Pałac Biskupów Saint-Lizier
| Pałac Biskupów Saint-Lizier | ||||
.jpg) Pałac w marcu 2016 r. Dominuje nad miastem. | ||||
| Rozpoczęcie budowy | ok. 1675 | |||
|---|---|---|---|---|
| Pierwotny właściciel | Diecezja Couserans | |||
| Początkowe miejsce docelowe | rezydencja biskupia | |||
| Aktualny właściciel | Rada Departamentu Ariège | |||
| Bieżące miejsce docelowe | Muzeum, rezydencja turystyczna, restauracja ... | |||
| Ochrona |
 Zarejestrowany MH ( 1993 )
|
|||
| Informacje kontaktowe | 43 ° 00 ′ 10 ″ na północ, 1 ° 08 ′ 14 ″ na wschód | |||
| Kraj | Francja | |||
| Region historyczny | Oksytania | |||
| Podział administracyjny | Ariège | |||
| Miejscowość | Saint-Lizier | |||
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
| ||||
Mieszczący zbiory departamentalnego muzeum Ariège, Palais des Évêques (lub Pałac Biskupi) dominuje nad miastem Saint-Lizier w Ariège . Z tarasów można podziwiać wyjątkowy widok na Pireneje .
Historyczny
77 biskupów udało się Saint-Lizier z IV th do XIX -tego wieku . Pierwszym biskupem Couserans jest Valerius, kanonizowany i znany jako Saint Valier. On żył na przełomie IV -go wieku i V -go wieku. Swoją nazwę zawdzięcza symbolicznej górze Couserans, Mont Valier, która wznosi się na wysokość 2838 m. Lepiej znany jest patronem Couserans bp Gliceriusz lub Licerius, kanonizowany pod nazwą św Lizier.
To jest od końca XI th stulecia budowa Notre-Dame-de-la katedry Sede są przeprowadzane w tym samym czasie, co te z kościoła parafialnego Saint-Lizier. Pałac Biskupów przeżywa pierwszą fazę budowy w XIII -go wieku - jest więc znacznie mniejsza niż obecnie. Ten stary budynek jest obecnie nazywany Palais Vieux .
W 1660 r. To biskup Bernard Coignet de Marmiesse zarządził rozbudowę pałacu, który przyjął wówczas obecne rozmiary.
Wraz ze zniesieniem biskupstwa Couserans na mocy konkordatu w 1801 roku , miejsce traci swoją funkcję religijną; poza tym nie miał biskupa od 1792 r., kiedy Dominique de Lastic uciekając przed Rewolucją , schronił się w Münster .
Budynek stanie się z kolei ratuszem, więzieniem, składem żebraczy (1811), zakładem dla obłąkanych i oddziałowym szpitalem psychiatrycznym. W 1969 r. Zbyt zniszczony obiekt utracił funkcję szpitalną.
W 1992 roku Rada Generalna Ariège zainstalowała w starym pałacu zbiory sztuki popularnej i tradycji Muzeum Departamentu.
W tym samym czasie w katedrze Notre-Dame de la Sède odkryto stare renesansowe malowidła pod niedawnym wybieleniem.
Dekretem z dnia 13 stycznia 1993, budynek jest częściowo wpisany na listę zabytków, a pałac biskupi jest częścią miejsc Camino de Santiago we Francji, wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1998 roku.
W 2004 roku Rada Generalna Ariège podjęła decyzję o rozpoczęciu dużego projektu restrukturyzacji Palais des Évêques, polegającego na utworzeniu rezydencji turystycznej w starych budynkach szpitala psychiatrycznego , restauracji w piwnicach pałacu i centrum kultury wokół nowego muzeum departamentalnego i niedawno odrestaurowanej katedry.
Muzeum departamentalne Ariège
Wizyta dotyczy czterech głównych tematów, rozmieszczonych na czterech poziomach muzeum:
- Obecność Rzymian w Couserans to zbiór przedmiotów z życia codziennego w czasach rzymskich: amfory, lampy oliwne, rzeźbione elementy elewacji, monety. Ta kolekcja jest wzbogacona przypadkowym odkryciem w 1994 roku skarbu Saint-Girons. W tej sali prezentowany jest również skarb monetarny składający się z blisko 14 000 monet galijsko-rzymskich.
