Peel to naturalny obszar torfowisk i dawnych torfowiskach , który okrakiem na holenderskich prowincjach z Północnej Brabancji i Limburgii i rozciąga się od Grave na północy do Weert na południu.
Słowo skórka pochodzi od łacińskiego palus , bagno . Pierwsza wzmianka o imię tej terenie sięgają do X TH - XI XX wieku w różnych formach: Pedelo , Pedel , Pedele , Pedelant . To ostatnie słowo odpowiada nazwie Peelland , Pays du Peel .
Peel to nizina utworzona przez Mozę , która przez tysiące lat przesuwała się na północny-wschód, aż natrafiła na morenowe wzgórza na północ od Limburgii i Mook . Rzeka opuściła brzegi ruchomych piasków. Większość Peel jest utworzona przez Peelhorst , w zachodniej część moll należy do Centralnego Slenk w Brabancji Północnej .
Podstawa Peel składa się z nieprzepuszczalnych warstw płytkiej głębokości. Dzięki nieprzepuszczalnym warstwom, które zatrzymują wodę deszczową, powstały duże obszary torfowisk . Był to preferowany obszar mchu torfowca , który na przestrzeni kilku tysięcy lat utworzył warstwę kilku (do 5-7) metrów torfu . Brzegi ruchomych piasków pochodzenia rzecznego znajdują się głównie na skraju Peel .
Przez długi czas wierzono, że Peel nie było zamieszkane przed naszą erą. Ale w czasach starożytnych warstwa torfu nie była tak gruba; zatem geolodzy odkryli ślady obecności rybaków. Czas sprawił, że torfowisko nie nadało się do zamieszkania.
Jednym z pierwszych domów wspomnianych w nowszej historii Peel jest Meijel , do 1853 r . jedyna prawdziwa wioska położona w Peel. Nazywano ją wysepką Peel i znajdowała się na piaszczystym brzegu pośrodku bagien. W przeszłości jedynym sposobem na przekroczenie Peel było przejście przez Meijel na tym piaszczystym brzegu. Przechodziła przez nią rzymska droga . Przejście było niebezpieczne i wielu podróżnych zapłaciło za niego życiem. Jednak rzymski hełm z pozłacanego srebra, w towarzystwie miecza, skóry i srebrnych monet, znaleziony na torfowisku w 1910 r. w Helenaveen , a obecnie wystawiony w Muzeum Historii Starożytnej w Lejdzie , które zawsze uważano za należące do topielca Oficer rzymski, to raczej wotum .
O ile Peel z bagnami i częstymi mgłami był niebezpiecznym obszarem, to w czasie wojny był też miejscem azylu. Tak więc w czasie wojny osiemdziesięcioletniej znaleźli tam schronienie dezerterujący żołnierze armii hiszpańskiej i tam zakorzenili się. Tak więc nazwisko Spanjers jest bardzo rozpowszechnione w północno-wschodniej Brabancji Północnej . W czasie wojny 1940-1945 znalazło tam również schronienie wielu Żydów.
Torf w bryłach to doskonałe paliwo naturalne, a małe odpady powstające podczas operacji służą do poprawy jakości pól gliny. Już w średniowieczu okoliczni mieszkańcy wydobywali torf w niewielkich ilościach, głównie do użytku osobistego.
Rodzina Van der Griendt jako pierwsza wprowadziła na rynek torf w tym regionie w 1853 roku . Kopiemy kanały w torfowiskach dla celów transportowych, takich jak Canal de Deurne i Helenavaart, oraz instalujemy torfowiska w osadach, nowych wioskach, takich jak Griendtsveen i Helenaveen . W tym samym czasie na wrzosowiskach, położonych na skraju Peel, Nederlandse Heidemaatschappij lub Heidemij ( Holenderskie Stowarzyszenie Landów ) rozpoczyna polanę dla rolnictwa.
Antoon Coolen , pisarz powieści regionalnych z Brabancji Północnej, w swoim opowiadaniu Robotnicy skórki ( Peelwerkers , 1930) opisał ciężkie życie i biedę tych torfowisk. Toon Kortooms to kolejny kantor tego regionu i jego mieszkańców.
Linia obrony przeciwpancernej Peel-Raam-Stelling została zbudowana w 1939 roku. Linia ta biegnie od Grave przez Peel na południe. Wzdłuż Ramanu i kilku kanałów , które pełnią funkcję dołu przeciwczołgowego , na brzegu iw drugiej linii wznosi się łańcuch kazamat . Wykopano nowy kanał obronny, aby połączyć Raam z istniejącymi kanałami na południe od Peel. W ten system obronny integrujemy niektóre strefy powodziowe.
Kiedy 10 maja 1940gdy Niemcy zaatakowały Holandię , znaleźli most kolejowy w Gennep bezbronne i tak rozpoczęły zmagania wokół Mill . Linia obrony opóźniała wojska do woli, ale już11 maja 1940, linia obrony straciła całą swoją wartość i zatrzymujemy jej obronę.
W 1944 roku , po niepowodzeniu operacji Market Garden , Peel stał się areną zaciekłych walk między wojskami alianckimi i niemieckimi. W okolicy znajdują się cmentarze wojenne, a w Neerkant upamiętniliśmy te walki nazwami ulic: Vuurlinie , ( Linia ostrzału ); Tankweg ( Chemin des Chars ); Kazematweg , ( Chemin du Casemate ); Munitiesstraat , ( Rue de la Munition )
W ciągu ostatnich dziesięcioleci zdaliśmy sobie sprawę, że pod wpływem człowieka znika niepowtarzalna i niezastąpiona przyroda. To, co pozostało z dużych torfowisk, otrzymało status chronionego rezerwatu przyrody. W 1993 roku dwa z tych rezerwatów przyrody, The Astense Peel i Groote Peel, połączyły się i utworzyły Park Narodowy De Groote Peel . Przypadkowo ten park narodowy nie znajduje się na Peelhorst, ale na centralnym slenk , regionie geologicznym nieco niżej na zachód od Peelhorst. Pozostałościami torfowisk na właściwym Peelhorst są Mariapeel i Deurnese Peel . Na północy Peelhorst region torfowisk i lasów piaszczystych jest zgrupowany pod nazwą Maashorst, który również otrzymał cel ekologiczny i turystyczny.
Dom Parku Narodowego De Groote Peel znajduje się w Ospel , w gminie Nederweert, aw Asten znajduje się Muzeum De Peel .