Djado plateau to niewielki masyw około 20000 km 2 , w północno-wschodniej Nigerii . Jedynym miastem w tym masywie jest Dirkou , nawet jeśli nadal istnieją opuszczone miasta i forty. Region jest znany ze sztuki jaskiniowej (często przedstawiającej duże ssaki dawno nieobecne u Djado).
Po raz pierwszy został zbadany przez Europejczyków w 1906 roku przez francuską karawanę dowodzoną przez dowódcę Gabela .
Tworzą ją trzy płaskowyże z piaskowca około 1000 metrów nad poziomem morza i otaczają wielką równinę Madamy . Otoczone jest od północy przez płaskowyż Manguéni , od wschodu przez Tchigai, a od południa przez Grand erg de Bilma . Następnie na zachód rozszerz Ténéré i równinę Tafassasset . Płaskowyż Djado jest jedyną wysepką roślinną i jedynym możliwym przystankiem między światem Toubous na wschodzie a światem Tuaregów na zachodzie.
Djado jest trudno dostępne, jedyna droga prowadząca do masywu prowadzi przez Agadez ; jest to trasa przodków karawan, które transportują sól między Agadezem a warzelniami Bilmy.
Jedyny możliwy przystanek między światem Toubous na wschodzie a światem Tuaregów na zachodzie, Djado jest trudno dostępny. Wspaniałe ruiny ufortyfikowanych miast Djado i Djaba stopniowo zapadają w zapomnienie. Dostęp do nich jest bardzo utrudniony. Pojedyncza droga, przechodząca przez Agadez, pozwala dotrzeć na płaskowyż; jest to tradycyjna trasa karawan solnych między Agadez i Bilma . Miasto Djado dominuje nad okolicą na niewielkiej ostrodze z piaskowca, utworzonej przez błotnistą fortecę. Dziś jest opuszczony, ale niegdyś prosperował dzięki warzelniom solnym. Jego mieszkańcy uciekli z niego z powodu komarów, które po zmroku nawiedzają gaje palmowe. Niewątpliwy przyjeżdżają tam tylko latem, aby zbierać rosnące tam daktyle. Na północnym skraju gajów palmowych, w miejscu zwanym Titilibé, znajdują się ryciny naskalne ( na skale ) zwierząt od dawna nieobecnych (słonie, hipopotamy, żyrafy, strusie, bydło) oraz sceny myśliwskie świadczące o wilgotności regionu w jego prehistoryczna przeszłość.