Pióro Duick II

Pióro Duick II
Zdjęcie poglądowe artykułu Pen Duick II
Pióro Duick II na kotwicy.
Rodzaj lekki jednokadłubowiec
Funkcjonować wyścigi na morzu
Olinowanie kecz marconi potem szkuner
Historia
Architekt Gilles Costantini i Éric Tabarly
Stocznia Konstantini
Produkcja sklejka morska
Projekt prototyp
Uruchomić 1964
Załoga
Załoga przeznaczony dla samotnika
Charakterystyka techniczna
Długość 13,60 m²
Długość kadłuba 13,60 m²
Długość linii wodnej 10.00 m²
Wersja robocza 2,20 m²
Przeciąg powietrza 12,50 m²
Przesunięcie 6500  kg
Balast 3000  kg
Żagle Grot 21,60  m 2  ; Mizzen 10  m 2  ; Yankee 29,60  m 2  ; sztaksl 16,40  m 2  ; żagiel sztagowy 25  m 2  ; spi 82  m 2 łącznie 61,20  m 2 pod wiatr
Napęd 20 KM, linia wału
Funkcje komercyjne
Pojemność Maksymalnie 8 osób
Kariera
Armator Eric Tabarly następnie ENV then
Flaga Francja
Port macierzysty Saint-Pierre-Quiberon

Pen Duick II to żaglówka typu kecz,którą Eric Tabarly wygrał angielski Transat w 1964 roku .

Swoją nazwę zawdzięcza pierwszej łodzi Erica Tabarly'ego ( Pen Duick , co po bretońsku oznacza „czarną głowę” i opisuje sikorkę , zbudowaną w 1898 roku przez stocznie Fife w Szkocji). Jego konstrukcja pochodzi z serii Tarann zaprojektowanej i wyprodukowanej przez Gillesa Costantiniego, w tym Margilic V, która służyła jako łódź treningowa dla Érica Tabarly'ego w 1963 roku.

Historyczny

Ta łódź przeszła kilka zmian w czasie swojego istnienia, w tym przekształcenie takielunku z Ketch przez szkuner w bom oraz obcięcie rufy .

Modyfikacje te miały na celu uruchomienie American Bermuda Race z 1966 roku (który Tabarly i jego załoga zdominowali część trasy, zanim zrobili nieinspirowaną opcję strategiczną), dostosowując łódź do CCA (Cruising Club of America).

Następnie sprzedany do National Sailing School of Beg Rohu (Quiberon), w warunkach, o których wówczas dyskutowano, Pen Duick II pływał przez kilka lat w ENV, a następnie został wyciągnięty na brzeg w latach 70. i zdegradowany do szeregów. parking przy wejściu do szkoły.

Ze względu na dość cienką drewnianą konstrukcję i brak starannej konserwacji, szybko niszczał prawie nie do naprawienia, do tego stopnia, że ​​podczas jego renowacji konieczna była wymiana pomostu, wszystkich desek ze sklejki (panele o specjalnych wymiarach produkowane indywidualnie) oraz części ram. , pozostawiając tylko oryginalny kil, ramy główne, maszt i okucia.

W 1994 roku Krajowa Szkoła Żeglarstwa i Sportów Wodnych (ENVSN) całkowicie przywróciła go do pierwotnego stanu. Będzie pływał w ramach szkoleń i kursów ENVSN oraz weźmie udział w wielu regatach jachtów klasycznych (skipper David Alexandre).

W maju 2016 r. Loïc Peyron założył „ The Transat Bakerly ”, nową nazwę angielskiego Transat, za sterami Pen Duick II , w hołdzie Ericowi Tabarly.

W 2018 roku został powierzony Stowarzyszeniu Erica Tabarly'ego, które go utrzymuje i sprawia, że ​​porusza się w ramach asocjacyjnych.

Charakterystyka

Muszla

Kadłub jest ze sklejki morskiej, z podwójnym obrzeżem (kadłub składa się z sześciu paneli).

Żagle

Motoryzacja

(nieobecny w 1964)

Dymek nawigacyjny

Wewnętrzna pleksi ster bańka wykorzystywane do sterowania z dala od spray i podjęcia akcji, zainspirowany pomysłem przez Marcel Bardiaux , pochodzi z Astrodome z wodnosamolotów zakupionego od wyłącznika w Poulmic Eric Tabarly mający za gdzie indziej był szkolony w morskich aeronautyki jak wcześnie jako 1952, stąd ten pomysł, który wziął się z jego doświadczenia w lotnictwie.

Wnętrze

Dla przypomnienia, Eric Tabarly, użył siodło z Harley-Davidson w skórze jak karty stół siedzenia i gotować komfortowo.

To wnętrze, odwzorowane identycznie, widoczne jest w muzealnej części miasta żeglującego Érica Tabarly de Lorient .

Inny

Wcześniejsze wyniki Pen Duick II

Uwagi i referencje

  1. Éric Tabarly , Od „Pen Duick” do „Pen Duick” , Paryż, Arthaud ,1974, 241  s. ( ISBN  2-7003-1146-9 )
  2. „Éric Tabarly opowiada nam o swojej łodzi”, Nautisme n o  15, marzec 1964
  3. łodzi n O  20
  4. "  1964-1979. Od „Pen Duick” do „Paul-Ricard  ” , o Wyzwoleniu ,15 czerwca 1998 r.
  5. "  Legendarne łodzie, Pen Duick II zwycięzca angielskiego wyścigu transatlantyckiego 64  " , na Bateaux.com ,11 czerwca 2016
  6. "  Pen Duick II mityczna żaglówka  " , na escaledenuit.com ,15 grudnia 2013 r.
  7. „  The Story of Pen Duick II  ” , na stronie asso-eric-tabarly.org
  8. "  Zachód w pamięci - Wyjazd Erica Tabarly'ego do Stanów Zjednoczonych - Ina.fr  " , o Zachodzie w pamięci

Zobacz również

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne