Historycznie rzecz biorąc, farmakopea to praca encyklopedyczna wymieniająca głównie rośliny do celów leczniczych , ale także substancje pochodzenia zwierzęcego lub mineralnego, a ostatnio także substancje chemiczne.
Wśród ważnych farmakopei opublikowanych w czasach współczesnych należy wymienić Nuovo ricettario composto dal Collegio dei Dottori di Firenze (1498), a także doktora Abula Qasima ibn Mohammeda al-Ghassaniego (1610), Nicolasa Lémery'ego (1697) , John Quincy (1749) i Antoine Jourdan (1828).
Obecnie termin ten ogólnie określa oficjalne i regulacyjne kompendium surowców dopuszczonych w kraju lub grupie krajów do produkcji leków . Istnieją farmakopee krajowe, takie jak farmakopea francuska, zwana Codex Medicamentarius Gallicus do 1963 r., Oraz farmakopee międzynarodowe, takie jak farmakopea europejska , publikowana przez Radę Europy i publikowana na całym świecie przez WHO .
Przez metonimię termin farmakopea określa również wszystkie leki, często rośliny, stosowane w danym regionie lub w danym czasie. Mówimy więc o tradycyjnej farmakopei.
Termin ten wywodzi się z hellenistycznego greckiego φαρμακοποιΐα / farmakopoiía , „sztuka przygotowywania leków”, która sama w sobie pochodzi od φάρμακον / pharmakon = medycyna, po której następuje rdzenia czasownikowego ποι- / poi- = robić i wreszcie abstrakcyjne zakończenie - ια / - m.in.
Jak apteka qu'ouvrage farmakopei zastąpił antidotaire Średniowiecze ( synonim ) lub lista leków dokonanych od narkotyków. Aqrabadin Arabów był również listą „leków złożonych”, a nie prostych leków, takich jak Materia medica firmy Dioscorides (zioła, rośliny, lekarstwa proste).
Oparty na ekstraktach z roślin leczniczych stosowany jest do czasów współczesnych w Europie oraz w społeczeństwach pierwotnych. Jest niezbędny w tradycyjnej medycynie chińskiej, ponieważ wymienia wszystkie rośliny i minerały stosowane w leczeniu chorób ( wywary , proszki itp .). Jako przykład starożytnej tak zwanej farmakopei morskiej można wymienić farmakopeę Francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej .
Porozumienia zostały dokonane między trzech „wielkich” farmakopei (the European Farmakopei The Farmakopei Amerykańskiej ( USP ), przy czym Farmakopei Japońskiej ) w celu ujednolicenia sposobu prezentacji monografii i tak dalej. We Francji ustawa „Grenelle II” z 2010 r. Nakłada na rząd obowiązek przedłożenia parlamentowi sprawozdania w sprawie „metod zachęcania i rozwijania badań w dziedzinie waloryzacji i eksploatacji farmakopei terytoriów zamorskich” (art. 97). .