Król Albanii ( w ) |
---|
Książę |
---|
Narodziny |
1276 lub 10 listopada 1278 Neapol |
---|---|
Śmierć |
24 grudnia 1331 lub 26 grudnia 1331 Neapol |
Pogrzeb | Kościół San Domenico Maggiore |
Rodzina | Dom Anjou-Taranto ( d ) |
Tata | Karol II Andegaweński |
Matka | Maria Węgierska |
Rodzeństwo |
Éléonore d'Anjou Robert I z Neapolu Karol Martel Węgier Raymond-Bérenger d'Andria ( en ) Pierre Tempesta Louis d'Anjou Marie d'Anjou Marguerite d'Anjou Blanche d'Anjou Jean de Durazzo |
Małżonkowie |
Thamar Angel Komnen ( w ) (od1294) Katarzyna de Valois-Courtenay (od1313) |
Dzieci |
Ludwik Taranto Małgorzata z Tarantu ( d ) Karol z Tarantu ( en ) Piotr z Tarantu ( d ) Blanche z Tarantu ( d ) Filip d'Anjou ( en ) Filip II z Tarantu Jean d'Anjou ( en ) Robert z Tarantu Małgorzata z Tarent ( d ) |
Religia | katolicyzm |
---|
Filip I st z Anjou , urodzony10 listopada 1278, zmarł w Neapolu dnia26 grudnia 1331, książę Tarenty i Achai , „despota Rumunii” z pierwszego małżeństwa i cesarz (tytularny) Konstantynopola z drugiego małżeństwa, syn Karola II Andegaweńskiego , króla Neapolu i Marii Węgierskiej . Powinien był odziedziczyć przez małżeństwo Despotata Epiru i przyjąć tytuł „despoty Rumunii” po śmierci Despota Nicefora I st Dukas .
W 1294 roku ojciec założył dla niego duży majątek, w ramach projektów ekspansji na wschód królestwa Neapolu . W lutym, z okazji swojej inwestytury, nadał mu księstwo Tarentu, a następnie zorganizował letnie małżeństwo z Tamar (w) córką i dziedziczką Nicefora I pierwszego despoty Epiru i Anny Cantacuzino; czekając na odziedziczenie Epiru, młoda dziewczyna przywiozła w posagu cztery twierdze Aetolii-Akarnanii . Z okazji ślubu Karol scedował także na Filipa zwierzchnictwo nad księstwem Achai , księstwem ateńskim i ich podległościami oraz prawa do Albanii . Ograniczony swoimi obowiązkami we Włoszech , wysłał gubernatorów, by zarządzali jego ziemiami w Epirze .
Philippe został oskarżony wraz ze swoim bratem Robertem o walkę z królem Sycylii Fryderykiem II w 1299 roku , ale chcąc uzyskać chwałę sukcesu w pojedynkę, natychmiast zaangażował swojego brata w walkę pod Falconara, gdzie został ranny i wzięty do niewoli. W ten sposób Andegaweńczycy z Neapolu zostali zmuszeni przez jego porażkę do rezygnacji z wyprawy.
Zwolniony w 1302 r. dzięki pokojowi z Caltabellotta , starał się uzyskać hołd swego szwagra Tomasza dla Epiru, do którego odebrał się dzięki małżeństwu. Po odmowie Thomasa i jego matki Anny, ekspedycja Andegawenów została bezskutecznie wysłana do despotatu w 1303 roku.
W czerwiec 1306, udał się do Grecji, aby objąć księstwo Achaia po obaleniu księcia Filipa Sabaudzkiego , w towarzystwie 10 000 żołnierzy, w tym 4000 konnych. Odniósł pewne sukcesy w starciu z Grekami z despotatu Mistry, a następnie udał się do Epiru, gdzie jego wyprawa zakończyła się niepowodzeniem. Jego armia, dziesiątkowana przez choroby, wróciła do Włoch.
W 1315 , Florencja , w walce z gibelinami z Pizy , poprosił o pomoc do króla Neapolu, który wysłał do nich swego brata Philippe na czele armii. Bitwa między dwiema armiami miała miejsce pod Montecatini i Filip, mimo odwagi i wysiłków, przegrał bitwę wraz ze swoim bratem Piotrem, hrabią Gravina i najstarszym synem Karolem.
W 1318 roku odniósł więcej sukcesów u boku swojego brata Roberta Mądrego, króla Neapolu, kiedy bronili Genui przed Gibelinami.
Zmarł w Neapolu dnia 26 grudnia 1331.
Ożenił się w L'Aquila w 1294 Tamar Angel (1277-1311), córka Nikefora I st , despoty Epiru i Anne Cantacuzino. Oni mieli :
Wyrzekł się Itamara w 1309 i ożenił się w drugim małżeństwie w Fontainebleau w 1313 Katarzyny II Valois-Courtenay , tytularnej cesarzowej Konstantynopola , córki Karola Francji , hrabiego Valois i Katarzyny de Courtenay (1274 - 1307). Oni mieli :