Żeńskie słowo „ potaż ” oznacza, czasami mylone, kilka soli, substancji rozpuszczonych lub związków zawierających potas :
To zamieszanie wynika z następującego współczesnego faktu przemysłowego: KCl przez elektrolizę alkaliczną jest sposobem na uzyskanie KOH.ale także wiele soli typu siarczanu potasu pod działaniem kwasu siarkowego, azotanu potasu pod działaniem kwasu azotowego. Podobnie nadmanganian potasu KMnO 4 i pirofosforan potasu K 4 P 2 O 7 . Węglan potasu jest obecnie również wytwarzany w reakcji karbonatyzacji żrącego potażu K.OH.. Nadal jest stosowany w wyrobach szklanych i emalii, ale także w przemyśle detergentów oraz w kilku popularnych produktach pochodnych przemysłu spożywczego.
W rozszerzeniu, termin potaż oznacza zawartość generycznego K 2 O, jonu K + w nawozach handlowych lub w celu oszacowania produkcji różnych soli potasowych w danej branży lub w skali światowej (32 Mt K 2 O, w tym nawozy potasowe);
W potasowym lub potasowym języku chemii, termin potaż jest często używany, z łatwością lub z łatwością, jako skrót od „ potasu ”, a więc od „siarczanu potasu” zamiast „ siarczanu potasu ”.
Słowo potaż może pochodzić od holenderskiego potas , angielskiego pot ash , niemieckiego Pottasche . To dosłownie sól z „ popielnika lub tygla ”. Rzeczywiście, sól potasowa, trywialnie skracana do potażu, była dawniej otrzymywana przez macerację i ługowanie popiołów roślinnych wodą. Większość gospodyń domowych w XVIII th century używane to w procesie in situ nieświadomie z dodatkową wiedzą generującego tłuszczu, aby „zrobić swoje pranie .”
Zebrany roztwór alkaliczny można w przemyśle ogrzewać w wymienionym tyglu w celu uzyskania suchego produktu, zwanego średniowieczną łacińską zasadą . Ta zasada pochodzenia roślinnego składała się głównie z węglanu potasu. Po umieszczeniu w tym tyglu na przykład mleka wapiennego , reakcja znana jako kausti (fi) kation umożliwiła uzyskanie żrącego potażu, innego silniejszego zasady. To rzeczywiście mocna podstawa .
André HATTERER, Henri KESSLER, artykuł „Potas”, Encyclopædia Universalis, 2001. początek artykułu online