Senator Wspólnoty | |
---|---|
8 lipca 1959 -16 marca 1961 | |
Zastępca szóstego okręgu Seine-Maritime | |
9 grudnia 1958 -9 października 1962 | |
Maurice Georges | |
Przewodniczący Rady Generalnej Seine-Maritime | |
1958-1964 | |
Deputowany do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, Francja | |
16 kwietnia 1956 -21 kwietnia 1959 | |
Przewodniczący komitetu nadzorczego Caisse des Dépôts et Consignations | |
1956-1963 | |
Minister ds. Działań i rachunków publicznych | |
11 sierpnia 1951 -8 marca 1952 | |
Burmistrz Le Havre | |
13 grudnia 1947 -18 marca 1954 | |
Prezes Havre Bar Association ( d ) |
Narodziny |
12 września 1897 Le Havre |
---|---|
Śmierć |
22 marca 1965(w wieku 67 lat) Le Havre |
Imię urodzenia | Pierre Octave Courant |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Polityk , prawnik |
Partia polityczna | Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopskich |
---|---|
Członkiem |
Międzynarodowe Stowarzyszenie Prawa ( en ) Francja-Izrael |
Nagrody |
Narodowy Order Legii Honorowej Orderu Franciszka Komandora Orderu Leopolda |
Pierre Courant jest francuskim prawnikiem i politykiem , urodzonym dnia12 września 1897w Le Havre i zmarł dalej22 marca 1965 w swoim rodzinnym mieście.
Prawnik , były przewodniczący adwokatury, Pierre Octave Courant został wybrany zastępcą z szóstego okręgu Seine-Inférieure (obecnie Seine-Maritime ) do dwóch krajowych zgromadzeń konstytucyjnych, a następnie do Zgromadzenia Narodowego jako niezależny republikanin ( CNI ) od 1946 do 1962.
Opowiadał się za powrotem generała de Gaulle'a do władzy w 1958 roku .
Był burmistrzem Le Havre od 1941 do 1944, a następnie od 1947 do 1954. Radny generalny od 1945, był przewodniczącym zgromadzenia departamentalnego. Był członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy . Był przewodniczącym komisji nadzorczej Caisse des Dépôts et Consignations od 1956 do 1963 .
W tej ostatniej posłudze jego motto brzmi: „Budować to przede wszystkim akt woli”. Pierre Courant uchwala ustawę, która ustanawia szereg interwencji ułatwiających budowę mieszkań zarówno z punktu widzenia gruntów, jak i finansowania oraz aparatury produkcyjnej. W 1953 r. Utworzenie obowiązkowego wkładu firm w wysiłek budowlany (1% masy wynagrodzeń dla firm zatrudniających powyżej 10 pracowników) wprowadziło dodatkowe środki na budowę mieszkań socjalnych.