Palladius (Cezar)

Palladius
Cezar
Królować
17 marca 455 - 31 maja 455(~ 2 miesiące) z cesarzem Petroniuszem Maximem
Kropka	„  Ostatni cesarze  ”
Biografia
Narodziny	v. 415 / 425
Śmierć	31 maja 455 Rzym
Tata	Petrone Maxime
Żona	Eudocia (w 455)

Palladius ( ok. 415/425 -455 maja) Był Cezar z Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego przez dwa miesiące, w 455 , u boku swojego ojca Petroniusz Maximus . Urodzony między 415 a 425 rokiem, mógł objąć stanowisko prefekta pretorianów w latach 440. Po zabójstwie cesarza Walentyniana III i przejęciu władzy przez jego ojca, Palladiusz został podniesiony do rangi Cezara. Jest żonaty z Eudocją , córką Walentyniana III, w celu ugruntowania legitymacji ojca na tronie cesarskim. Związek ten powoduje jednak zerwanie traktatu zawartego za Walentyniana z wandalskim królem Genséricem , na mocy którego obiecano Eudocję Hunéricowi , synowi Gensérica. W Wandale atakują i worek Rzym , powodując Maximus i Palladius do opuszczenia31 maja 455. Jednak ci ostatni zostali schwytani przez tłum chłopów i zabici albo przez sam tłum, albo przez pałacowych służących.

Biografia

Palladius urodził się między 415 a 425 rokiem. Jego ojciec, Petronius Maximus, jest bardzo zamożnym senatorem , dwukrotnym konsulem , pełnił kilka funkcji publicznych za cesarzy Honoriusza i Walentyniana III . Palladius mógł piastować urząd prefekta pretorianów w latach czterdziestych XX wieku .

Maximus staje zachodnią rzymskiego cesarza na17 marca 455, po zabójstwie Walentyniana III. Palladius został następnie podniesiony do rangi Cezara lub wyznaczonego następcy tronu przez swojego ojca, chociaż żadna moneta nie została wybita z jego wizerunkiem. Aby potwierdzić swoją legitymizację, Maxime wiąże własną rodzinę z wdową i córką po Walentynianie III, obojgu członkach dynastii Teodozjanów . Palladius jest żonaty z Eudocją , córką Walentyniana III, a on sam poślubia Licinię Eudoxia . Jednak związki te naruszają warunki traktatu zawartego między Walentynianem III a wandalskim królem Genséricem , który aranżuje małżeństwo Eudocji z synem Gensérica , Hunéricem . Następnie Genseric gromadzi flotę przeciwko Rzymowi . W obliczu nieprzygotowania Maxima szlachta masowo opuściła miasto, ale chłopi mogli wyjechać tylko pod warunkiem uzyskania zgody rządu. Gdy Flota Wandali zbliża się do Rzymu, Maximus w końcu pozwala na to każdemu, kto chce uciec. Plik31 majaMaximus i Palladius z kolei próbują uciec z miasta, ale zostaje zatrzymany przez tłum chłopów. Istnieją dwie alternatywne relacje z tego wydarzenia: w pierwszym przypadku służba pałacowa zabija ich obu, prawdopodobnie po to, by zadowolić tłum; w drugim są uderzani kamieniami podczas jazdy, a następnie zlinczowani przez uczestników zamieszek.

Jedynym współczesnym, który wspomina o życiu Palladiusa, jest Hydace de Chaves . Niewiele wiadomo o wspólnym panowaniu Maksyma i Palladiusza: dla niemieckiego historyka Ferdynanda Gregorowiusza małżeństwa Maksyma i Palladiusza oraz podniesienie Palladiusza do rangi Cezara były prawdopodobnie jedynymi dwoma znaczącymi działaniami ich około 77 dni ich istnienia. królować.

