Ten artykuł dotyczy władzy postrzeganej w relacjach między jednostkami .
Władza nie jest zdolnością ani atrybutem aktora, jest relacją wymienną między dwoma aktorami społecznymi (jednostkami, grupami społecznymi lub klasami społecznymi), najczęściej asymetryczną, która pozwala jednemu z aktorów na wykonanie drugiego aktu.
Jak powiedział Max Weber , „władza jednej jednostki nad drugą opiera się na jej legitymizacji” i „pytanie brzmi, kto sprawuje władzę (jednostka, klasa społeczna , grupa jednostek ukształtowanych w różny sposób, zbiór populacji) i jak może to stracić, co określa demokratyczny poziom ustroju politycznego ”- od dyktatury po demokrację bezpośrednią .
Weber zwraca uwagę na różne źródła legitymizacji, odpowiadające charakterowi władzy akceptowanej i uznawanej przez rządzonych. Wyróżnia „trzy rodzaje legitymizacji”:
Te trzy typy legitymizacji można łączyć i ewoluować od jednego do drugiego. Na przykład monarchie europejskie przeszły od legitymizacji tradycyjnej władzy (władzy króla) do legalności władzy prawnej. W społeczeństwie demokratycznym rządy oparte na prawomocności władzy pozostawiają silne miejsce legitymizacji charyzmatycznej władzy prezydenta czy premiera (np.) W dużej mierze dzięki interwencji mediów w sferze politycznej.
Lukes początkowo rozwinął swoją teorię władzy w swojej książce Power: a Radical View (1974), a ostatnio ponownie omówił swoją teorię w drugim wydaniu książki Power: a Radical View drugie wydanie (2005). Lukes przedstawia syntezę ostatnich zmian w teorii władzy. Omawia umiejscowienie swoich „trzech wymiarów władzy” w szczególności w odniesieniu do prac Bourdieu , Foucault i gender studies.
W prostym systemie moc może być jedynie równowagą sił (siła moralna lub siła fizyczna). Społeczności ludzkie są jednak złożone i istnieje cała sieć wzajemnych zobowiązań, które wiążą ludzi i zmuszają ich do (lub uniemożliwiają) zachowanie się w określony sposób w określonych warunkach, w niebezpieczeństwie, w przeciwnym razie stracą wszystko lub zostaną uwięzieni. .
Teoria ta zakłada, że ludzie są kontrolowani przez trzy rodzaje władzy: (1) moc decydowania i narzucania decyzji, (2) moc unikania pewnych tematów poprzez usuwanie ich z „porządku obrad”. Oraz (3) przez siłę ideologiczną. Ten ostatni wymiar polega na sile wpływania na myśli i życzenia ludzi bez ich zdawania sobie sprawy, tak że ludzie w końcu robią rzeczy sprzeczne z ich interesami. Głównie w tym trzecim wymiarze władza nie jest już uważana za własność osoby, ale za płynną ideologiczną całość, która mniej więcej odpowiada interesom różnych grup społecznych.