- Od miasta galijsko-rzymskiego po biskupstwo Couserans , pod koniec starożytności: ustanowienie chrześcijaństwa i trauma związana z wielkimi najazdami Saracenów zmieniły społeczeństwo i pozostawiły trwałe ślady w architekturze miasta. W tej sali eksponowane są marmurowe sarkofagi, przedmioty codziennego użytku z chrześcijańską dekoracją i rzeźby, a także kolekcja merowingowych sprzączek do pasów z nekropolii Tabariane w Teilhet .
- Pałac Biskupów, historii i architektury XI TH do XVIII -tego wieku, podczas którego biskupi wyrazili moc przez coraz bardziej wystawne projektów architektonicznych.
- Życie w dolinie Pirenejów na początku XX th wieku, ta część muzeum przedstawia życie mieszkańców doliny Bethmale działalności i économomiques poprzez gromadzenie obiektów etnograficznych Jacques Bégouën.
Katedra Notre-Dame-de-la-Sède
To wtedy demontażu catering dla stolarki że znajdujemy istnienie murali w dekoracji XIX th wieku. Sondaże pokazują, że obrazy znacznie wykraczają poza stolarkę, po niedawnym wybieleniu. Kolejne akcje renowacyjne pozwalają na uzyskanie wyjątkowej jakości dekoracji na całym sklepieniu, a także na dużej części ścian budynku. Najstarsze malowidła datowane na XII -tego wieku. Jednak najważniejszy zestaw powstał za biskupstwa Jeana d'Aule (1475-1515).
Na sklepieniach widać dwanaście Sybilli . Sybille są w starożytności kobietami obdarzonymi darem proroctwa. Zostali następnie adoptowani przez Ojców Kościoła, którzy widzieli w swoich proroctwach zapowiedź przyjścia Chrystusa. Związani z nimi artyści, zawsze na skarbcach, Ojcowie Dwunastu Plemion Izraela . Imponujące Drzewo Jessego - tradycyjnie oznaczające drzewo genealogiczne Chrystusa, od Jessego, ojca Dawida - zostało namalowane na południowej ścianie katedry. Na ścianie północnej przedstawiono różne epizody z życia św. Jakuba Większego , w szczególności epizod transportu ciała świętego łodzią do Galicji.
Katedra Notre-Dame de la Sède została sklasyfikowana jako zabytek historyczny od 1994 roku.
Na zewnątrz Pałacu
W ogrodach Pałacu znajduje się obszar dawnego klasztoru. Został on zbudowany w XII th wieku i jest nadal wymienionych w pismach XIX -tego wieku. Nie jest jednak znana data jego zniszczenia. Pozostał gotycki pożar, a także stary kapitularz. Powyżej utworzono salę wystaw czasowych w przestrzeni, w której w czasach przytułku dla obłąkanych mieściły się tymczasowe cele izolacyjne dla pacjentów w kryzysie.
Zachował się belweder z szeroką panoramą na Pireneje, pochodzący z tego samego okresu. Został zbudowany, aby zapewnić spokój chorym dzięki niezakłóconemu widokowi tego krajobrazu.
Uwagi i odniesienia
- Wskazówka n o PA00125555 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
- André Ortet, azyl dla obłąkanych - Saint-Lizier 1811-1969 , 2004, ( ISBN 2-9522787-0-9 )
- Wskazówka n o PA00125555 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
- Witryna muzeów Occitanie
Zobacz też
Bibliografia
: dokument używany jako źródło tego artykułu.
- André Ortet, Un Asile d'Aliénés - Saint-Lizier 1811-1969 , 2004, ( ISBN 2-9522787-0-9 )
Linki wewnętrzne
Linki zewnętrzne
- Zasoby architektoniczne :