Rodzaj | Pałac |
---|---|
Część | Historyczny Park Narodowy - Cytadela, Sans-Souci, Ramiers |
Bieżące miejsce docelowe | Historyczny Park Narodowy - Cytadela, Sans Souci, Ramiers |
Inżynier | Pompée Valentin Vastey (doradca) |
Budowa | 1810-1813 |
Rozbiórka | 1842 (trzęsienie ziemi) |
Sponsor | Henryk I st król Haiti |
Właściciel | Państwo Haiti |
Dziedzictwo | Światowe dziedzictwo |
Kraj | Haiti |
---|---|
departament | Północ |
wspólny | Milot |
Informacje kontaktowe | 19 ° 36 ′ 17 ″ N, 72 ° 13 ′ 07 ″ W. |
---|
Sans Souci Pałac jest zamek położony w Milot , Haiti , w departamencie Nord , w zabytkowym parku narodowego - Cytadela, Sans Souci, Ramiers , około dwudziestu km na południe od Cap-Haitien . Jest to dawna główna siedziba Henri Christophe'a .
Pałac i jego zabudowania gospodarcze zostały zbudowane w 1810 roku pod kierownictwem generała Henri Christophe , jeden z bohaterów wojny o niepodległość Haiti , samozwańczego króla pod nazwą Henry I st wMarzec 1811północnej połowy obecnego Haiti, którego stolicą była Cap-Haitien, przemianowana na Cap-Henri. Prace zakończono w 1813 r. Oprócz korpusu głównego zbudowano kaplicę z dużą kopułą oraz liczne oficyny: koszary, szpital, ministerstwa, drukarnię, mennicę, szkołę, akademię plastyczną, folwark itp. Henri, jego żona, królowa Marie-Louise i ich dzieci - w tym Victor-Henry Christophe - mieszkali w tym miejscu, a także ich personel oraz różni doradcy i ministrowie, dopóki18 października 1820, data początku końca Królestwa Haiti, a następnie jego przyłączenia do południowej części kraju.
W wyniesieniu pałacu pomagał królowi baron Pompée Valentin Vastey , członek jego prywatnej rady, a architektem był Chery Marie-Wallock [?] Lub Henri Besse, szef inżynierów wojskowych. Wybrana ziemia była francuską plantacją, skonfiskowaną przez separatystów, którą Christophe sam zarządzał, jako przedsiębiorca, narzucając tam żelazny reżim, pokrywając swój kraj cukrowniami, będącymi jego głównym źródłem dochodu. Król miał dziewiętnaście innych plantacji i zbudował inne rezydencje, a także forty w całym swoim królestwie, w tym cytadelę La Ferrière , położoną kilka kilometrów od pałacu i uzbrojoną w 200 dział. Położenie geograficzne tej królewskiej rezydencji i cytadeli można wyjaśnić strategicznie: to urządzenie jest zarówno centralne, jak i wyniesione, ukryte i całkowicie autonomiczne, pozwala władcy kontrolować swoje terytorium i chronić się przed jego wewnętrznymi wrogami. I osobami postronnymi, w tym Francuzami , którzy nigdy nie przestali chcieć odbierać swojej dawnej kolonii, o czym świadczy próba lądowania w latach 1814-1815, sponsorowana przez Ludwika XVIII.
Możemy zobaczyć styl architektoniczny, bardzo eklektyczny i zrekonstruowany ogólny widok, dzięki różnym rysunkom pałacu i osiedla wykonanym w latach dwudziestych XIX wieku: były po dwa wejścia z każdej strony głównego budynku, który miał trzy kondygnacje. ; Pierwsze wejście, prestiżowe, przedstawia monumentalne podwójne schody prowadzące do centralnego pawilonu. Z wystroju wnętrz i ogrodów ułożonych w esplanady i tarasy nie pozostało prawie nic, poza marmurowym popiersiem, które ma przedstawiać królową, oraz kilkoma perystylami. Styl budynku szybko nazwany przez świadków czasu „Versailles z Karaibów”, jest wynikiem inspirowane mieszanką wszystkiego, który został zbudowany w XVIII th century w barokowej Europy, pałac z prawie tytułowej nazwy z king of Prussia , ale również neo-Baladian pałace w Londynie : jest to przypadek, na przykład, na fasadzie kaplicy, która nadal istnieje. Król sprzymierzył się z Brytyjczykami, którzy wysłali doradców, których poziom inwestycji jest słabo oszacowany. Kanały, wciąż na miejscu, doprowadzały wodę z gór do pałacu i przechodziły pod antresolą, aby przynieść świeżość. Ambicją Christophe'a było pokazanie mieszkańcom Zachodu tym gestem, że potomkowie Afrykanów nie stracili „architektonicznego smaku i geniuszu swoich przodków, którzy zajmowali się Etiopią , Egiptem , Kartaginą i starożytnością. Hiszpania ze swoimi wspaniałymi zabytkami” (sic): polityczna wizytówką, ten projekt kosztował fortunę i wymagał bardzo dużej siły roboczej, biorąc pod uwagę stosunkowo krótki czas trwania prac. Według świadka z epoki, Jonathana Browna, amerykańskiego lekarza, był to najpiękniejszy budynek w tej części świata.
Plik 8 października 1820osłabiony udarem i gdy wśród ludu toczy się bunt przeciwko prawom agrarnym, król postanawia popełnić samobójstwo w kaplicy pałacu z kulą w sercu, która według legendy byłaby ze złota. Jego ciało zostało pochowane w pobliskiej cytadeli.
Pałac i jego budynki gospodarcze zostały zrujnowane przez dwie serie gwałtownych trzęsień ziemi 7 maja 1842które zniszczyło Cap-Haitien , a następnie trzęsienie ziemi w lutym 1843 roku i nigdy nie zostało odbudowane. Od 1982 roku , pozostałości pałacu znajdują się na liście Światowego Dziedzictwa od UNESCO . Wluty 2015, raport Icomos zaleca wzmocnienie i odbudowę kilku konstrukcji na miejscu.