Prędkość polarny jest krzywą, która charakteryzuje wykonanie maszyny ruchomej stosowany głównie z profilu, w zależności od szybkości przemieszczania urządzenia.
Nawiązując do pracy Otto Lilienthala w dziedzinie aerodynamiki biegunem Lilienthala nazywamy wykres współczynnika siły nośnej w funkcji współczynnika oporu powietrza w układzie osi powiązanych z geometrią profilu lub z kierunkiem lotu.
Biegun prędkości to krzywa, która przedstawia, dla danego samolotu lub profilu skrzydła, prędkość lotu na odciętej (lub powiązany parametr, taki jak współczynnik oporu aerodynamicznego C x ) i prędkość opadania na rzędnej (lub C z ) . Zapewnia dobry przegląd wydajności profilu lub urządzenia. Ta krzywa umożliwia znalezienie teoretycznej maksymalnej gładkości poprzez wykreślenie stycznej do krzywej przechodzącej przez początek.
Zgodnie z teorią cienkich profili biegun prędkości szybowca można przyjąć w postaci ogólnej:
gdzie w jest prędkością opadania względem masy powietrza, a v jest prędkością poziomą w odniesieniu do masy powietrza.
Innym rodzajem biegunów jest we Francji tak zwany biegun Eiffla. Łączy współczynnik siły nośnej ze współczynnikiem oporu. Całkowity opór to suma oporu indukowanego i oporu pasożytniczego. Możemy założyć, że pasożytniczy współczynnik oporu powietrza jest stała. Niech C L będzie współczynnikiem siły nośnej.
Indukowany współczynnik oporu powietrza jest wyrażony w następujący sposób:
π (pi): 3,1416 λ : wydłużenie . Z definicji λ = b² / S, gdzie b to rozpiętość skrzydeł. e : współczynnik Oswalda (mniejszy niż 1), który zależy od rozkładu siły nośnej przęsła.Całkowity opór wynosi zatem:
Zatem krzywa, która daje współczynnik oporu jako funkcję współczynnika siły nośnej, jest parabolą, która jest prawie płaska. Polarny Eiffla oznacza tej krzywej, gdzie tradycyjnie, na osi odciętych podano w C, D , a na osi rzędnych C L .
W płynie i kadłub o żaglowe są określone profile. Połączenie tych profili, jednego aerodynamicznego, a drugiego hydrodynamicznego, determinuje prawie całe zachowanie żaglówki. Wpływ wiatru na ogół jest pomijalny w porównaniu z tymi dwoma profilami. Dlatego też jacht żaglowy charakteryzuje się również biegunem prędkości.
Prędkość statku jest reprezentowana według kąta rzeczywistego wiatru w porównaniu z kierunkiem ruchu żaglówki: od 0 stopni (wiatr wdziera się z przodu łodzi) do 180 stopni (wiatr wieje z tyłu).
Gdy łódź się porusza, wytwarza względny wiatr, który gromadzi się wraz z rzeczywistym wiatrem. Ta akumulacja nazywa się Pozornym Wiatrem . Dlatego należy zwrócić uwagę na podawane wartości, rzeczywisty lub pozorny wiatr, rzeczywisty lub pozorny kąt wiatru. Powszechnie używane zapisy pochodzą z języka angielskiego i są następujące:
Określenie tych biegunów jest dokonywane przez architekta marynarki wojennej za pomocą potężnych komputerów. Symulacje oprogramowania są coraz bliższe rzeczywistości, w wyniku czego próby morskie są coraz rzadsze. Próba morska to metoda w zasięgu żeglarza. Testowanie wymaga dyscypliny dzięki niezawodnym urządzeniom pomiarowym, takim jak różnicowy GPS. Punkt bieguna nie jest określany za pomocą jednego testu, ale dzięki dużej liczbie testów, aby uzyskać średnią z tego.
Biegun polarny żaglówki jest zapisywany w specjalistycznym oprogramowaniu, które w połączeniu z informacjami o pogodzie pozwala na podstawie obliczeń określić najszybszą trasę do celu.
Istnieją dwa rodzaje oprogramowania: