbuje mówić wspólnym językiem, w którym duże znaczenie ma forma. Dla kogoś, kto chce się komunikować, chodzi zatem o zidentyfikowanie preferowanego kanału komunikacji swojego rozmówcy i wykorzystanie go. Dlatego 2 nd  etap komunikacji polega na identyfikacji najbardziej obecny typ osobowości w drugą (podstawa i faza aktywna), powołując się na poszlakach behawioralnych: wyrażeń i zwrotów frazy, postaw, odzież itp organizacji przestrzeni życiowej, centra zainteresowania, relacje z innymi itp.

Ostatni krok polega na wykorzystaniu kanałów komunikacji dostosowanych do każdego rozmówcy. Jeśli dwoje rozmówców ma ten sam typ osobowości, komunikacja będzie prosta; jeśli są bardzo odległe, komunikacja będzie łatwiejsza, jeśli oboje będą w stanie wjechać windą w swoim „budynku”, aby skorzystać z preferowanego kanału komunikacji drugiej osoby. Im większa liczba „pięter” do pokonania, tym więcej energii będzie wymagać komunikacja, aby dostosować się do drugiego.

Kwestia egzystencjalna i radzenie sobie ze stresem

Kiedy psychologiczne potrzeby danej osoby nie są zaspokajane, stają się one zestresowane. Jego postrzeganie świata i zdolności poznawcze są ograniczone. Aby się komunikować, używa coraz mniej wyszukanych zachowań wraz ze wzrostem stresu. Tych zachowań czasami uczono się dawno temu. Aby walczyć ze stresem, osoba będzie starała się zaspokoić swoje potrzeby psychologiczne, w szczególności uspokoić się, odpowiadając na pytanie egzystencjalne , które różni się w zależności od typu osobowości:

• Empatyczny: egzystencjalne pytanie brzmi: „ Czy jestem kochany? ”. Odnosi się do psychologicznej potrzeby bycia rozpoznanym jako osoba.
• Wytrwałość: egzystencjalne pytanie brzmi: „ Czy jestem godny zaufania? ”. Odnosi się do potrzeby uznania własnych przekonań.
• Buntownik: egzystencjalne pytanie brzmi: „ Czy jestem do przyjęcia? ” I odnosi się do potrzeby pozytywnego, wręcz zabawnego kontaktu.
• Pracoholik: egzystencjalne pytanie brzmi: „ Czy jestem kompetentny? ”. Odnosi się do potrzeby uznania za swoją pracę i wysiłek.
• Marzyciel: egzystencjalne pytanie brzmi: „ Czy chcę? ” I odnosi się do potrzeby samotności.
• Promotor: egzystencjalne pytanie brzmi: „ Czy żyję? ” I odnosi się do potrzeby podniecenia.

Uwagi i odniesienia

1. Gelin i Truong 2010 , s.  70
2. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  39.
3. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  19.
4. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  17.
5. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  16.
6. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  18.
7. Bécquereau i Nélaton 2015 , s.  19-20.
8. (en-US) „  Types of Personality - PCM®  ” , na processcommodel.com (dostęp 7 czerwca 2018 )
9. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  21.
10. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  22.
11. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  28.
12. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  35.
13. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  24.
14. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  41.
15. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  45.
16. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  42.
17. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  43-44.
18. Becquereau i Nélaton 2015 , s.  44-45.
19. Collignon 2010 , s.  66.

Bibliografia

• Sandrine Gelin i Khuê-Linh Truong, Sprawne prowadzenie spotkania , Paryż, Eyrolles ,2010, 188,  s. ( ISBN  978-2-212-54543-2 , czytaj online )
• Christian Becquereau i Sylvie Nélaton, La Process Com®: Dowiedz się, jaki jest Twój profil i buduj dobre relacje z otoczeniem , Paryżem, Eyrolles ,2015, 201  str. ( ISBN  978-2-212-55786-2 , czytaj online )
• Gérard Collignon, How to tell them ...: Process Communication , InterÉditions,2010
• Jérôme Lefeuvre, Odkrywanie komunikacji procesowej ,   wyd. InterEditions , 2009
• Gérard Collignon i Pascal Legrand, Coach with the Process Com ,   wyd. Zakazy
• Jérôme Lefeuvre, Codzienne szkolenie w zakresie komunikacji procesowej ,   wyd. Zakazy
• Yves Constantinidis, Komunikowanie się bez stresu z procesem ,   wyd. Eyrolles , 2016
• Pierre Agnèse i Jérôme Lefeuvre, Unikanie pułapek złej wiary i manipulacji trójkątem Karpmana ,   wyd. Zakazy
• Brigitte Esnoult i Pascal Legrand, Dobra komunikacja poprzez wygląd, La Process Com Image ,   wyd. Intereditions , 2010
• Taibi Kahler, Komunikuj się, motywuj, osobiście menedżer ,   wyd. InterEditions , 2009
• Taibi Kahler, Wielka księga terapii procesowej , wyd. Eyrolles , 2010
• Taibi Kahler, miniscenario , wyd. The journal of transactional analysis, 1974
• Christian Becquereau, Process Com for Managers ,   wyd. Eyrolles 2011 - 2 nd  edition
• Eric Berne, Co powiesz po przywitaniu , wyd. Tchou , 2006
• Eric Berne, Miłość, seks i związki , Analiza transakcyjna wyd., 2010
• Kahler Communication, prezentacja modelu: Model komunikacji procesowej

Linki zewnętrzne

• (fr) Kahler Communication France , wyjaśnienia dotyczące komunikacji procesowej
• (en) Komunikacja procesowa w Europie