Petro Trad
Petro Trad
| Premier Libanu | |
|---|---|
| 1 st sierpień -25 września 1943 | |
| Ayoub Tabet Riyad es-Solh | |
| Prezydent Libanu | |
| 22 lipca -21 września 1943 | |
| Ayoub Tabet Bechara el-Khoury | |
| Przewodniczący parlamentu libańskiego ( d ) | |
| 29 października 1937 -21 września 1939 | |
| Khaled Chehab | |
| Przewodniczący parlamentu libańskiego ( d ) | |
| 10 listopada 1934 -21 października 1935 | |
| Charles Debbas Khaled Chehab |
| Narodziny |
1876 Bejrut |
|---|---|
| Śmierć |
5 kwietnia 1947 Bejrut |
| Imię w języku ojczystym | بترو طراد |
| Narodowości |
Ottoman (1876-1918) Arabskie Królestwo Syrii (1918-1920) Wielki Liban (1920-1943) Libański (1943-1947) |
| Dom | Aleksandria (1915-1918) |
| Trening |
Saint-Joseph University of Beirut University of Paris ( licencja ) (do1900) |
| Zajęcia | Polityk , prawnik |
| Religia | Sobór |
|---|
Petro Trad ( 1886 -5 kwietnia 1947) jest libańskim politykiem wyznania grecko-prawosławnego .
Był Prezydent Rzeczypospolitej libańskiej pod tym francuskiego mandatu z22 lipca 1942 w 21 września 1943, A także premier z1 st sierpień 1920 w 5 kwietnia 1947.
Biografia
Trad urodził się w grecko-prawosławnej rodzinie wysokiego społeczeństwa bejruckiego . Ukończył prawo na Uniwersytecie Paryskim . Należy do ruchu reformatorskiego z Salimem Ali Salamem . Jest jednym z sześciu sygnatariuszy petycji skierowanej do francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w 1913 r. Wzywającej do zakończenia systemu vilayet , czyli osmańskiej administracji Wielkiej Syrii (w tym przyszłego Libanu) i Palestyny . Sygnatariusze wzywają do utworzenia odrębnego podmiotu pod zarządem francuskich emisariuszy. Petycja ta wywołuje złość osmańskiego gubernatora wojskowego Djemala Paszy przeciwko ogólnie Libańczykom, a zwłaszcza chrześcijanom; nakazuje radzie wojennej w Aley przystąpienie do egzekucji sześciu sygnatariuszy. Są zmuszeni pośpiesznie uciekać za granicę, w tym Trad.
Po pierwszej wojnie światowej , Trad powrócił do Bejrutu jako sprzymierzeniec Francuzów i założył Ligę chrześcijan, która zadała Ligi Narodów dla pomocą francuskiego mandatu w Libanie i francuskiego mandatu w Syrii w okresie przejściowym do pełnej niezależności.
Trad został wybrany posłem do Bejrutu w 1925 r., Zasiadając w parlamencie Libanu przez dziesięciolecia. Jest członkiem komisji parlamentarnej, która pracuje nad projektem traktatu francusko-libańskiego z 1936 r. Administracja francuska popiera jego kandydaturę na wiceprzewodniczącego parlamentu. Jego imię pochodzi odListopad 1934 w Październik 1935 i D 'Październik 1937 w Wrzesień 1939.
Tradycja jest rozdarta między Émile Eddé , bezwarunkowym sojusznikiem Francuzów, a Bécharą el-Khoury , obrońcą natychmiastowej niepodległości. W swoich Wspomnieniach el-Khoury zarzuca Tradowi wspieranie Eddégo. W rzeczywistości Trad był zdania, że obaj nie byli w stanie wygrać prezydentury, dlatego przedstawił się jako kandydat konsensusu.
Dlatego Tradycja domyślnie zostaje prezydentem w fazie przejściowej. Rzeczywiście, administracja francuska powołuje go do przygotowania wyborów przyszłego prezydenta, tym razem wybranego przez deputowanych libańskich. Zwycięstwo Bechary el-Khoury'ego w 1943 roku uświadomiło mu, że jego szanse na to, że pewnego dnia zostaną wybrany na prezydenta, są zerowe. Zmarł w Bejrucie dnia5 kwietnia 1947.