Pierre Glaudes

Pierre Glaudes Pierre Glaudes, francuski historyk literatury, luty 2020 Biografia

Narodziny	7 sierpnia 1957
Narodowość	Francuski
Trening	École normale supérieure (Paryż) École normale supérieure de Saint-Cloud (od1976)
Czynność	historyk literatury

Inne informacje

Członkiem	Firma Chateaubriand ( d )
Kierownik	Georges Mailhos ( d )

Pierre Glaudes (urodzony w 1957 ) to francuski historyk z literatury .

Biografia

Urodzony 7 sierpnia 1957Pierre Glaudes jest byłym studentem École normale supérieure de Saint-Cloud (promocja L1976), współpracownikiem nowoczesnej literatury , doktorem (1983) i doktorem literatury (1986).

Po nauczaniu na Uniwersytecie w Grenoble , w 2007 roku został profesorem literatury na Uniwersytecie Paris-IV .

Jest członkiem zarządu Société Chateaubriand .

Pracuje

Poświęcił swoje prace do kwestii ogólnej literatury i pisarzy XIX th  wieku, w tym Chateaubriand , Balzaca , Prosper Mérimée i Villiers de l'Isle-Adam .

Wybitny Mirbellian, specjalista Joseph de Maistre, redaktor dzieł Barbey d'Aurevilly i Léona Bloya, Pierre Glaudes umiejętnie wprowadza do dialogu krytykę literacką i postfreudowska psychoanalizę. Proponowana przez niego asymilacja między lasem Atala a „ogromną piersią” pozostaje wzorowa: ta pierś „wzbudza zazdrość” dziecka-Chateaubrianda, „ponieważ zawiera w jego oczach całe „bogactwo” dziecka. wyobrażalne „skarby”: niemowlęta, ekskrementy, a przede wszystkim penis, który zostawił tam Ojciec. „W sposób komplementarny Pierre Glaudes identyfikuje w powieści cesarza Victora Segalena, René Leysa , „postać matczynego penisa”.

Publikacje

Pracuje

• Teksty przeciwne. Eseje w psychoanalizie literackiej (Toulouse, Ombres, 1990).
• Postać (University Press of France, Que sais-je?, 1998, z Yves Reuter).
• Atala, pragnienie kanibali (Presses Universitaires de France, 1994).
• Joseph de Maistre i postacie historyczne (księgarnia Nizet, 1997).
• L'Essai (Hachette, 1999, z Jean-François Louette).
• La Peau de chagrin Honoré de Balzac (Gallimard, Foliothèque, 2003).
• L'Œuvre romański Léona Bloya (Toulouse, Presses Universitaires du Mirail, 2006).
• Wiadomości z Mérimée (Gallimard, Foliothèque, 2007).
• Estetyka Barbey d'Aurevilly (Classiques Garnier, 2009).
• Léon Bloy, literatura i Biblia (Les Belles Lettres, 2017).

Edycje

• Jean Cocteau - Jacques Maritain , Korespondencja 1923-1963, z listem do Jacquesa Maritaina i odpowiedzią do Jeana Cocteau (Gallimard, Cahiers de la NRF, 1993, z Michelem Bressolette).
• Leon Bloy:
  • Czasopismo niepublikowane (Lozanna, L'Âge d'homme, 1996-2013, aktualne wydanie, pod jego kierownictwem oraz Michela Maliceta i Josepha Royera, 4 vol. Published).
  • Opowieści uwłaczające (Genewa, Slatkine, Fleuron, 1997).
  • Dziennik (red. Robert Laffont, 1999, 2 tom).
  • Sueur de sang (Nantes, Editions Le Passeur, 2000).
  • Pogrzeb naturalizmu (Les Belles Lettres, 2001).
  • Zdesperowany (Garnier-Flammarion, 2010).
  • Léon Bloy dziennikarz , wybór felietonów i broszur (Flammarion, „GF”, 2019).
• Jules Barbey d'Aurevilly  :
  • Les Diaboliques (LGF, Klasyczna książka kieszonkowa, 1998).
  • Praca krytyczna (Belles Lettres, 2005-2009, aktualne wydanie, pod jego kierownictwem i Catherine Mayaux , 6 vol.).
  • Le Chevalier Des Touches (LGF, Klasyczna książka kieszonkowa, 2007).
  • Dziennikarz Barbey d'Aurevilly, wybór i prezentacja artykułów i kronik, Flammarion, „GF”, 2016.
  • L'Ensorcelée , Paryż, Classiques Garnier, „Biblioteka XIX wieku”, 2017.
• Auguste de Villiers de L'Isle-Adam  :
  • Vera i inne okrutne opowieści (LGF, Le Livre de Poche, Libretti, 2004).
  • Okrutne opowieści; nowe okrutne opowieści (poprawione, poprawione i wprowadzone przez Pierre-Georges Castex , Classiques Garnier, 2012).
• Joseph de Maistre , Works, a następnie Słownik Josepha de Maistre (Robert Laffont, Bouquins, 2007).
• Honoré de Balzac  :
  • Sceny z życia politycznego  : Epizod Terroru , Mroczna sprawa , Poseł Arcis , Z. Marcas , w Komedii ludzkiej , t. . 17 (Klasyka Garnier / Le Monde, 2009).
  • Sceny z życia wojskowego  : Chouans lub Bretania w 1799 , Pasja na pustyni , w La Comédie humaine , t. . 18 (Klasyka Garnier / Le Monde, 2009).
• Octave Mirbeau , Dziennik pokojówki (LGF, Le Livre de Poche, „Les Classiques de Poche”, 2012).

Bibliografia

1. Zawiadomienie BNF .
2. Badania "Glaudes Pierre", na lyon-normalesup.org/Annuaire .
3. „  Glaudes Pierre  ” , na paris-sorbonne.fr .
4. Edytowane przez Georges Mailhos, Léon Bloy, Le Désespéré: studium kryzologiczne (rozprawa doktorska w formie pisemnej ), Tuluza, Uniwersytet Toulouse-II,1983, 377  s. ( SUDOC  041184882 ).
5. Edytowane przez Georges Mailhos, L'Œuvre romanesque de Léon Bloy: pisanie tajemnic i tajemnic pisania (państwowa teza w listach), Tuluza, Uniwersytet Toulouse-II,1986, 866  s. ( SUDOC  043767168 ).
6. „  Zarządzanie firmą Chateaubriand  ” , na stronie Société Chateaubriand (dostęp 31 lipca 2020 r . ) .
7. Pierre Glaudes, Atala, kanibal pragnienie , Paryż, PuF,1994, s. 38-39.
8. Pierre Glaudes, „  René Leys i podwójna gra  ”, Cahier de l'Herne ,1998, s.  225.
9. Michel Contat , "  Dostawy  " , na lemonde.fr ,20 sierpnia 1999 r..
10. Patrick Kéchichian , "  The" effect " of God  " , na lemonde.fr ,21 stycznia 2000
11. Patrick Kéchichian , "  Léon Bloy i naturalizm  " , na lemonde.fr ,8 listopada 2001.
12. Patrick Kéchichian , "  Critical Work Tome III , Jules Barbey d'Aurevilly  " , na lemonde.fr ,27 marca 2008.
13. Antoine Compagnon , "  Ciekawe dziecko oświecenia  " , na lemonde.fr ,3 maja 2007 r..

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Narodowa Biblioteka Dietetyczna
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
  .