Pakiet klimatyczno-energetyczny (lub energetyczno-klimatyczny ) lub plan klimatyczny to plan działania przyjęty przez Unię Europejską wgrudzień 2008 i poprawione w październik 2014, mający na celu ustanowienie wspólnej polityki energetycznej i walki ze zmianami klimatycznymi .
Pod koniec 2008 r. Ten „pakiet legislacyjny” był przedmiotem porozumienia politycznego między 27 szefami państw i rządów (na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli w dniu 11 grudnia 2008 r.)12 grudnia 2008) i został natychmiast przyjęty przez Parlament Europejski i Radę Ministrów wgrudzień 2008.
W 2012 r. Jednocześnie i dla ułatwienia jej realizacji Parlament Europejski chciał stworzyć spójną i zdecentralizowaną sieć źródeł i środków transportu energii odnawialnej , która mogłaby być w szczególności podstawą „ trzeciej rewolucji przemysłowej ” (jak promowany przez Jeremy'ego Rifkina ).
W październik 2014The Komisja Europejska przyjęła nowe wytyczne podane do polityki energetycznej i klimatycznej w celu wzmocnienia istniejących ram, ale bez wielkich ambicji Zdaniem wielu obserwatorów, w szczególności z powodu braku wiążących celów w zakresie energii naturalnych i odnawialnych i efektywności energetycznej .
W 2015 roku propozycję reformy Spośród systemu handlu emisjami (ETS) został wykonany.
W 2016 r. Komisja uzupełnia swój system pakietem „czystej energii” .
Ten pakiet legislacyjny ma dwa priorytety:
Celem pakietu klimatyczno-energetycznego z 2008 r. Jest osiągnięcie celu „20-20-20” lub „3x20”, którego celem jest:
O ile dwa pierwsze środki są wiążące, trzeci nie ma jak dotąd mocy prawnej.
W Europie w 2008 r. Tylko 8,5% zużycia energii pochodziło z odnawialnych i czystych zasobów . W związku z tym należy je ogólnie zwiększyć o 11,5 punktu do 2020 r., Co powinno przesunąć je ze statusu marginalnego do statusu przemysłowego i generalizacji.
Pakiet klimatyczno-energetyczny z 2014 r. Wyznacza nowe cele na 2030 r .:
Pakiet klimatyczno-energetyczny zawiera cztery teksty z datą 23 kwietnia 2009 :
| Tekst | Obiekt |
|---|---|
| Dyrektywa 2009/29 / WE z dnia23 kwietnia 2009 | zmienia dyrektywę 2003/87 / WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych (ETS) |
| Dyrektywa 2009/28 / WE z dnia23 kwietnia 2009 | promocja wykorzystania energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych |
| Decyzja n O 406/2009 / WE z23 kwietnia 2009 | wysiłek, jaki państwa członkowskie powinny podjąć w celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu wypełnienia zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji tych emisji do 2020 r. |
| Dyrektywa 2009/31 / WE z dnia23 kwietnia 2009 | geologiczne składowanie dwutlenku węgla |
Dwa inne teksty przyjęte jednocześnie można porównać z tym pakietem energetyczno-klimatycznym:
| Tekst | Obiekt |
|---|---|
| Regulacja n O 443/2009 of23 kwietnia 2009 | Normy emisji dla nowych samochodów osobowych jako część zintegrowanego podejścia Wspólnoty do redukcji emisji CO 2 lekkie pojazdy |
| Dyrektywa 2009/30 / WE z dnia23 kwietnia 2009 | specyfikacje dla benzyny, oleju napędowego i olejów napędowych, wprowadzenie mechanizmu monitorowania i redukcji emisji gazów cieplarnianych, specyfikacje paliw używanych przez statki żeglugi śródlądowej |
W 2016 r. Komisja Europejska opublikowała pakiet „ czystej energii ” zawierający propozycje zmian dyrektyw dotyczących energii, aktualizację celów i środków określonych w 2009 r. Oraz integrującą horyzont 2030 r. (Z czego energia odnawialna musi stanowić co najmniej 27% zużycie energii elektrycznej brutto Propozycje dotyczą 1) organizacji rynku energii elektrycznej, 2) efektywności energetycznej, 3) energii odnawialnych, 4) zarządzania unią energetyczną, 4) innych propozycji legislacyjnych.
Pakiet klimatyczno-energetyczny realizuje wiążące zapisy dotyczące dwóch z trzech celów, jakie Unia Europejska postawiła sobie na 2020 r. Marzec 2007 :
Pakiet klimatyczno-energetyczny przewiduje również usprawnienie i rozszerzenie systemu handlu uprawnieniami do emisji CO 2 .poprzez wzmocnienie jej zakresu, procedur kontrolnych i kosztów ponoszonych przez zanieczyszczających. Komisja chciała jednak, aby producenci energii byli zmuszeni kupować 100% swoich kwot CO 2 na aukcjach w 2013 r. przyjęto 30%.