Polipodium

Polipodium Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Polypodium vulgare  : liście Klasyfikacja
Królować Plantae
Sub-panowanie Tracheobionta
Podział Pterydofita
Klasa Filicopsida
Zamówienie Polipodial
Rodzina Polypodiaceae

Uprzejmy

Polipodium
L. , 1753

Rodzaju Polypodium zawiera paproci z Polypodiaceae rodziny zawierający około 500 gatunków, podzielonych na 40 rodzajów.

Etymologia

Nazwa naukowa Polypodium pochodzi od greckiego polus („wiele”) i podion („mała stopa”), nawiązując do kłącza gatunków tego rodzaju z wieloma korzeniami lub licznymi wyrostkami pozostawionymi przy opadaniu liści .

Charakterystyka

Paprocie tego rodzaju mają długie, pełzające kłącze pokryte łuskami. Część nadziemna składa się z liści o długości od 10 do 80  cm z ogonkiem liściowym. Liście sterylne i płodne mają ten sam wygląd: pierzaste do jednopierzastych z małżowiną przyczepioną do osadki na całej ich szerokości (podstawa adnea ). Po zasiedleniu, żyznymi liśćmi są duże owrzodzenia róż bez indusium .

Gatunki Polypodium są na ogół lądowe, ale czasami mogą być epifitami lub epilitami . Są jednym z rzadkich gatunków epifitycznych występujących we Francji.

Zastosowania

To było jak zgnieciony pierwszy składnik pojedynczego catholicum i solutif diaprun ( korzenie paproci dąb ) z morskim farmakopei Zachodzie w XVIII th  wieku .

Kilka odmian, takich jak Polypodium 'Green Wave', jest powszechnie stosowanych jako rośliny ozdobne. ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

Główne gatunki

Uwagi i referencje

  1. Gil Nelson, Paprocie Florydy: przewodnik i przewodnik terenowy , Pineapple Press Inc,2000( czytaj online ) , s.  116.
  2. Jean-Claude Rameau, Dominique Mansion, Gérard Dumé , Flore Forestière française. Równiny i wzgórza , francuski las prywatny,1989( czytaj online ) , s.  215.
  3. (w) Boughton Cobb, Elizabeth Farnsworth i Cheryl Lowe, A Field Guide to Ferns and Their Related Families , Houghton Mifflin Harcourt ,2005( czytaj online ) , s.  192.
  4. Gil Nelson, op. cyt. , s. 117
  5. Yannick Romieux, De la hune au mortier , Éditions ACL, Nantes, 1986.

Zobacz również

Linki zewnętrzne