Philippe Levillain

Philippe Levillain Funkcjonować

Prezes Towarzystwa Historii Francji
2012
Françoise Michaud-Fréjaville ( d ) Martine Constans ( d )

Biografia

Narodziny	27 listopada 1940 Paryż
Narodowość	Francuski
Trening	École normale supérieure (Paryż)
Zajęcia	Historyk , profesor uniwersytecki
Małżonka	Henriette de Cassaigne de Beaufort de Miramon ( d ) (od1970)
Dzieci	Charles-Edouard Levillain ( d ) Armand Levillain ( d )

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Paryski-Nanterre (do2008)
Pole	Historia katolicyzmu i papiestwa
Członkiem	Instytut Uniwersytecki Francji (1998-2003) Papieski Komitet Nauk Historycznych (2003) Akademia Nauk Moralnych i Politycznych (2011)
Stronie internetowej	philippe-levillain.pagesperso-orange.fr/Site_Philippe_Levillain/Bienvenue.html
Nagrody

Philippe Levillain , urodzony dnia27 listopada 1940w Paryżu , jest francuski historyk i profesor od historii . Specjalista od historii katolicyzmu i papiestwa , w szczególności autor słownika historycznego papiestwa.

Biografia

Były uczeń Lycée Montaigne w Bordeaux , École normale supérieure (1961-1965), agrégé d'histoire (1965), był asystentem historii (1967-1975), a następnie adiunktem (1975-1981) na Uniwersytecie im. Uniwersytet Paryski X-Nanterre . Podtrzymuje w 1972 roku pracę doktorską z cyklu 3 e , zatytułowaną Sobór Watykański II i jego procedury , pod kierunkiem Rene Remonda w Nanterre. Został oddelegowany do Szkoły Francuskiej w Rzymie , gdzie był kierownikiem studiów nad historią nowożytną i współczesną (1977-1981). Pracę państwową obronił w 1979 r. i został profesorem historii współczesnej na Uniwersytecie Lille-III (1982-1986), a następnie na Uniwersytecie Paris X-Nanterre. Jest emerytowanym profesorem .

Jest specjalistą od historii katolicyzmu i papiestwa (był m.in. attache prasowym ambasadora Francji przy Stolicy Apostolskiej w 1965), autorem kilku książek o Stolicy Apostolskiej , kierował Słownikiem Historycznym Papiestwa .

Został wybrany na członka Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w dniu19 grudnia 2011, następca historyka Pierre Chaunu , którego chwali18 marca 2013 r..

W 2012 roku przewodniczył Towarzystwu Historii Francji .

Jest jednym z gospodarzy spektaklu Les Lundis de l'Histoire o kulturze Francji , od 1982 roku do końca spektaklu wczerwiec 2014.

Piekarz, grabarz monarchii , Flammarion, 1982 ( nagroda Bigueta 1983)
Albert de Mun: Francuski katolicyzm i rzymski katolicyzm od Syllabusa do wiecu , Szkoła Francuska w Rzymie, 1983
Narody i Stolica Apostolska w XX th wieku , Fayard, 2003
Moment Benedykta XVI , Fayard, 2008
Rzym nie jest już w Rzymie - M gr Lefebvre i jego kościół , Perrin, 2010
Grzmiące papiestwo , Tallandier, 2015.
The Honor Roll , South West Publishing,wrzesień 2020, 168 s.

Prace napisane we współpracy

Z François-Charles Uginet, Watykan czy granice łaski , Paryż, Calmann-Lévy, 1992.
Słownik historyczny papiestwa , Fayard, 2006 (kierunek książki).
Paweł VI a nowoczesność w Kościele , Akty Kolokwium Rzymskiego (1983), Szkoła Francuska w Rzymie, 1984.
„Rzym jedynym przedmiotem mojej urazy”, Regards critiques sur la papauté , Rzym, École française de Rome, 2011 ( Przebieg kolokwium zorganizowanego w Paryżu w dniu 34 października 2008 przez Francuski Instytut Uniwersytecki).