| Narodziny |
10 czerwca 1923 Amiens ( Somma ) |
|---|---|
| Śmierć |
16 marca 2008 Sceaux ( Hauts-de-Seine ) |
| Narodowość | Francuski |
| Małżonka | Geneviève Pinchemel ( d ) |
| Trening | Uniwersytet Paryski (La Sorbonne) |
|---|---|
| Papiery wartościowe | profesor Uniwersytetu |
| Zawód | Geograf |
| Pracodawca | Uniwersytet Nauki i Technologii w Lille |
| Pracuje |
|
| Podejście |
Geografia człowieka Epistemologia geografii |
| Nagrody | Nagroda Vautrin-Lud (2004) |
Philippe Pinchemel , urodzony dnia10 czerwca 1923w Amiens ( Somma ) i zmarł dnia16 marca 2008w Sceaux ( Hauts-de-Seine ) jest francuskim geografem .
Uczeń Lycée d'Amiens (gdzie odnalazł swoje „powołanie” jako geograf, według niego), następnie student Sorbony, został uczniem André Cholley i przeniósł się w kierunku agrégation w geografii. Zgodnie z ówczesną tradycją uniwersytecką obronił dwie prace magisterskie: jedną z geomorfologii poświęconą kredowym równinom basenów paryskiego i londyńskiego; drugi w geografii człowieka poświęconej wyludnianiu się wsi w Pikardii (regionie, do którego jest silnie przywiązany).
Adiunkt, a następnie starszy wykładowca na Uniwersytecie w Lille w latach 1954-1965, interesuje się geografią miejską i przemysłową, tematem, który pogłębia, kierując w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku ogólną edukacją geografii miejskiej w Instytucie Urbanistyki im. Uniwersytet Paryski .
Wraz ze swoimi geografami i kolegami socjologami studiuje „niedorozwój” Północy. Pinchemel wkracza zatem na ścieżkę planowania regionalnego , studiując w szczególności tworzenie uniwersytetów lub kwestię dużych kompleksów. Będzie opowiadał się za projektem geografa zajmującego się planowaniem, to znaczy postawy badacza, który wykorzystuje swoją wiedzę w czyn.
Mianowany profesorem Sorbony w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku , spotkał marksistowskich geografów, takich jak Pierre George . W zamieszaniu ideologicznym i intelektualnym na uniwersytecie, Philippe Pinchemel coraz bardziej interesuje się epistemologią i historią dyscypliny.
W 1963 r. Przewodniczył redakcji nowego magazynu Hommes et Terres du Nord utworzonego przez Société de géographie de Lille. W 1967 roku założył wraz z mediewista Michel Mollat du Jourdin Centrum Historii Geografii i geografii historycznej .
W 1968 roku, kierując się swoimi obawami, został powołany przez Jeana Drescha na przewodniczącego komisji do spraw historii myśli geograficznej w ramach Międzynarodowej Unii Geograficznej . Komisja ta jest odpowiedzialna za odnowienie epistemologicznych zagadnień dyscypliny. Będzie też przewodniczącym komisji epistemologii i historii geografii ( 1973 - 1988 ) Francuskiego Komitetu Geografii Narodowej.
Poprzez badania epistemologiczne nad swoją dyscypliną, Philippe Pinchemel podjął próbę zdefiniowania geografii (poprzez analizę jej podstaw), jej obiektów (pomagając zdefiniować podstawowe pojęcia dotyczące środowiska, regionu i terytorium, krajobrazu, jego metod i narzędzi (zwłaszcza do badania Systemy kosmiczne) .Cytując spuściznę Paula Vidala de la Blache , chętnie cytuje swoje słynne zdanie, zgodnie z którym geografia jest nauką o miejscach, a nie ludzką. od współczesnej geografii po nauki społeczne, zajmuje się ponownym skupieniem się na geografii. to, co nazywa interfejsem naziemnym, Na tym interfejsie zachodzą dwa procesy: humanizacja (lub transformacja środowiska naturalnego) i uprzestrzennienie (lub organizacja przestrzenna przez bieguny, sieci, podziały administracyjne lub polityczne).
La Face de la Terre, którą pisze wraz ze swoją żoną Geneviève Pinchemel, jest kulminacją jego intelektualnej podróży, refleksji nad ponownym ukierunkowaniem geografii. To manifest na rzecz jedności dyscypliny. Geografię definiuje się jako badanie pisma społeczeństw ludzkich na naturalnym styku Ziemi, pismo, które odzwierciedla geograficzne działanie ludzi, złożone pismo składające się z linii, punktów, powierzchni, kształtów, objętości i kolorów. Stamtąd Pinchemel opracował ogólną i ambitną koncepcję geografii: dostęp do „inteligencji interfejsu ziemskiego”. Dla niego dyscyplina to jednocześnie wiedza, działanie i myśl.
Philippe Pinchemel rozsławił miasto wielkich dzieł anglojęzycznych nową geografię , tłumacząc i edycji, w roku 1970, Analysis Przestrzennego w geografii człowieka przez Petera Haggett i Geografia rynków i detaliczna przez Brian Berry . Od lat dziewięćdziesiątych Philippe Pinchemel publikował w zbiorach Komitetu Prac Historyczno-Naukowych prace geografów (często zapomniane lub ignorowane przez środowisko naukowe), pomagające wyjaśnić podstawy geografii (epistemologiczne i historyczne) oraz świadczące o chęci kontynuowania zdefiniować jego „istotę”. W ten sposób została opublikowana we Francji Historia myśli geograficznej angielskiego geografa Clarence J. Glackena lub ponownie wydana The Man and the Earth przez Erica Dardela , praca, która wywarła wpływ na wielu współczesnych geografów, ale także prace mało znane w okresie międzywojennym, takie jak „Noirs et Blancs” Jacquesa Weulersse'a i „Peuples et nations des Balkans” Jacquesa Ancela .