Prezydent Chińskiej Republiki Ludowej 中华人民共和国 主席 | ||
Godło Chińskiej Republiki Ludowej | ||
Obecny posiadacz Xi Jinping od14 marca 2013 r. | ||
kreacja |
1954 1983 |
|
---|---|---|
Dyrektor | Narodowe Zgromadzenie Ludowe | |
Czas trwania mandatu | 5 lat z możliwością przedłużenia w nieskończoność | |
Pierwszy posiadacz |
Mao Zedong Li Xiannian |
|
Oficjalna rezydencja | Zhongnanhai , Pekin | |
Stronie internetowej | polski.gov.cn | |
Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej ( sinograms :中华人民共和国主席; pinyin : Zhonghua Renmin Gònghéguó Zhǔxí lub Guojia-Zhuxi国家主席) jest głową państwa kwestionariusza dla Republiki Ludowej . Zniesione w 1968 roku stanowisko zostało odtworzone przez Konstytucję z 1982 roku . Prezydent jest formalnie wybierany przez Narodowy Kongres Ludowy zgodnie z art. 62 Konstytucji. W praktyce wybory te należą do kategorii wyborów z tylko jednym kandydatem. Kandydata rekomenduje prezydium Zgromadzenia.
Termin Zhuxi został przetłumaczony na język angielski , przed konstytucji z 1982 roku, przez przewodniczącego , który to termin odpowiednik prezydenta w języku francuskim , ale dokładniej wyznaczania prezesa spółki lub aparatury, co powoduje pewne zamieszanie pomiędzy pozycją głowy państwa , a od lidera Partii Komunistycznej , zwłaszcza że oba stanowiska były często – choć nie zawsze – zajmowane przez tę samą osobę. Konsternację dodatkowo podsycał fakt, że Mao Zedong , przewodniczący KPCh, pozostał aż do śmierci numerem jeden w reżimie, nie zajmując zawsze stanowiska głowy państwa. Oficjalna angielska transkrypcja została zmieniona na prezydenta po 1982 roku Zgodnie z zachodnim zwyczajem. Jednak Zhuxi pozostaje tłumaczeniem ogólnego terminu w języku chińskim, „prezydentem” jako „głowa państwa” jest Zongtong (chiń. 总统; pinyin: zǒng tǒng), co nadal może prowadzić do nieporozumień.
Pierwotnie w konstytucji z 1954 r. prezydent ChRL miał być bardzo wpływowy, łącząc funkcje głowy państwa i naczelnego dowódcy sił zbrojnych. Prezydent miał specjalne uprawnienia do zwoływania zebrań nadzwyczajnych w przypadku kryzysu lub obaw o bezpieczeństwo narodowe. Nie stanowiło to problemu podczas kadencji Mao Zedonga jako głowy państwa, ponieważ łączył on również funkcję przewodniczącego partii i przewodniczącego Centralnej Komisji Wojskowej . Jednak kiedy Liu Shaoqi był prezydentem, stało się jasne, że był tylko wazą. Najbardziej znany przykład pogardy dla pozycji pojawił się podczas rewolucji kulturalnej, kiedy prezydent Liu Shaoqi został obalony, aresztowany i upokorzony przez Czerwoną Gwardię .
W okresie 1969 - 1982 , prezydencja została zniesiona z powodu aresztowania prezydenta Liu Shaoqi. Funkcje związane z funkcją głowy państwa zostały przekazane przewodniczącemu Narodowego Zgromadzenia Ludowego , którego stanowisko pozostało honorowe. Dokładny powód, dla którego Mao Zedong odmówił przywrócenia prezydentury, jest niejasny, jednak obecnie wiadomo, że Mao nie chciał, aby jego polityczna walka z Liu Shaoqi została uznana za próbę wywalczenia sobie tytułu prezydenta. Lin Biao , ówczesny numer dwa w Chinach, zasugerował przeniesienie stanowiska przewodniczącego dla Mao, a stanowiska wiceprzewodniczącego dla siebie. Mao uważał to za zagrożenie dla jego władzy, ponieważ wiceprezydent mógł go zastąpić w przypadku jego śmierci. Na początku lat 80. stało się jasne, że Chiny potrzebują głowy państwa. Soong Ching-ling , wdowa po Sun Yat-senie i były wiceprezydent ChRL, została mianowana honorowym prezydentem ChRL przed uchwaleniem konstytucji w 1982 roku .