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Palladius (Caesar)  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. Oaks, Grierson i Mays 1992 , s.  247.
2. Alfèody i Straub 1983 , str.  128.
3. Alfèody i Straub 1983 , str.  129.
4. Drinkwater i Elton 2002 , s.  116.
5. Roberto 2015 , s.  163.
6. Vagi 2000 , str.  563.
7. Audrey Becker-Piriou, „  Od Galla Placidia do Amalasonthe, Kobiety w dyplomacji rzymsko-barbarzyńskiej na Zachodzie?  », Historical Review , n o  647,2008, s.  507-543 ( czytaj online )
8. Drinkwater i Elton 2002 , s.  119.
9. Heather 2010 , s.  378.
10. Z Jaeghere 2015 , s.  438.
11. Roberto 2015 , s.  163-164.
12. Burns i Jensen 2014 , s.  64.
13. Collins 2010 , s.  88.
14. Roberto 2015 , s.  166.
15. Thompson 1982 , str.  143.
16. Hamilton 2010 , s.  212.

Zobacz też

Starożytne źródła

• (la) Hydatius , Chronica ( czytaj online ) , s. 455.XXXI.

Nowoczesna bibliografia

• (en) Gâeza Alfèody i Johannes Straub , Bonner Historia-Augusta-Colloquium, 1979/1981 , Bonn, Habelt,1983( ISBN  978-3-7749-1917-4 ).
• (en) J. Patout Burns i Robin M. Jensen , Christianity in Roman Africa: The Development of Its Practices and Beliefs , Wm. B. Eerdmans Publishing,2014, 736  str. ( ISBN  978-1-4674-4037-0 , czytaj online ).
• (en) Roger Collins , Early Medieval Europe, 300-1000 , Palgrave Macmillan ,2010, 624  s. ( ISBN  978-1-137-01428-3 ).
• Michel De Jaeghere , The Last Days: The End of the Western Roman Empire , Paryż, Les Belles Lettres ,2015, 656,  str. ( ISBN  978-2-251-44501-4 ).
• (en) John Drinkwater i Hugh Elton , Galia z V wieku: kryzys tożsamości? , Cambridge, Cambridge University Press ,2002, 400  pkt. ( ISBN  978-0-521-52933-4 , czytaj online ).
• (en) Annie Hamilton , Historia miasta Rzymu w średniowieczu , Cambridge, Cambridge University Press ,2010564  str. ( ISBN  978-1-108-01500-4 , czytaj online ).
• (en) Peter Heather , Upadek imperium rzymskiego: nowa historia , Pan Macmillan,2010, 592  pkt. ( ISBN  978-0-330-52983-9 , czytaj online ).
• (en) Dumbarton Oaks , Philip Grierson et Melinda Mays , Catalog of Late Roman Coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemore Collection: From Arcadius and Honoriusz to Accession of Anastasius , Washington, Dumbarton Oaks Research Library and Collection,1992, 499  pkt. ( ISBN  978-0-88402-193-3 , czytaj online ).
• Umberto Roberto , Rzym wobec barbarzyńców: historia worków miejskich , Paryż, Le Seuil ,2015, 430  str. ( ISBN  978-2-02-116222-6 ).
• Christian Settipani , Gentile Continuity and Family Continuity in Roman Senate Families in Imperial Era , Oxford, Linacre College, Unit for Prosopographical Research, coll.  „Prosopographica and Genealogica / 2”,2000, 597,  str. ( ISBN  1-900934-02-7 )
• (en) EA Thompson , Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire , Madison, University of Wisconsin Press,1982, 329,  s. ( ISBN  978-0-299-08704-3 , czytaj online ).
• (en) David L. Vagi , Moneta i historia Cesarstwa Rzymskiego, c. 82 pne - 480 AD , Chicago, Fitzroy Dearborn,2000, 1350  s. ( ISBN  978-1-57958-316-3 , czytaj online ).

Linki zewnętrzne

• (en) Ralph W. Mathisen, „  Petronius Maximus  ”, w An Online Encyclopedia of Roman Emperors (dostęp 24 czerwca 2018 ) .