Nadtlenek wodoru - sprzęganie mocznika (zwane również hiperolem lub artizonem ) jest ciałem stałym składającym się z nadtlenku wodoru i mocznika . Jest to biała krystaliczna substancja stała, która rozpuszcza się w wodzie, dając wolny nadtlenek wodoru. Często w gabinetach dentystycznych określany jako nadtlenek karbamidu , jest używany jako źródło nadtlenku wodoru do wybielania, dezynfekcji i utleniania. Nadtlenek karbamidu zawiera stały nadtlenek wodoru, który może być uwalniany do wody, dzięki czemu zapewnia większą stabilność i lepszą kontrolę w porównaniu z ciekłym nadtlenkiem wodoru, gdy jest stosowany jako środek utleniający .
W celu przygotowania związku, mocznika (który jest stabilny ze środkami utleniającymi, takimi jak nadtlenek wodoru) rozpuszcza się w 30% nadtlenku wodoru (stosunek molowy 2: 3) w temperaturze poniżej 60 ° C . Podczas chłodzenia nadtlenek wodoru i mocznik wytrącają się w postaci małych płytek.
Określenie ilości nadtlenku wodoru miareczkowaniem roztworem nadmanganianu potasu daje wartość 35,4%, co odpowiada 97,8% teoretycznej wartości maksymalnej. Reszta zanieczyszczeń składa się z mocznika.
Addukt można stabilizować przez dodanie w przybliżeniu 1% pirofosforanu sodu , heksametafosforan sodu , kwas dwuhydroksybursztynowy lub EDTA -Na 2 , ponieważ te ostatnie kompleksowych jonów metali ciężkich katalitycznie aktywnych, które mogą destabilizować cząsteczkę.
Nadtlenek wodoru krystalizuje z mocznikiem w stechiometrii 1: 1. Związek jest po prostu produkowany (rzędu kilkuset ton rocznie) przez rozpuszczenie w roztworze mocznika w nadmiarze stężonego nadtlenku wodoru, a następnie krystalizację . Synteza w laboratorium przebiega analogicznie.
Mocznik nadtlenku wodoru jest łatwo rozpuszczalny w wodzie, bezwonnej, krystalicznej substancji stałej, która jest dostępna w postaci białego proszku lub bezbarwnych igieł lub płytek krwi. Po rozpuszczeniu w różnych rozpuszczalnikach, kompleks o stosunku 1: 1 dysocjuje, dając z powrotem mocznik i nadtlenek wodoru. Tak więc addukt , podobnie jak nadtlenek wodoru, jest utleniaczem , ale jego rozkład w temperaturze pokojowej w obecności katalizatorów przebiega w sposób kontrolowany, stąd związek ma być bezpieczniejszym zamiennikiem niż wodny roztwór nadtlenku wodoru, który jest niestabilny. Ze względu na skłonność do rozkładu termicznego, który przyspiesza w temperaturach powyżej 82 ° C , nie należy go podgrzewać powyżej 60 ° C , zwłaszcza w stanie czystym.
Rozpuszczalność próbek handlowych waha się od 0,05 g / ml do ponad 0,6 g / ml. Strukturę ciała stałego tego adduktu określono metodą dyfrakcji neutronów .
Nadtlenek wodoru Mocznik jest stosowany głównie jako środek dezynfekujący i wybielający w kosmetykach i farmaceutykach. Jako lek, związek ten znajduje zastosowanie w niektórych preparatach do wybielania zębów . Jest również stosowany do łagodzenia niewielkich stanów zapalnych dziąseł, błony śluzowej jamy ustnej i warg, w tym owrzodzeń i podrażnień zębów, a także do emulgowania i rozpraszania woskowiny .
Nadtlenek karbamidu jest również stosowany jako środek dezynfekujący, na przykład do redukcji zarazków z soczewek kontaktowych lub jako środek antyseptyczny do płynów do płukania ust , kropli do uszu lub powierzchownych ran i wrzodów .
W laboratoriach jest używany jako łatwiejszy w manipulacji zamiennik nadtlenku wodoru . Stwierdzono, że jest to stabilny, łatwy w obsłudze i skuteczny środek utleniający, który można łatwo kontrolować przez odpowiedni dobór warunków reakcji. Oferuje przyjazne dla środowiska produkty utleniania i często ma wysokie wydajności, zwłaszcza w obecności katalizatorów organicznych, takich jak bezwodnik cis-butenodiowy lub katalizatory nieorganiczne, takie jak wolframian sodu .
Selektywnie przekształca tiole w dwusiarczki , alkohole drugorzędowe w ketony , siarczki w sulfotlenki i sulfony , nitryle w amidy, heterocykle azotowe w tlenki amin , aromatyczne hydroksyaldehydy w difenole ( utlenianie Dakina ) i w odpowiednich warunkach wydziela odpowiedni kwas benzoesowy.
Utlenia ketony do estrów , w szczególności ketonów cyklicznych, takich jak cykloheksanony lub cyklobutanony, z wytworzeniem laktonów ( przegrupowanie Baeyera-Villigera ).
Pozwala na epoksydację różnych alkenów w obecności benzonitrylu, dając oksirany z wydajnością od 79 do 96%.
Atom tlenu przeniesiony do alkenu pochodzi z przejściowego produktu pośredniego utworzonego z benzonitrylu . W powstałe kwasu iminę tautomerizes do benzamid .
Związek działa jak silny utleniacz i może powodować poważne podrażnienia skóry i uszkodzenia oczu.