W geologicznym , A Placer (co jest widoczne \ pla.sɛʁ \ , jak „placere”, tutaj [ 'plasɛːʁ] ), to akumulacja gęstego ułamek okruchowego osadu oddzielonych gęstości podczas transportu, podczas procesu sedymentacji ( osadowej , na przykład eluvia lub tętnienia prądu ). Termin „placer” pochodzi od hiszpańskiego słowa placer, które oznacza „piasek aluwialny”. Wydobywanie kruszarek jest ważnym źródłem złota i cennych minerałów i było główną techniką stosowaną we wczesnych latach wielu gorączek złota , w tym w Kalifornii .
W języku hiszpańskim słowo „ miejsce” w sensie geograficznym i geomorfologicznym oznacza ławicę piasku , błota, a nawet kamieni, z zasady płaską i płytką. W związku z tym słowo to było używane w Indiach Zachodnich do określenia łowisk, w których wydobywano perły , oraz kopalni bogatych w metale .
Pierwotnie słowo „ umieszczanie ” oznacza „przyjemność”. Według matematyka i mitografa Juana Péreza de Moya (es) (ok. 1512-1596), słowo to byłoby użyte ironicznie, ponieważ w przypadku statku osiadanie na mieliźnie nie było przyjemnością. w stanie poruszać się do przodu lub do tyłu.
Placer to najczęściej formacje wywodzące się z kontekstu rzecznego. Na początku geologicznej historii genezy placerów reliefy przenoszą skały źródłowe na wychodnie. Zawierają one w swoich fazach skupienia minerałów minerały, które są nośnikami pierwiastków metalicznych. Fazy te najczęściej występują w niewielkich ilościach względnych w skale (są to tzw. Minerały „pomocnicze”), powstałe w większości kontekstów geologicznych ( metamorfizm , hydrotermalizm , magmatyzm , basen osadowy itp.). Na erozję mechaniczną i chemiczną uwalnia te minerały postaci skała źródło cząstek, które są napędzane i przenoszone przez wodę przez dynamiczny proces flotacji lub saltation. Gdy tylko dynamika wody niosącej wyporność zmniejszy się, czy to na skutek spowolnienia przepływu, rozrzedzenia przepływu, pogłębienia złoża, czy nawet wzrostu lepkości wody (parowanie woda lub dodanie dodatkowego wsadu mineralnego, tworzenie szlamu itp.), cząstki mają tendencję do sedymentacji. Jeśli złoże nie jest masywne i nagłe, zwykle tworzą się pokłady osadu , w których zwykle znajdują się ziarna mineralne, klasyfikowane według wielkości i gęstości cząstek. Ziarna minerałów, które są powszechnie nazywane minerałami ciężkimi , sugerują minerały gęste, ale przez nadużycie języka , gromadzą się u podstawy tych jednostek depozytowych, zgodnie z prawem Stokesa . Jeśli nagromadzenie osadu jest wystarczająco duże, powstają szkła powiększające wzbogacone w minerały lub w kilka pierwiastków metalicznych. Stężenia te są chronione przed możliwym nawrotem erozji i tworzą złoża mineralne typu placer, które mogą stać się złożami, jeśli ich eksploatacja jest ekonomicznie opłacalna.
Placówki o wyjątkowych wymiarach mogą być osadzane podczas dużych wydarzeń geologicznych (takich jak tsunami lub osuwiska ). Podczas wielkiego tsunami 26 grudnia 2004 r. Na odcinku nadmorskim regionu Kerala (Indie) osadzono kilkakilometrowe placyki .