Śmierć | 1623 |
---|---|
Czynność | Poeta |
Pierre Berthelot , urodzony w XVI th wieku i zmarł prawdopodobnie w 1623 roku , jest poeta satyryczny francuski .
Współczesny i przyjaciel Régniera , Berthelot wziął go za wzór. Nie mając tak dużej wyobraźni i gustu jak on, wyróżniał się podobnie jak on swobodą i komicznym zacięciem.
Większość jego utworów wyróżnia się epigramatyką oraz naturalnością i łatwością, dwiema cechami wówczas dość rzadkimi nawet wśród najsłynniejszych poetów. Talenty, które zapewniły mu szacunek współczesnych, oddał w służbę satyr i epigramatów pełnych naturalności i opuszczenia i bardzo wyuzdanych.
Podobnie jak Régnier żył w stanie wojny z Malherbe , przeciwko którego jarzmowi zbuntował się kapryśny geniusz większości ówczesnych poetów. Berthelot nie wybaczył mu, podobnie jak jego przyjacielowi Régnierowi, że wprowadził do francuskiej poezji reguły, których przestrzeganie nie przestało wprawiać w zakłopotanie sympatycznych leniwych ludzi, którzy chcieli uczynić ze sztuki robaków zabawę, a nie naukę. Malherbe właśnie wysłał Madame de Bellegarde pokój, w którym nazwał tę damę „Merveille des Merveilles”. Berthelot sparodiował go w dość ostry sposób:
Mając sześć lat, robiąc odę, I ustanawiać prawa na swój sposób. Można to łatwo zrobić; Ale żeby oczarować nasze uszy Przez cud cudów, Nie może byćMenage w swoim Komentarzu do Malherbe donosi, że ten ostatni był wystarczająco wrażliwy na jeden z satyrycznych epigramatów Berthelota, by zemścić się za zniewagę, którą, jak sądził, otrzymał: zwrócił się do dżentelmena z Caen, jednego z jego przyjaciół, nazwiskiem La Boulardière .aby się trzymało. Berthelot zemścił się, wykonując swój sarkazm i kpinę z podziwianej de Malherbe, wicehrabiny Auchy, która wyraziła zgodę na pobicie, parodiując skierowane do niej wersety.
Wiersze Berthelot zostały częściowo zbierane w 1618 , a te z Sigogne , Regnier, MOTIN , Maynard, i innych, w satyryczny gabinetu .
Znamy jedynie pod jego nazwiskiem zbiór zatytułowany Les Soupirs d' amore (Paryż, 1646, in-8 °). Jego satyry i fraszki publikowane były w Gabinecie Satyrycznym .