Pragmatyczne sankcja jest uroczysta suwerennym zarządzenie w przedmiocie znaczenie i który trwa od wartości prawa fundamentalne. Pod koniec Cesarstwa Rzymskiego , z sankcji pragmatycznej ( Pragmatica Sanctio , w języku łacińskim ) były cesarskie konstytucje, które dotyczyły spraw znaczenia i użyteczności publicznej, ogłoszone na wniosek wysokiego urzędnika, który wszedł w życie tak szybko, jak zostały one ustalone publikacja: w okresie późnego antyku do średniowiecza najbardziej znana jest publikacja opublikowana pod koniec wojny gotyckiej przez Justyniana na prośbę Papieża Czuwania , aby zapamiętać powrót Włoch pod bezpośrednie panowanie imperium.
W późnej historii Świętego Cesarstwa Rzymskiego termin ten odnosił się bardziej szczegółowo do edyktu ogłoszonego przez cesarza .
Używany jako nazwa własna (wielkimi literami i bez wzmianki o dacie), termin ten ogólnie określa sankcję pragmatyczną z 1713 r. , Środek prawny opracowany w celu zapewnienia, że sukcesja tronu Austrii i cesarstwa Habsburga przejdzie na cesarza Córka Karola VI , Maria Teresa .
Pragmatyczne sankcje są zwykle nakładane w momentach, gdy idealna sytuacja teoretyczna nie jest już możliwa do utrzymania i wymaga zmiany zasad.