W konstytucji z 1982 r. prezydent był postrzegany jako potiche głowa państwa, z uprawnieniami premiera i sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin, którzy mieli być dwiema różnymi osobami. W rzeczywistości najważniejszą postacią reżimu był w latach 1978-1992 Deng Xiaoping , który piastował oficjalne stanowiska przewodniczącego Ludowej Politycznej Konferencji Konsultacyjnej (1978-1983), a następnie Centralnej Komisji Wojskowej (1981-1990). ). W projekcie konstytucji z 1982 roku partia miała opracować politykę, państwo ją wdrożyć, a władza miała zostać podzielona, aby uniknąć powstania kultu jednostki, jak to miało miejsce za Mao.
Następujące wydarzenia dały pozycji większe uprawnienia niż pierwotnie zamierzano. W 1989 roku Prezes Yang Shangkun był w stanie, we współpracy z przewodniczącym Centralnej Komisji Wojskowej , Deng Xiaopinga , aby korzystać urząd prezydenta do ogłoszenia stanu wojennego w Pekinie i pozwalają represji wojskowej protestów na placu Tiananmen . Było to w całkowitej sprzeczności z wolą sekretarza generalnego partii Zhao Ziyanga i prawdopodobnie większości Stałego Komitetu Biura Politycznego Komunistycznej Partii Chin .
W latach 90. próby rozdzielenia stanowisk między partią a państwem doprowadziły do ostrych podziałów, a w 1993 r. stanowisko prezydenta objął Jiang Zemin, który jako sekretarz generalny partii i szef Centralnej Komisji Wojskowej przywrócił stanowisko prezydenta do jego stanowiska władzy. Kiedy Jiang Zemin przeszedł na emeryturę w 2003 roku, stanowiska Sekretarza Generalnego Partii, Prezydenta Republiki i Komisji stopniowo objął Hu Jintao , który połączył je wszystkie od 2005 roku .
Zgodnie z Konstytucją , w Ludowych Assembly (NPC), teoretycznie najwyższy organ ustawodawczy, ma prawo do wyboru i odwoływania Prezesa. Zgodnie z prawem prezydent musi być obywatelem Chin, który ma co najmniej 45 lat. Prezydent nie może sprawować więcej niż dwie kadencje, przy czym jedna kadencja odpowiada jednej sesji AFN, zwykle pięć lat. 11 marca 2018 r.chiński parlament zniósł ograniczenie kadencji prezydenta.
Teoretycznie prezydent, zgodnie z decyzjami AFN, ma uprawnienia do wdrażania prawa. Prezydent ma również uprawnienia do powoływania premiera, ministrów, członków Rady Stanu, ambasadorów za granicą, ministrów oraz wszystkich przewodniczących, sekretarzy i skarbników komisji ustawodawczych. Prezydent ma uprawnienia do wydawania specjalnych dekretów prezydenckich, ogłaszania stanu wyjątkowego i wypowiadania wojny. Prezydenta wspomaga wiceprzewodniczący .
W przypadku śmierci lub rezygnacji prezesa z urzędu wiceprezes automatycznie go zastępuje. W przypadku, gdy prezydent i wiceprzewodniczący nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków, przewodniczący Narodowego Kongresu Ludowego będzie pełnił funkcję tymczasowego prezydenta do czasu wyboru nowego prezydenta przez AFN.
Jako prezydent Chin odpowiada za stosunki zagraniczne Chin. Od początku lat 90. Prezydent generalnie odpowiada za ustalanie ogólnych polityk, pozostawiając realizację tych polityk Prezesowi Rady Ministrów .
Od 1993 roku i prezydentury Jiang Zemina prezydent tradycyjnie łączy swoje stanowisko ze stanowiskiem sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin . Hu Jintao zastąpił Jiang Zemina jako przywódca partii w 2002 r. i przywódca państwa w 2003 r.
Ważne jest, aby sekretarz generalny skonsolidował swoją władzę poprzez dodanie władzy prezydenta do swojego zbioru tytułów. Eliminuje to wszelkie napięcia między głową partii a głową państwa.
