Pierre Lagarde (malarz)

Pierre Lagarde
Narodziny 2 grudnia 1853
Paryż
Śmierć 12 grudnia 1910
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Imię urodzenia Pierre-Eugène Lagarde
Narodowość Francuski
Czynność Malarz , pastelista
Tata Charles-Paul Lagarde ( d )
Matka Sophie-Amélie-Laure Lagarde ( d )
Rodzeństwo Paul Lagarde ( d )
Różnica Kawaler Legii Honorowej

Pierre Eugène Lagarde , urodzony w Paryżu dnia2 grudnia 1853 i zmarł w Paryżu dnia 12 grudnia 1910, jest francuskim malarzem historycznym i pastelistą .

Biografia

W 1875 roku, burmistrz 15 wieku Pan Sextius Michel zaproponował dekoracji ścian sali weselnej ratusza i nazwy artysty 15 wieku został podniesiony: Pan Armand Félix Marie Jobbé-Duval . Jest to projekt Ferdynanda Humberta ( 1842 - 1934 ), który skojarzył z nim swojego przyjaciela Pierre'a Lagarde, który ostatecznie zostanie wybrany na22 lipca 1884, dacie, w której otrzymali Nagrodę Egzekucyjną za zdobienie ścian sali weselnej.

W 1900 roku otrzymał zamówienie od pana Stéphane Adolphe Dervillé , przewodniczącego rady dyrektorów Compagnie des Chemins de fer de Paris w Lyonie i na Morzu Śródziemnym ; (PLM), a także 26 innych malarzy do dekoracji, przejścia i pomieszczeń restauracji: Le Train bleu w Gare de Lyon w Paryżu, które szybko zostanie zastąpione płótnem Billotte: „  The Institute of Paris  ”. Te prace dekoracyjne były wykonywane pod czujnym okiem odpowiedzialnego za nie architekta, pana Mariusa Toudoire'a .

Jest członkiem Stowarzyszenia Artystów Francuskich, sponsorował Henri Lebasque i współpracuje z Camille Bernier , Fernandem Lequesne ( 1856 - 1918 ); Désiré Alfred Magne ( 1855 - 1936 ); Martin-Breton i Frédéric Humbert prenumerują Opéra Garnier w Paryżu.

Pierre Lagarde był szwagrem aktorki Jeanne Samary , której brata poślubiła w 1880 roku, finansisty Paula Lagarde , pomimo sprzeciwu rodziców.

Malarz z siedzibą w Pere Lachaise z ojcem i matką w kaplicy rodzina Lagarde Segonzac ( 25 th  Division drogowe Moliera).

Pracuje

(niewyczerpująca lista)

Rysunki, akwareleObrazy

Targi

Muzea, zabytki

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Autorytet BnF

Linki zewnętrzne