Pavel Chatilov
| Pavel Nikolaevich Chatilov Павел Николаевич Шатилов | ||
 Pavel Chatilov (po prawej) obok P. Wrangla (w środku) i A. Krivocheine, Crimée 1920 | ||
| Narodziny |
13 listopada 1881 Tbilisi |
|
|---|---|---|
| Śmierć |
5 maja 1962 Asnières |
|
| Pochodzenie | Imperium Rosyjskie | |
| Wierność |
Białe Armie Imperium Rosyjskiego |
|
| Uzbrojony | Kawaleria | |
| Stopień |
 Generał kawalerii
|
|
| Lata służby | 1900 - 1920 | |
| Przykazanie | Szef sztabu armii kaukaskiej | |
| Konflikty |
Rosyjsko-japońska wojna wojny światowej rosyjski Civil War |
|
| Nagrody |
 Order św. Jerzego |
|
| Inne funkcje | Odpowiedzialny za 1 st części Unii Generalnego rosyjskich myśliwców | |
.png){kind=small}
Pavel Nikolayevich Chatilov (po rosyjsku : Павел Никола́евич Шати́лов ), urodzony dnia13 listopada 1881w Tbilisi , w Imperium Rosyjskim i zmarł5 maja 1962w Asnières-sur-Seine , Francja , jest ogólną kawalerii, którzy walczyli w Białej Armii podczas rosyjskiej wojny domowej . Był szefem sztabu rosyjskiej armii generała Wrangla od 1920 do 1922 roku, a następnie przewodniczącym sekcji francuskiej Ogólnego Związku Bojowników Rosyjskich do 1934 roku.
Biografia
Geneza i formacja
Szlachetnego pochodzenia syn i wnuk generałów Paweł Nikołajewicz Chatiłow studiował w pierwszym korpusie kadetów w Moskwie, w korpusie stronników (specjalizacja awansowa w 1900 r.), A następnie w akademii sztabowej Mikołaja (1908). W akademii uczył się w towarzystwie Piotra Nikołajewicza Wrangla, z którym zawarł przyjaźnie. Swoją czynną służbę rozpoczął w 1900 roku w randze chorąży ( chorounji ) w pułku kozackim Gwardii Cesarskiej . W 1905 r. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej .
Pierwsza wojna światowa
Podczas I wojny światowej służył w randze podpułkownika , szefa sztabu 7 th i 8 th dywizji kawalerii. Otrzymał miecz Św złota za odwagę i Order Świętego Jerzego z IV th klasy (1915).
W Grudzień 1915awansuje na pułkownika . Z'Sierpień 1916był szef sztabu 2 e Kaukazu Dywizji Kawalerii. WGrudzień 1916rozkazuje pułk kozaków Morza Czarnego w 2 nd podziału kozackiego Kaukazu. W 1917 roku został generałem-majorem. Września doGrudzień 1917jest więziony w Tbilisi za wsparcie dla generała Korniłowa . Plik27 marca 1918otrzymał Order Świętego Jerzego z III e klasy doskonałości przed wrogiem, gdy był pułkownik dowodzący 1 st Kozak pułku Morza Czarnego.
Rosyjska wojna domowa
Chatilov koniec 1918 roku dołączył do Armii Ochotniczej , dowodził, że jest to 1 st Cavalry Division Kawalerii Korpusu generała Wrangla . Ponieważ7 stycznia 1919jego wojska zajmują miasto Gueorguievsk, a następnie niszczą formację Armii Czerwonej Mineralnych Wód, a następnie zajmują obwody Terek i Daghestan . Wiosną 1919 r. Generał Chatilov wyróżnił się podczas operacji w pobliżu rzeki Manytch , rozgromując formację trzydziestu tysięcy żołnierzy czerwonych. Szatiłow i jego ludzie przekroczyli Manytch i zadali decydujący cios wokół Velikokniajeskaya. Po tej walce został mianowany generał broni i dał dowództwo 4 th Korpusu Kawalerii.
Z Czerwiec 1919jest szefem sztabu armii kaukaskiej dowodzonej przez generała Wrangla. WGrudzień 1919- styczeń 1920 r. Dowodzi sztabem armii ochotniczej pod dowództwem Wrangla. Na początku 1920 roku, po konflikcie w Wrangel i Denikin , Wrangel i Chatilov zostali wykluczeni ze służby i wyjechali do Konstantynopola .
W armii rosyjskiej generała Wrangla
Po wstąpieniu generała Wrangla do dowództwa generalnego Sił Zbrojnych południowej Rosji mianował Chatilova swoim asystentem. Plik21 czerwca 1920 rPavel Chatilov zostaje szefem sztabu armii rosyjskiej .
Jesienią 1920 roku Chatilov z powodzeniem zorganizował ewakuację wojsk rosyjskich z Krymu, w zamian za co baron Wrangel awansował go do stopnia generała kawalerii.
Emigracja do Francji
Oficjalnie dowodził sztabem armii rosyjskiej do 1922 r. Od 1922 do 1924 r. Pozostawał w dyspozycji głównodowodzącego generała Wrangla. W 1924 r., Po utworzeniu Powszechnego Związku Bojowników Rosyjskich , został odpowiedzialny za pierwszą sekcję ( Francja ), którą pełnił do 1934 r. Z życia politycznego przeszedł na emeryturę po porwaniu generała Millera w 1937 r. W czasie II wojny światowej. a okupacji został aresztowany i spędził 10 miesięcy w więzieniu.
Zmarł w 1962 roku i został pochowany na rosyjskim cmentarzu Sainte-Geneviève-des-Bois . Zostawia swoje wspomnienia Columbia University ( USA ) z zakazu publikowania przed XXI -go wieku .
Uwagi i odniesienia
- „ Pavel Nikolaevich Shatilov Papers ” , na stronie www.columbia.edu (dostęp: 29 sierpnia 2019 )