Stosunki między prezydentem a wojskiem są nieco bardziej mroczne. Potencjał konfliktowy zmniejsza się, gdy, podobnie jak w okresie prezydentury Jiang Zemina , prezydent jest jednocześnie przewodniczącym Centralnych Komisji Wojskowych (CMC). Istnieje jednak potencjalne źródło konfliktu, gdy tak nie jest, jak w 2003 r., kiedy Hu Jintao został wybrany na prezydenta Republiki Ludowej, ale nie został wybrany na prezydenta CMC.
W zasadzie, gdy prezydent jest jednocześnie sekretarzem generalnym Partii, powinien mieć możliwość wydawania poleceń Centralnej Komisji Wojskowej Partii, które byłyby wykonywane przez Centralną Komisję Wojskową Państwa, jednak nikt nie wie, jak to się dzieje. system zadziałałby w praktyce kryzys.
Pojawiły się propozycje konstytucyjnej zmiany systemu dowodzenia w celu utworzenia Rady Bezpieczeństwa Narodowego, inspirowanej amerykańskim modelem „Narodowej Rady Bezpieczeństwa”, co dałoby prezydentowi niekwestionowaną władzę nad „wojskiem” podlegającym również prezydentowi jako prezydent innego ministerstwa. Te propozycje nie były tak naprawdę omawiane z powodu sprzeciwu wysokich rangą generałów i ponieważ propozycje te mogły wydawać się politycznym atakiem na Jiang Zemina , ówczesnego przewodniczącego Centralnej Komisji Wojskowej . Wwrzesień 2004Jiang ustąpił ze stanowiska przewodniczącego CMC, a przewodniczący Hu Jintao został jedynym naczelnym dowódcą sił zbrojnych.
N O | Portret | Nazwisko | Początek semestru | Koniec semestru | Przynależność polityczna |
---|---|---|---|---|---|
- |
Mao Zedong Przewodniczący Chińskiego Centralnego Rządu Ludowego (26 grudnia 1893 - 9 września 1976) |
1 st październik 1.949 |
27 września 1954 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
1 |
Mao Zedonga (26 grudnia 1893 - 9 września 1976) |
27 września 1954 |
27 kwietnia 1959 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
2 |
Liu Shaoqi (24 listopada 1898 r - 12 listopada 1969) |
28 kwietnia 1959 |
31 października 1968 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
- |
Song Qingling pełniący obowiązki prezydenta Chińskiej Republiki Ludowej (27 stycznia 1893 r. - 29 maja 1981) |
31 października 1968 |
24 lutego 1972 |
- | |
- |
Dong Biwu po prezydenta Chińskiej Republiki Ludowej (5 marca 1886 r - 2 kwietnia 1975) |
31 października 1968 |
17 stycznia 1975 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
- |
Zhu De Głowa Państwa ( tymczasowe ) (1 st grudzień 1886 - 6 lipca 1976) |
17 stycznia 1975 |
6 lipca 1976 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
- |
Ye Jianying Głowa Państwa (28 kwietnia 1897 - 22 października 1986) |
5 marca 1978 |
18 czerwca 1983 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
- |
Song Qingling Honorowy Prezydent Chińskiej Republiki Ludowej (27 stycznia 1893 r. - 29 maja 1981) |
16 maja Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden |
28 maja Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden |
Chińska Partia Komunistyczna | |
3 |
Li Xiannian (23 czerwca 1909 - 21 czerwca 1992) |
18 czerwca 1983 |
8 kwietnia 1988 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
4 |
Yang Szangkun (5 lipca 1907 - 14 września 1998) |
8 kwietnia 1988 |
27 marca 1993 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
5 |
Jiang Zemin (ur.17 sierpnia 1926) |
27 marca 1993 |
17 marca 1998 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
17 maja 1998 |
15 Marca 2003 |
||||
6 |
Hu Jintao (ur21 grudnia 1942) |
15 Marca 2003 |
15 Marca 2008 |
Chińska Partia Komunistyczna | |
15 Marca 2008 |
14 marca 2013 |
||||
7 |
Xi Jinping (ur.15 czerwca 1953) |
14 marca 2013 |
W trakcie | Chińska Partia Komunistyczna |