Pierre de La Gorce

Funkcjonować

Fotel 37 Akademii Francuskiej
12 lutego 1914 -2 stycznia 1934
Paul Thureau-Dangin Maurice de Broglie

Biografia

Narodziny	29 czerwca 1846 Zawory
Śmierć	2 stycznia 1934 Paryż
Narodowość	Francuski
Trening	doktor nauk prawnych
Zajęcia	Sędzia , historyk , prawnik
Dziecko	Agnieszki z Gorców
Pokrewieństwo	Paul-Marie de La Gorce (wnuk)

Inne informacje

Członkiem	Christian Art Committee of Nîmes Academy of Moral and Political Sciences (1907-1934) Akademia Francuska (1914-1934)
Nagrody

Pierre de La Gorce (29 czerwca 1846w Vannes -2 stycznia 1934) jest francuskim sędzią, prawnikiem i historykiem, członkiem Akademii Francuskiej .

Biografia

Pierre de La Gorce urodził się w rodzinie starej burżuazji z Flandrii , potomkiem Jean-Étienne de La Gorce (1711-1800), mieszczanina z Maubeuge ( północ ). Jego ojciec był żołnierzem Restauracji i Monarchii Lipcowej . Osierocony przez młodą matkę, został powierzony cioci w Maubeuge . Jest dziadkiem Paula-Marie de La Gorce (1928-2004), dziennikarza, pisarza i historyka.

Ukończył studia średnie w kolegium religijnym w Douai , następnie pod wpływem ojca zwrócił się do sądownictwa i uzyskał stopień doktora nauk prawnych w 1870 r. Najpierw jako sędzia zastępca, potem zastępca, stacjonował kolejno w Rocroi w Montreuil. , w Béthune i Saint-Omer .

W 1880 r. Złożył rezygnację, ponieważ jego katolickie sumienie zabraniało mu udziału w stosowaniu dekretu z mocą ustawy o zborach poszukiwanych przez Julesa Ferry'ego .

Następnie poświęcił się historii i napisał wiele dzieł na dużą skalę.

Otrzymał Grand Prix Gobert od Académie française w 1900 roku.

Pierre de la Gorce został wybrany do Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w 1907 roku , a następnie do Akademii Francuskiej12 lutego 1914, tego samego dnia co Alfred Capus i Henri Bergson . Wygrywa z Camille Jullian 16 głosami przeciwko 9 i zajmuje stanowisko Paula Thureau-Dangina . To Henri de Régnier przyjął go pod kopułą25 stycznia 1917. On sam przyjmie André Chevrillon w 1921 roku.

On umarł na 2 stycznia 1934a Maurice de Broglie zastąpił go w Académie française. Pierre de la Gorce był trzykrotnie wdową, a jego ostatnia żona zmarła w 1922 roku.

Główne prace

Historia Drugiej Republiki Francuskiej (2 tomy, 1886)
Historia Drugiego Cesarstwa (7 tomów, 1894-1906), nagroda Alfred-Née od Académie française w 1895 roku
Religijna historia rewolucji francuskiej (5 tomów, 1909-23) Tekst online: [1]
Poprzez chrześcijańską Francję, studia i portrety (1920)
Przywrócenie: Ludwik XVIIl (1926)
Przywrócenie: Karol X (1928)
Louis-Philippe (1830-1848) (1931)
Napoleon III i jego polityka (1933)
Męczennicy i apostaci w obliczu terroru (1793-1794) (1934)
Podbój Algierii (1934 - Flammarion)
Podczas Drugiego Cesarstwa (1935)

Zobacz też

Bibliografia

(en) Stuart Campbell, Powrót do Drugiego Imperium. A Study in French historiography , Rutgers University Press , New Brunswick (New Jersey), 1978, XV , 231 s.
(fr) „Potrójne wybory Akademii Francuskiej”, Le Miroir ,22 lutego 1914
(fr) Jean-Francis Gervais, „Manicheizm historyka: Pierre de la Gorce and the nations of his time”, Revue d'histoire diplomatique , lipiec-Grudzień 1974, s. 332
(fr) Jean-Francis Gervais, „Teoria zmiany w historii: Pierre de la Gorce”, Revue d'histoire moderne et contemporaine , styczeń-Marzec 1977, s. 96-109
(en) Agnès de La Gorce , Powołanie jako historyk: Pierre de La Gorce , Plon, Paryż, 1948, 225 s.

Bibliografia

Pierre-Marie Dioudonnat , Le Simili-Nobiliaire-Français , wyd. Sedopols, 2012, s. 452

Pierre de La Gorce

Biografia

Główne prace

Zobacz też

Bibliografia

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne